Waanzin en hoogmoed

Reacties

De verbijstering hield niet op bij de ramp in New York. Ook nadien hebben we met stijgende verbazing de reacties op deze afschuwelijke gebeurtenissen waargenomen. Daarin kwam in ieder geval de grootste nood van de mens(heid) naar voren: de ongekende zelfgenoegzaamheid en het volkomen afwezig zijn van het idee dat de mens in de kern een zondaar is. President Bush heeft de wereld verdeeld in de ‘goeden’ en de ‘kwaden’. De goeden dat zijn Amerikanen zelf en allen die zich onvoorwaardelijk bij hen aansluiten in de strijd tegen het ‘nieuwe kwaad’. De ‘kwaden’ zijn uiteraard degenen die deze loyaliteit niet opbrengen. Zij worden gerekend tot de vijanden, zoals Bush benadrukte: “Wie niet met ons is, is met de terroristen” en dus tegen de goeden!

Trots

De verontwaardiging onder de Amerikaanse bevolking en haar leiders was groot. Het onmogelijke was gebeurd. De machtige natie was gebeukt, de onneembare vesting gekraakt. En vooral: de trots was gekrenkt. Hoe vaak hebben we het woord ‘trots’ kunnen horen en zien de afgelopen tijd. In de woorden van Bush, gericht aan de gereedstaande troepen: “Jullie zullen ons trots maken.” Op een spandoek bij de marinehaven van Norfolk: “Maak ons trots!” En bij de afsluitende herdenkingsdienst in het Yankee-stadion, waar zelfs God geacht werd Amerika weer trots te maken! Psalm 73 zegt over de hoogmoedigen en goddelozen, dat trots hun halssieraad is en men zich met geweld omhult als een kleed.
Ongetwijfeld heeft deze nationale verontwaardiging in de VS ook te maken met de mythe die bij vele Amerikanen leeft, namelijk, dat Amerika een speciaal door God gezegend land is vanwege de vrijheid, de democratie en de morele waarden: ‘God bless America’. De manier waarop velen hun land, hun vlag, hun natie vereren, grenst bijkans aan afgoderij.
Amerika werd nog eens in z’n trots gesterkt door de aanvankelijk grenzenloze solidariteit van de Westerse naties. Als makke lammeren spoedden regeringsleiders zich naar hun grote ‘baas’ om nadrukkelijk hun medeleven te betuigen onder de toezegging volledig achter eventuele Amerikaanse vergeldingsacties te zullen staan, veelal zonder enige restrictie.
Er werd zelfs wereldwijd een nationale rouwdag afgekondigd: de vlaggen halfstok en maar liefst drie minuten stilte – nog nooit vertoond! Degene, die niet meedeed en zich niet vierkant solidair verklaarde liep het gevaar als vijandig en respectloos beschouwd te worden. b Ziedaar mijn probleem. Ik wil er best graag ‘bijhoren’, maar wat moet ik dan met die gevoelens van weerzin, die ik maar niet kan onderdrukken?

Eenzijdig

Wat mij, en velen met mij, steeds meer tegen zit is de mateloze eenzijdigheid en arrogantie bij regeringsleiders, bestuurders en een groot deel van de media. Want waar blijven de minuten (of misschien wel uren!) van stilte, die andere slachtoffers nog tegoed hebben? Bijvoorbeeld slachtoffers van het Russische regime en van Westerse (vooral Amerikaanse) agressie in de afgelopen decennia? Zij hebben hun belangen verdedigd ten koste van honderdduizenden onschuldige burgerslachtoffers.
Nog zie ik generaal Schwarzkopf op CNN uitleggen, hoe precies hun wapens wel doel troffen. Achteraf is bekend geworden, dat Amerika de Golfoorlog ook gebruikt heeft om nieuwe wapensystemen te testen. Over al die Irakese moeders en hun kinderen, die geslachtofferd werden, wordt met geen woord gerept! Waarom niet? Omdat dat niet past in het politieke spel van de huidige wereldleider. Net als het verhaal van Osama bin Laden, die in de jaren ’80 met miljarden dollars gesteund en met moderne Stinger-raketten bewapend werd om in Afghanistan een pro-Amerikaanse regering te krijgen als afweer tegen de USSR. Talloze andere voorbeelden zijn te noemen waaruit blijkt, dat Amerika als supermacht overal ter wereld toeslaat als haar eigen (economische) belangen in gevaar dreigen te komen. Daarover hoor je maar weinig in het Westen. De Westerse onderdanen hebben Washington nu carte blanche gegeven. Big Brother zal nog van zich doen spreken!
Het feit, dat de Amerikanen ons destijds bevrijd hebben – want dat wordt door sommigen steeds naar voren gebracht – daarvoor zijn we nog steeds dankbaar. Maar moeten we daarom nu alles maar goedvinden en mogen we geen kritiek meer leveren op de gemaskerde terreur van Westerse machthebbers? Dulden we misschien geen zelfkritiek meer?
Zijn wij inderdaad alleen maar de ‘goeden’ en alle anderen de ‘kwaden’? Onze eigen premier kon niet genoeg woorden vinden om duidelijk te maken, dat deze afschuwelijke daad van agressie in Amerika vooral ook gericht was tegen de democratie, de vrijheid, de gerechtigheid, de menselijke waardigheid: “Ïeder mens heeft recht om te leven.” Prima, maar: waar was dat ‘recht’ voor de onschuldige burgers in Vietnam, Noord-Korea, Irak, Servië, Bosnië en omstreken, Tsjetsjenië, etc.?
Maar goed, u mag nu geld gaan overmaken voor de nabestaanden van de onschuldige burgerslachtoffers in de VS. En laat u daarbij nou niet weerhouden door de gedachte dat Amerika een kleine 300 miljard dollar (ja, u leest het goed: ruim 700.000 miljoen gulden) per jaar uitgeeft aan kanonnen, onderzeeboten, raketten, ruimtewapens en andere militaire zaken. Een tiende deel zou al genoeg zijn om de ergste nood in de allerarmste landen te lenigen!

