Wijn

We lezen dat de Heere Jezus met Zijn discipelen waren uitgenodigd en ook Zijn moeder was er. Ongetwijfeld waren er meer gasten maar die worden niet genoemd. Men had toen kennelijk de gewoonte om eerst, als de gasten nog redelijk fris waren, de beste wijn te serveren en later de wat mindere.
Dat er veel gasten waren, valt ook af te leiden uit het feit dat er maar liefst zes watervaten stonden met een inhoud van 2 of 3 metreten (1 metreet = 39 liter).
Al die zes vaten werden tot aan de rand (!) met water gevuld, waarna dit water door de Heere Jezus in wijn wordt veranderd. Normaal gesproken is het een langdurig proces om een goede wijn te maken, maar als God Zich ermee bemoeit, vervalt alle moeizame menselijke arbeid.
Als we ieder watervat stellen op gemiddeld 2,5 metreet dan komen we op een respectabele hoeveelheid van bijna 600 liter wijn… van de beste kwaliteit! Daar kun je vrolijk van worden en als je er wat meer van op hebt, ga je de waarheid spreken…

Waarom twee of drie metreten?

Merkwaardig: Geen exacte inhoudsopgave, die toch wel bekend moet zijn geweest. Waar kennen we dat ook weer van: ´twee of drie´? Bijvoorbeeld van Deuteronomium 19: “Op de verklaring van twee getuigen of op de verklaring van drie getuigen staat de zaak vast” (vs. 15).
Ook wil ik wijzen op Genesis 41:32. Het gaat hier over de twee dromen van de farao van Egypte: “Dat de farao deze droom twee keer gekregen heeft, is omdat de zaak bij God vaststaat en God haast heeft om die uit te voeren.”
De farao ‘kreeg’ tot twee keer toe dezelfde droom van Godswege, omdat deze zaak absoluut vaststond en God haast had om e.e.a. uit te voeren. Beide dromen hebben exact dezelfde betekenis. De zaak staat dus vast. Dat geldt ook voor de bruiloft.

Wie gingen er eigenlijk trouwen?

Het merkwaardige is dat we helemaal niet lezen wie er nu eigenlijk in de echt werden verbonden.
Dat pleit voor de symoliek van deze gebeurtenis. En ja, er is in de toekomst nog een grote Bruiloft te verwachten! Het verbond tussen Israël en de HEERE was immers een huwelijksverbond. Maar de tien stammen, Israël, kreeg van God een scheidbrief, zo lezen we in Jeremia 3: “Waar is de echtscheidingsbrief van uw moeder, waarmee Ik haar weggezonden heb?” (vs. 8).
God is dus gescheiden, heeft Zijn vrouw weggezonden wegens gruwelijke en veelvuldige ontrouw. Maar het is een tijdelijke scheiding want we lezen in Jeremia 4:1 “Als u zich bekeert, Israël, spreekt de HEERE, bekeer u dan tot Mij, en als u uw afschuwelijke afgoden wegdoet van voor Mijn aangezicht, en niet meer rondzwerft, en als u zweert; Zo waar de HEERE leeft, in waarheid, in recht en in gerechtigheid, dan zullen de heidenvolken zich in Hem zegenen en zich in Hem beroemen.”
Als gevolg van de bekering van de tien stammen zullen de heidenen zich dus gelukkig prijzen en zich in God verblijden. Ook in Hosea 6 lezen van de grote ommekeer die in de toekomst zal plaatsvinden: “Komt laten we terugkeren naar de HEERE, want Hij heeft verscheurd, maar zal ons genezen; Hij heeft geslagen, maar Hij zal ons verbinden. Na twee dagen zal Hij ons levend maken, op de derde dag zal Hij ons doen opstaan”.
Ook het (huwelijks)verbond met de resterende twee stammen, Juda en Benjamin werd ontbonden, zo lezen we in Romeinen 7:1-5. Eerst wordt in vers 1 verklaart dat een huwelijk automatisch ontbonden is als één van de twee echtgenoten sterft, en dat is op Golgotha gebeurd.
Maar in Romeinen 7:4 komt Gods advies aan de twee stammen om dan toch vooral met een Ander te trouwen, namelijk met Hem die uit de doden is opgestaan. Maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen zo lezen we in Johannes 1:11.
Op deze manier zijn dus alle twaalf stammen van Israël van hun Echtgenoot gescheiden.

