Wat zou deze naam voor Jozef en Maria hebben betekend? Heel wat namen hebben een betekenis waarvan de ouders hopen, dat het realiteit zal zijn in het leven van hun kinderen. Timotheüs betekent: Godvrezend. Dorothea betekent: Gave van God. Irene betekent: vrede en Stefan betekent: krans of kroon.
De naam Immanuël betekent: God met ons. Als Jozef of Maria deze naam gebruikten moet dat voor hen telkens bijzonder geweest zijn. Ze kenden de ware afkomst van hun Zoon. Hij was de Zoon van God, hun soevereine Heer, de Schepper. God was bij hen op een unieke wijze. In gedachten zie je dat ze naar Hem kijken, Hem observeren. Je hoort ze als het ware denken over Zijn identiteit. Je hoort de baby niezen en kuchen, een boertje laten na het drinken, of z’n luier nat maken. Hij was immers een echte baby!
Wat zou dat allemaal teweeggebracht hebben in hun denken? Jezus is ’s werelds grootste en meest verbazingwekkende paradox.

Misschien hebben zij de naam Immanuël nooit als roepnaam gebruikt. Misschien werd het meer gezien als een zelfstandig naamwoord, zoals ‘musicus’, ‘handelaar’ of ‘schoonmoeder’. Als we deze woorden gebruiken noemen we geen namen. We beschrijven een bepaalde hoedanigheid van een persoon.
Als we de naam Immanuël zo opvatten komen er andere gedachten op. Immanuël betekent, dat de hemel niet langer ver van de aarde is verwijderd. ‘God met ons’ wil zeggen, dat we waardevol zijn in Zijn ogen en dat Hij betrokken is bij wat ons overkomt. Het betekent ook, dat Hij ons liefheeft!
Immanuël betekent, dat we de Zoon van God gezien hebben als mens van vlees en bloed, en uit Zijn leven op aarde zoveel kunnen leren over ons gedrag ten opzichte van andere mensen enzo. ‘God met ons’ definieert de betekenis van woorden als goedheid, genade, meeleven, trouw en liefde. We zijn niet geïsoleerd van een God die ver weg is, gezeten op Zijn machtige troon. We hebben een God, die kan meevoelen met onze zwakheden.

Vanuit ons eigen menselijk niveau bekeken zou de naam letterlijk vertaald kunnen worden: Met ons (is) God, en misschien is het nog belangrijker te kunnen zeggen: God in ons. Het gewicht van Jezus’ leven is niet Zijn geboorte in Bethlehem, Zijn leven in Nazareth, zelfs niet Zijn kruisiging te Jeruzalem. Deze dingen krijgen pas echt waarde als ik in Hem ben en Hij in mij. Immanuël moet vertaald worden als ‘God met ons’ om daarmee het heil aan te geven. God ziet naar ons om en wil ons verlossen.

Er was een ‘hedendaagse’ Maria, die de maagdelijkheid en heiligheid al ver achter zich gelaten had. Ze ging gebukt onder de zonde. Ze heeft zelfs een serieuze poging tot zelfmoord overleefd, omdat een kamergenoot wat vroeger thuis kwam en direct een dokter belde. Maria was daarvoor allerminst dankbaar!
Nu, een aantal jaren later, is Maria door het dal heen. Ze is gezond en draagt verantwoordelijkheid. Ze is productief. Ze is bijna altijd aanwezig in de kerkdiensten. In haar werk dient ze de Heere door gehandicapte kinderen te verplegen. Ze is een tijdje terug getrouwd met een gelovige man, die veel van haar houdt.
“Wat is er met deze Maria gebeurd”, zult u vragen. Ze vroeg God in haar leven te komen en met haar te gaan. Immanuël werd voor haar een levende werkelijkheid. Vanaf haar kinderjaren heeft ze met Kerstfeest telkens weer van Immanuël gehoord. De moeilijke en pijnlijke tienerjaren dreven haar ver bij Hem vandaan. Uiteindelijk kwam ze met lege handen bij Hem terug en gaf zich aan Hem over. Ze nam dezelfde houding aan als haar naamgenoot van bijna 2000 jaar geleden: “Zie, de dienares van de Heere; mij geschiede naar Uw woord” (Luk. 1:38).

Het gebeurt nog steeds vandaag:

God dwingt niemand, maar wacht tot Hij toegelaten wordt in een gelovig en nederig hart.

Hij staat aan de deur en Hij klopt, elke dag.
Immanuël!

(Uit ‘What Child Is This?’ – door Rubel Shelly)