Herdenkingsdienst

Terug naar Nederland. In de nationale herdenkingsdienst op initiatief van de Raad van Kerken in Nederland (in samenwerking met vele andere kerken en de EO, KRO/RKK, NCRV, IKON) waren ze er allemaal: koninklijke hoogheden, ministers, geestelijke leiders en gewone burgers.
De Baptisten-voorganger, de Christelijk-Gereformeerde dominee, de SoW-scriba, de bisschop… de oecumene ten top. Zelfs een Rotterdamse imam – die blijkens zijn uitlatingen zionisme gelijkstelt met racisme en pleit voor de opheffing van de Joodse staat1 – was uitgenodigd. Eén in de Naam van… Ja, van wie eigenlijk?
Het ‘wij-gevoel’ is aan mij compleet voorbijgegaan, moet ik eerlijk bekennen. Meer nog, ik kreeg juist een gevoel van onbehagen.
Immers, de dienst is aangekondigd als ‘Een uur van bezinning en gebed’. Dus samen zingen en samen bidden tot…Wie? De christenen natuurlijk tot ‘hun’ God, en de imam tot ‘zijn’ God, Allah. Twee geloven op één kansel. De gedachte, dat we uiteindelijk toch allemaal in die ene God geloven (al wordt Hij dan ook anders genoemd) verbreidt zich steeds meer, vooral in onze multi-culturele samenleving.
Natuurlijk dienen wij ieders geloof te respecteren. Gelukkig is er vrijheid van godsdienst, maar om dan de kansel te delen met Islamieten en andere religieuzen om samen te bidden…? Om met de woorden van Paulus te spreken: dat zij verre! Het doet mij persoonlijk dan ook zeer als ik zie, dat zelfs de, ook voor mij dierbare, Evangelische Omroep hierbij betrokken is! Beschamend!
Want de Bijbel kent maar één God! Lees wat Psalm 96 zegt: “Want de HERE is groot en zeer te prijzen, geducht is Hij boven alle goden, want alle goden der volken zijn afgoden…” De God van de Bijbel draagt de naam HERE (JaHWeH). Hij is de God van Abraham, Izak en Jakob, de God van Israël. Hij is Degene, Die wij mogen kennen in de Here Jezus Christus. Lieve mensen, elke andere ‘god’ noemt de Bijbel een afgod, hoe groot hij voor de mensen ook moge zijn. Kun je dan als gelovige samen bidden met iemand die volgens Gods Woord een afgod dient?
Anders-gelovigen respecteren is nog iets anders dan samen geloofsactiviteiten ondernemen. Je ziet tegenwoordig wel jongelui met een armbandje ‘WWJD’: What Would Jesus Do? Men wil zich telkens afvragen wat Jezus zou doen in een bepaalde situatie. Wel, wat zou de Here Jezus doen in dit geval? Zou Hij bidden tot Zijn hemelse Vader, samen met een andere geestelijke leider, die bidt tot Allah of tot Boeddha, of wie dan ook? Een waanzinnig idee! Mensen wat zijn we toch een eind van huis geraakt!!
Wij zijn als gelovigen niet geroepen om samen te bidden of de dialoog aan te gaan met andere godsdiensten. We zijn geroepen om het Evangelie te verkondigen en te zeggen, dat er slechts één Naam onder de hemel gegeven is, waardoor mensen behouden moeten worden. God is Liefde en heeft alle mensen lief, Joden, Arabieren, Chinezen, Europeanen en noem maar op. Voor hen allen heeft Hij één weg tot zaligheid bereid door het offer van Zijn geliefde Zoon, de Here Jezus Christus. Dat is de boodschap die wij hebben voor een verloren wereld. Het samengaan van alle godsdiensten is geen Bijbelse, maar een Babelse zaak! Het komt voort uit de koker van hem die genoemd wordt de ‘leugenaar van den beginne’.

En nu?

Nu het World Trade Centre, als boegbeeld van het kapitalistische Westen, verwoest is, komt de ontluistering aan het licht. De wereld is verrot, totaal verziekt door de zonde, in het Oosten en in het Westen. De doodzieke Billy Graham had gelijk toen hij suggereerde, dat deze ramp reden zou moeten zijn voor de mens om zich te verootmoedigen voor de almachtige God. Maar de (moderne) mens wil zelf god zijn en de baas spelen. In een schijn van nederigheid en meeleven, staat het eigen belang voorop, en tiert de hoogmoed welig. En daar zit ‘m nou net de kneep.
Hoogmoed leidt namelijk niet tot een betere wereld en brengt allerminst de ware vrijheid. Integendeel, hoogmoed komt voor de val, zegt de Bijbel. We zijn gewaarschuwd!