Op de derde dag dus

Als we de dagen tellen zoals ze vermeld staan in het dit Evangelie komen we eigenlijk uit op de zevende dag. De eerste dag wordt beschreven in Joh.1:19-28; de tweede dag in Joh.1:29-34; de derde dag in Joh.1:35-42; en de vierde dag in Joh.1:43-51.
En dan komt de bruiloft ´op de derde dag´(na de voorgaande vier); dat is dus tegelijk de ook de zevende. Er blijkt altijd iets bijzonders aan de hand te zijn als iets op de derde dag gebeurt. Het belangrijkste is natuurlijk dat de Heere Jezus op de derde dag opstond uit de dood. Maar ook Abraham zag ‘op de derde dag’ die plaats in de verte waar hij zijn zoon moest te offeren, wat uiteindelijk niet hoefde (zie Gen. 22:8).
En als het hele Joodse volk op het punt staat om te worden uitgemoord, zoals beschreven in het boek Ester, dan begint de grote ommekeer in hoofdstuk 5:1 waar we lezen dat koningin Ester op de derde dag het initiatief nam wat er uiteindelijk toe leiden zal, dat het Joodse volk behouden bleef. De geboorte van de Messias was hiermee veilig gesteld, want daar ging het vanzelfsprekend om. En volgens Hosea 6:1-3 keert Israël dus terug naar haar eigen Man op de derde dag.
Als een man zijn vrouw wegstuurt omdat ze het met vele andere mannen houdt, zal hij haar dan nog weer terugnemen? (zie Jer. 3:1) Toch neemt de Heere God zijn ontrouwe vrouw weer in liefde terug. Een straf van God van welke soort dan ook is steeds om een doel te bereiken en dus tijdelijk. Zo komt er dus in de toekomst een bruiloft op de derde dag. Dat wordt een zeer groot huwelijksfeest waar zeer zeker de beste wijn geserveerd gaat worden.

Water wordt wijn: mayem wordt jayem

Het water in de zes watervaten was voor de reiniging. Niet alleen omdat men stoffige voeten had door de ongeplaveide wegen, maar ook omdat men de gewoonten der ouden eerbiedigde: “Want de Farizeeën en alle Joden eten niet, als ze niet grondig de handen gewassen hebben, omdat ze zich houden aan overlevering van de ouden. En als zij van de markt komen, eten zij niet, als zij zich niet eerst gewassen hebben. En vele dingen die ze aangenomen hebben om zich eraan te houden, zoals het wassen van de drinkbekers en kannen en het koperen vaatwerk en bedden” (Mark. 7:3-4).
Er is in het Oude Testament sprake van rituele reiniging op vele gebieden, maar veelal betreft het hier voorschriften voor priesters en Levieten die deze rituele wassingen moesten ondergaan voordat ze hun heilig werk in en bij de tempel konden verrichten.

Johannes 2:1-11

Lezen we nu deze geschiedenis nogmaals, en dan met de achterliggende gedachten zoals hierboven beschreven, dan zijn de dingen ook beter te plaatsen.
Natuurlijk wordt er niet gerept over bruid en bruidegom, want het gaat overdrachtelijk over het (her)trouwen van de HEERE en een nieuw, compleet Israël, bestaande uit twaalf stammen. En vanzelfsprekend wordt de overlevering der ouden, het reinigingswater veranderd in vrolijk makende wijn van de allerbeste kwaliteit. En ja, het gaat over zes stenen vaten. ´Zes´ is immers het getal van de mens en het zijn stenen bakken, steen uit de aarde en het bevatte water om mensen te wassen en dat werd zomaar wijn, er was iets te vieren.
En natuurlijk mogen wij ook luisteren wat de moeder van de Heere Jezus zegt ´Wat Hij ook tegen u zeggen zal, doen´. En inderdaad, God heeft de beste wijn voor het laatst bewaard.

En dit was pas het begin!

We lezen in Johannes 2, vers 11: “Dit heeft Jezus gedaan als begin van de tekenen, te Kana in Galilea en Hij heeft Zijn heerlijkheid geopenbaard; en Zijn discipelen geloofden in Hem”. Hier staat dus niet dat dit één van de wonderen en tekenen was, maar dat precies deze het begin was, de allereerste dus.
Dit is des te merkwaardiger als we ons realiseren dat er in dit Evangelie slechts acht tekenen worden beschreven. Johannes 21:24 zegt: “Dit is de discipel die van deze dingen getuigt en deze dingen beschreven heeft; en wij weten dat zijn getuigenis waar is. En er zijn nog veel andere dingen die Jezus gedaan heeft. Als die ieder afzonderlijk beschreven zouden worden, dan zou, denk ik, de wereld zelf de geschreven boeken niet kunnen bevatten. Amen”.
Het gaat in dit Evangelie precies over acht tekenen. Het zijn signalen die God geeft om ergens op te wijzen: “…terwijl ook God getuigenis daaraan geeft door tekenen en wonderen en velerlei krachten en door de Heilige Geest toe te delen naar zijn wil” (Hebr. 2:4).

Acht speciale tekenen die God gaf om aan te geven dat de grote Koning van het Koninkrijk der hemelen op aarde aanwezig was: “Bekeert u want het Koninkrijk der hemelen is nabij” was toen de actuele boodschap. Het zou moeten beginnen met de ´Heereniging´ van alle twaalf stammen in het land. Het huwelijk zou worden hersteld in een neiuw verbond en het eerste teken in het Johannes-evangelie wijst daar naar: de bruiloft te Kana in Galilea, op de derde dag! Wakkere en oprechte Schriftgeleerden hadden het moeten en kunnen doorzien. Het gaat hier niet om een geheimenis, maar om een geopenbaarde waarheid waar uitvoerig over geschreven en geprofeteerd is in de profeten. Het komt echter goed. Gods plannen faalden én falen niet, nimmer. Ook in de toekomst niet!