Schepping

Het begint al op de eerste bladzijde van de Bijbel. De eerste woorden in Genesis 1:1 luiden in het Hebreeuws: Bereshit bara Elohim eth ha’sjamaim w’eth ha’aretz. Zeven woorden, die verklaren hoe de tegenwoordige hemelen en aarde zijn ontstaan: geschapen door God.
Vanaf vers 3 volgt de beschrijving van de zeven dagen, waarin God de aarde bewerkt en toebereidt tot een woonplaats voor de mens. Dat wil zeggen: zes dagen verrichte Hij arbeid en de zevende dag rustte Hij “…van al het werk, dat Hij gemaakt had.” (Gen. 2:2)

Sabbat

Het woord ‘zeven’ is in het Hebreeuws ‘shevah’. Het is afkomstig van het werkwoord ‘savah’ hetgeen betekent: vol zijn, bevredigd zijn, genoeg hebben. Gods werk was klaar. “En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed.” (Gen. 1:31). Het beantwoordde aan het doel wat God op dat moment had en nu kon Hij rusten van het werk. De rustdag wordt later de ‘sabbat’ genoemd. Dit woord is afgeleid van een werkwoord, dat betekent: ophouden (met werken), rusten.
Deze woorden vinden we in diverse (oude) talen terug: saptan (Sanskriet); hepta (Grieks); septem (Latijn). In deze woorden vinden we de letter ‘t’ nog terug, die in andere talen verdwenen is: sibun (Gotisch); sieben (Germaans) en seven (Eng.)

De zevende dag staat op zich weer model voor de volheid ervan. Later lezen we in de wet, dat men na het brengen van de eerstelingengarve zeven weken (7x7) moest tellen om op de vijftigste dag een nieuw spijsoffer te brengen en het Feest der weken (N.T. Pinksterfeest) te vieren.
Vervolgens breekt in de ‘feestkalender’ van God (zie Lev. 23) dan de zevende maand aan. De eerst dag der zevende maand moest een rustdag zijn. De tiende dag werd aangewezen als de Verzoendag en op de vijftiende van de maand begon het zevende en laatste feest: Loofhutten.
Dit feest duurt zeven dagen met daarna de achtste dag “…de laatste, de grote dag van het feest.” (vgl. Joh. 7:37)

Naast deze inzettingen moest Israël ook de het sabbatsjaar onderhouden (zie Lev. 25). Elk zevende jaar mocht er geen landarbeid verricht worden, omdat het land een volkomen sabbat moest hebben, een sabbat voor de HERE: “…uw akker zult gij niet bezaaien en uw wijngaard niet besnoeien.”
In Leviticus 25:8-10 lezen tenslotte:

“Voorts zult gij u zeven jaarsabbatten telen, zevenmaal zeven jaren; zodat de dagen van de zeven jaarsabbatten negenenveertig jaren zijn. Dan zult gij bazuingeschal doe rondgaan inde zevende maand op de tiende van de maand; op de Verzoendag zult gij de bazuin doen rondgaan door uw ganse land. Gij zult het vijftigste jaar heiligen en vrijheid in het land afkondigen voor al zijn bewoners, een jubeljaar zal het voor u zijn…”

Zo zien we dus een lijn: de sabbatdag wijst op het sabbatsjaar en die wijst weer op het jubeljaar. Het jubeljaar is de volkomen sabbat: vrijheid voor iedereen en vreugde voor het aangezicht van God. Het spreekt van de laatste en grote Dag in het heilsplan van God, waarin Hij in Zijn Koninkrijk Israël en de volkeren op wonderbare wijze zal zegenen op de aarde.

Eed

We gaan weer terug naar Genesis.
Abram ontving van de HERE een zeven-voudige zegen in Genesis 12:2 en 3. De HERE zal:

1. hem tot een groot volk maken
2. hem zegenen
3. zijn naam groot maken
4. hem tot zegen stellen
5. zegenen wie Abram zegenen
6. vervloeken wie hem vervloeken
7. met hem alle geslachten op aarde zegenen

Later – Genesis 21 – heeft Abram een ontmoeting met Abimelek en dan ontvouwt zich nog een andere betekenis van het woord ‘zeven’, afkomstig van het werkwoord ‘shavagh’, hetgeen betekent: (een eed) zweren. In vers 31 wordt gesproken over de plaats Berseba (Be’ersheva): bron van de eed, bron van zeven, “…want die beiden hebben daar gezworen.” Het verbond tussen Abraham en Abimelek was gebaseerd op zeven lammeren, die Abraham had afgezonderd. Zij stonden voor de volkomenheid van het verbond.
‘Zeven’ staat dus ook voor een eed afleggen c.q. een verbond sluiten. We komen dit nog tegen in het oud-Nederlandse werkwoord ‘zevenen’ dat betekent: ‘een verbond sluiten’
Zeven lammeren geeft een volkomenheid aan en ziet op Christus, die het volmaakte Lam van God is.
Ook als de Here God Zelf later een verbond gaat sluiten met het volk Israël, spreekt Hij een zeven-voudige zegen uit (zie Exod. 6:5-7). Ik zal:

1. u uit Egypte leiden
2. u redden van de slavernij
3. u verlossen door een uitgestrekte arm
4. u Mij tot een volk aannemen
5. u tot een God zijn
6. u brengen naar het land, waarvan Ik gezworen heb aan Abraham…
7. u het land geven tot een bezitting

Het komt op alle denkbare niveaus in de schepping voor: denk aan de 7 kleuren van de regenboog, de 7 tonen in de muziek (de 8e is een herhaling van de 1e). Ook in de Bijbel vinden we het getal 7 in talloze variaties terug.

