“U moet voor niets bezorgd zijn, maar laten - in elk gebed en smeking - met dankzegging uw wensen bekendgemaakt worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus” (Filipp. 4:6,7).

Gebeden naar Gods hart?
We mogen en worden zelfs aangemoedigd alles te vertellen aan God wat ons bezighoudt. Er is echter één maar... Als we in het bidden namelijk niet in de eerste plaats het verlangen hebben om te midden van al onze problemen God Zelf beter te leren kennen, zullen we nooit een werkelijke afhankelijkheid van Hem kunnen ontwikkelen. We zullen dan nooit ontdekken dat we meer gericht zijn op een beter leven (waar God dan voor moet zorgen) dan op een betere hoop (waar God voor zal zorgen).
De uitdrukking ´betere hoop´ is ontleend aan Hebreeën 7:18,19. We gaan deze tekst met elkaar onderzoeken.
In Hebreeën 7:18,19 staat: “Want de terzijdestelling van het voorgaande gebod vindt plaats vanwege zijn zwakheid en nutteloosheid. De wet heeft namelijk niets tot volmaaktheid gebracht, maar de totstandbrenging van een betere hoop, waardoor wij tot God naderen, doet dat wel.”
Laten we eerlijk zijn:

We verlangen allemaal naar een goed en zinvol leven.

Een leven waarin we ons gelukkig, voldaan, tevreden en levendig voelen. Het liefst met zo weinig mogelijk moeilijkheden. En als ze zich aandienen, willen wij zo snel mogelijk weten wat wij moeten doen om de moeilijkheden te overwinnen.
Dit verlangen is van alle tijden. Ook de Israëlieten verlangden dit. En dat was niet geheel ten onrechte. God beloofde de Israëlieten te zegenen met aardse voorspoed en geluk wanneer ze precies zouden doen wat Hij hen gebood.
Larry Crabb noemt dit in zijn boek ‘De druk van de ketel´: de Wet van de rechtlijnigheid. Wanneer ik A (de wil van God) doe, mag ik er zeker van zijn dat God B (zijn zegeningen voor een goed leven op aarde) geeft.
Het probleem van de Israëlieten was echter dat zij onbekwaam waren om volmaakt Gods wil te doen. Ze werden afgeleid door beloften van vreemde goden (lees: afgoden) en ze werden afgeleid door hun eigen wil. Daardoor bleef er een afstand tussen hen en God. Het was slechts aan enkelen gegeven om God te kennen van hart tot hart. Maar deze personen vertrouwden niet (meer) op hun eigen inspanningen om God te behagen. Zij geloofden in Gods genade!

Offer
Voor het falen in het doen van Gods wil -en God voorzag dat Israël zou falen- stelde God een offerdienst in. In overeenstemming met hun gedane zonden konden de Israëlieten in de tempel (het huis van God op aarde) een dier offeren met behulp van priesters die daarvoor waren aangesteld. Het bloed dat vloeide, zou voor een kleine periode weer de schuld van het falen bedekken. Het probleem was dat steeds weer een offer moest worden gebracht. Daardoor was het zo moeilijk dichtbij het hart van God te komen. Er was maar één man in het hele volk die maar één keer per jaar in het meest heilige deel van de tempel mocht komen om verzoening te doen voor het hele volk. Hij moest daarvoor wel eerst een offer brengen voor zijn eigen zonden. 
De schrijver van de Hebreeënbrief maakt duidelijk dat dit nodig was totdat de Heere Jezus Christus de plaats innam van alle offers die ooit zijn gebracht. Niet alleen om de schuld en de zonden te bedekken, maar vooral om deze te vergeven en voor altijd weg te doen. Daardoor kwam de weg tot een nieuwe intimiteit met God helemaal open te liggen. En deze intimiteit is beter dan het beste leven dat wij ons op aarde kunnen voorstellen. Beter dan alle antwoorden op alle gebeden om oplossingen van al onze problemen. God wilde dat de Israëlieten dit zouden ontdekken. God wil dat wij dit ontdekken. In Hebreeën 7:25 staat: “Daarom kan Hij (= Christus) ook volkomen zalig maken wie door Hem tot God gaan, omdat Hij altijd leeft om voor hen te pleiten...”
De open weg naar Gods hart maakt het mogelijk dat Hij ons geestelijk kan voeden met de grootste vreugde, de diepste vrede en eindeloze liefde; kortom alles wat ons werkelijk gelukkig maakt.

