We leven in een tijd waarin bijvoorbeeld op medisch gebied veel dingen mogelijk zijn. Moest een dokter vijf jaar gelden nog zeggen: dat kan niet, het is onmogelijk, dan kan dezelfde dokter thans zeggen: het kan wel. Zo is bijvoorbeeld een hartchirurg in staat een patiënt een nieuw hart te geven. Een ruilhart. Als zo’n hart niet beschikbaar is, kan een cardioloog besluiten binnen afzienbare tijd een kunsthart te geven. De ontwikkeling zo’n hart is vergevorderd. Je houdt het toch niet voor mogelijk! Door dergelijke ontwikkelingen zijn ook christenen eraan gewend geraakt dat veel mogelijk is. We vinden het gewoon wanneer iets moeilijks meteen goed gaat en we verbazen ons bijvoorbeeld niet meer wanneer iemand een ernstig auto-ongeluk overleeft. De kans is hierdoor groot dat we zaken, die God bewerkt, ook gewoon gaan vinden. Zijn we nog steeds enthousiast als we horen dat er iemand tot geloof is gekomen? Maakt het ons nog blij wanneer we het evangelie delen met iemand die de Heer niet kent?