“Europa was een prachtig idee, toen het besloot zich te verenigen na de twee meest moordzuchtige oorlogen uit de geschiedenis. Wat een fantastisch verhaal.” Zelfs een gelovige in het Europese ideaal blijkt dat geloof kwijt. Volgens Josef Joffe, directeur van het Duitse weekblad Die Zeit, is het vuur van de Europese eenwording gedoofd door de weigering van de lidstaten om hun soevereiniteit op te geven. “Eerst integreerden zes landen hun kolen- en staalproductie. Vervolgens schiepen ze langzaam een gemeenschappelijke markt voor goederen, (…) Nu zijn er zevenentwintig lidstaten. De euro regeert van Portugal tot aan de grenzen van Polen. Wat is de volgende stap? Natuurlijk, de Verenigde Staten van Europa.
Fout! Europa brokkelt af voor onze ogen. Het grootste experiment sinds de dertien Amerikaanse koloniën E Pluribus Unum werden, staat nu voor zijn dodelijkste crisis. Waarom is deze schijnbaar onverbiddelijke mars van de vooruitgang tot stilstand gekomen?(…)
Het grootste probleem is de hardnekkige veerkracht van de natiestaat, die niet van wijken wil weten als de kern van zijn soevereiniteit op het spel staat. Geld is, zoals de Duitsers zeggen, het punt waarop de vriendschap stopt, en dat geldt ook voor de integratie.
Is Europa nu dus geschiedenis? Dat weten we nog niet. Maar we weten wél één ding: dat het experiment in één opzicht heeft gefaald, omdat die prachtige droom uit de jaren vijftig – omhoog, omhoog en wegwezen – is gebotst op de nare werkelijkheid van de natiestaat, die van geen wijken wil weten.
Bron: presseurop.eu