Betere hoop
Het probleem voor ons is dikwijls dat wij dit zo moeilijk kunnen geloven. We verlangen veel meer naar een beter leven, waarin het lijden verklaarbaar is en de weg uit het lijden iets is waar God voor moet zorgen. We verlangen meer naar iets van God dan naar God Zelf. Maar daardoor blijven de spanningen in ons leven. Want altijd is er iets dat wij moeten doen, voordat God iets zal doen. En we weten nooit zeker dat God het zal doen. We raken gefrustreerd, ontmoedigd en vragen ons af of dit het leven is dat God voor ons in petto had!

God wil ons echter leiden naar een betere hoop.

Want alleen daardoor komen we nader (of dichter) bij God. De betere hoop is onderdeel van de nieuwe Weg die God met ons wil gaan. Deze weg is niet meer gekoppeld aan allerlei regels, die -wanneer ze worden nageleefd- ons allerlei zegeningen garanderen. In Hebreeën 7 staat letterlijk dat die voorschriften zijn afgeschaft! De nieuwe weg is gekoppeld aan een betere belofte: Alles zal medewerken ten goede. Door alles heen zullen we steeds meer op Christus gaan lijken. Hij wordt ons hoogste doel. En God wekt ons in alle dingen op naar Hem te verlangen. Dit wekt weer een betere hoop op waardoor we werkelijk dichter bij God komen! Wanneer we dit toepassen op onze gebeden kunnen we het volgende leren:

• De betere hoop zegt: zelfs als ons huwelijk een terrein blijft waarin we blijven strijden om trouw te blijven zal God toch bij ons zijn (al is het niet verkeerd om hulp te zoeken in huwelijksproblemen). Zelfs als ons huwelijk niet meer te redden is (wat God en ons verdriet zal doen) zal de betere hoop ons niet scheiden van Christus. God komt door alle tranen heen tot Zijn doel!
• De betere hoop zegt: we kunnen op God vertrouwen, zelfs als onze angsten niet minder worden (al mogen we best zoeken naar hulp tot het leren kennen en beheersen van onze angsten). Te midden van de angsten zegt de betere hoop dat God Zijn vrede in onze ziel wil leggen. En dat Zijn liefde uiteindelijk alle vrees verdrijft. Maar het tijdstip ligt in Gods hand.
• De betere hoop zegt: God blijft altijd bij ons. Natuurlijk wil God zich over onze kinderen ontfermen. Maar het is Zijn zaak. Hij nodigt ons uit om te midden van de problemen met onze kinderen Hem te zoeken en in Hem de vervulling te vinden van al onze verlangens. Hij wil dat wij onze vragen aan Hem voorleggen, maar het doet Hem verdriet wanneer we Hem vertellen wat Hij moet doen om ons weer beter te laten voelen.
• De betere hoop zegt: Eens zal op aarde recht worden gedaan. Maar nu al mogen we ons aanvaard en gewaardeerd weten als een zoon of dochter van God. Nu al zijn we waardevol in Gods ogen. God verlangt ernaar dat wij dit meer waarderen dan de waardering van onze baas. Als dit zo is, wordt ons hart vrij om blijvend eerlijk en oprecht ons werk te doen, als voor God!
• De betere hoop zegt: Eens zullen wij volkomen genezen zijn. Nu kunnen we nog zuchten in het verlangen dat ons lichaam sterk en gezond zal zijn. Maar er komt een moment dat we zelfs een nieuw lichaam zullen ontvangen. We mogen best zoeken naar wegen van genezing, we mogen er voor bidden, maar de uitkomst van dit gebed is niet afhankelijk van wat wij doen. Daarom hoeven wij ons niet bezorgd te maken of wij het wel goed doen.

Gericht zijn op de betere hoop (ten diepste op God Zelf) in plaats van een beter leven, neemt de druk weg dat eerst de moeilijkheden in ons leven moeten veranderen om gelukkig te kunnen zijn. Want we kunnen gelukkig zijn met God! Het neemt de teleurstelling weg als onze gebeden niet worden beantwoord zoals wij dat wensen. We mogen weten dat God achter de schermen iets heel moois voor ons aan het bereiden is.
Het neemt de spanning weg van het steeds maar weer moeten nadenken over wat we verkeerd zouden doen, waardoor God onze gebeden niet beantwoordt en zijn zegeningen uitblijven.
De grootste zegen wordt te weten dat Hij bij ons zal zijn en dat we in Hem alles vinden wat ons hart ten diepste nodig heeft.