Veel Dordtenaren, en veel Nederlanders, hebben geen idee meer hoe ‘revolutionair’ de Synode van Dordrecht van 1618-1619 was. En hoe groot de invloed op onze cultuur en natuurlijk op het protestantisme.
Waarom in 1618/19 een Synode?
Wanneer tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) een bestand van twaalf jaar wordt afgekondigd, komen sluimerende politieke en religieuze conflicten hevig aan de oppervlakte. Stadhouder Maurits stelde politiek orde op zaken, zijn tegenstander Oldenbarnevelt werd gearresteerd en later ter dood veroordeeld. De Staten-Generaal gaven ook opdracht tot het houden van een Synode om te beslissen over het totaal uit de hand gelopen theologisch conflict tussen zgn. remonstranten en contraremonstranten, ook wel rekkelijken en preciezen genoemd. Met de blik van nu, ging het conflict slechts over een theologisch nuanceverschil. Maar destijds dacht men daar anders over en ging het hard tegen hard. De Synode moest duidelijkheid brengen over de toekomst van de calvinistische kerk in de jonge Republiek der Verenigde Nederlanden. Politiek en religie waren in die dagen nauw verwant. Dordrecht kreeg de eervolle taak de Synode te organiseren. Sindsdien is de naam van de stad voor eeuwig verbonden met dit internationale evenement. De vergadering duurde ruim een half jaar, en had maar liefst 180 zittingen.
Statenvertaling
Naast belangrijke besluiten, zoals de Dordtse Leerregels, werd op de synode ook besloten tot het vertalen van de Bijbel vanuit de originele talen naar het Nederlands. In 1637 verschijnt de zogenaamde Statenbijbel (de Staten-Generaal heeft de vertaling betaald), die blijvende invloed heeft op de Nederlandse taal (Bron: Synode400.nl).
Het vertaalwerk gebeurde in Leiden. Tussen 1637 en 1657 werd een half miljoen exemplaren gedrukt. In vele tientallen kerkelijke gemeenten in Nederland (vooral bevindelijk gereformeerde) wordt de Statenvertaling nog altijd gebruikt in de erediensten.
ZIe ook:
https://www.synode400.nl/wp-content/uploads/2017/05/De-Synode-van-Dordrecht-1618-1619-2018-2019.pdf