Henoch - Noach - Oordeel en oogst

Henoch

In de rij van de oudvaders – Genesis 5 – wordt de zevende erfgenaam van Adam vermeld: Henoch. In de brief van Judas wordt hij genoemd “de zevende van Adam af.” Hij wordt in de rij van geloofsgetuigen genoemd in Hebreeën 11 en daar lezen we, dat hij Gode welgevallig is geweest. Henoch wandelde met God en op de leeftijd van 365 jaar werd hij opgenomen (Gen. 5: 21-24).
In Judas, vers 14 zien we, dat Henoch een profeet was. Hij heeft geprofeteerd over het oordeel, dat komen zou. Ongetwijfeld zal dit betrekking gehad hebben op de zondvloed, maar Judas haalt zijn woorden juist aan om te waarschuwen voor het oordeel, dat in de toekomst zal plaatsvinden. Dit oordeel wordt voltrokken door degene, van wie Henoch een type was: de Here Jezus Christus.
‘De zevende van Adam af’ geeft een volkomenheid aan, een voltooiing. De Here Jezus is de Zoon des mensen (= van Adam) en wordt in 1 Korinte 15 genoemd “de laatste Adam.” Hij is de Erfgenaam van Adam en in die hoedanigheid zal Hij de aardbodem rechtvaardig oordelen (vgl. Hand. 17:31).

Noach

Op verschillende manieren komt het getal 7 naar voren in verband met deze Godsman. Hij moest van alle reine dieren zeven paren in de ark nemen (Gen. 7:2,3). Toen hij, samen met zeven huisgenoten en de dieren in de ark ging, duurde het nog zeven voordat de vloed over de aarde kwam. Na de zondvloed bleef de ark op de Ararat vastzitten in de zevende maand.
De zevende keer, dat Noachs naam in de Bijbel verschijnt (Gen. 6:9), staat er: “Noach was onder zijn tijdgenoten een rechtvaardig en onberispelijk man.”
Waar Henoch gezien kan worden als een type van Christus, daar geldt dat ook voor Noach. ‘Noach’ en ‘Henoch’ komen van hetzelfde stamwoord, waarvan ook het bekende woord ‘Chanoeka’ is afgeleid: vernieuwing.
In Openbaring 21 zegt Hij, die op de troon gezeten is: "Zie, Ik maak alle dingen nieuw." Christus heeft de grond voor dit vernieuwende werk gelegd op Golgotha: Het is volbracht, het is voltooid.
Wie in Hem gelooft ontvangt rust, troost. Waarom? Omdat de genade van God, die in Christus verschenen is zo rijk is: vergeving van zonden, een nieuw leven, een nieuwe toekomst!
Lamech noemde zijn zoon: Noach, want (Gen.5:29) "Deze zal ons troosten over de moeitevolle arbeid onder handen op deze aardbodem, die de HERE vervloekt heeft."
DE Zoon, de Here Jezus Christus, is de ware Trooster. Dat is nu al werkelijkheid voor allen die in Hem geloven. Het wordt straks ook een realiteit op aarde als de Zoon des mensen zal wederkeren tot "wederoprichting aller dingen." (Hand.3:21) Er zullen tijden van verademing komen "van het aangezicht des Heren." (Hand.3:19)
De Here Jezus Christus zal hemelen en aarde reinigen van ongerechtigheid.
Hij zal het land van Israël reinigen en gereed maken voor Zijn geliefde volk, d.w.z. voor het overblijfsel, dat door de oordelen heen bewaard zal blijven.
De Here zal de “vervallen hut van David" weer oprichten. Het Davidisch Koningshuis zal in onovertroffen glorie herrijzen en de Heer Zelf zal plaatsnemen op de troon van Zijn vader David (Zie Luk.1:32). En Zijn koningschap zal geen einde nemen!
Zijn kracht zal die van David overtreffen; Zijn wijsheid zal die van Salomo overtreffen; Hij zal de Meerdere zijn van alles en iedereen
. Alles zal worden onderworpen aan de Zoon des mensen (Zie Ps.8 en Hebr.2).
Zijn heerlijkheid zal bewonderd worden: "Uw ogen zullen de Koning in Zijn schoonheid aanschouwen..." (Jes.33:17). Alle knie zal zich buigen en alle tong zal belijden, dat Jezus is Here, tot eer van God, de Vader (Fil.2). Hij zal alle dingen nieuw maken.
Hij zal zelfs uiteindelijk de oude schepping vervangen door de nieuwe!
Openbaring 21: "En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waaren voorbijgegaan..."
Nog eenmaal zal uit Zijn mond klinken: Het is volbracht (Openb. 21:6 "Zij zijn geschied"). Hij is de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde.

Oordeel en oogst

We hebben bij Henoch en Noach gezien dat het woord ‘zeven’ ook in verbinding staat met ‘oordeel’.
De zevende letter van het Hebreeuwse alfabet, die ook het getal 7 vertegenwoordigt, is de letter ‘zayin’.
De betekenis van het woord ‘zayin’is: ‘zwaard’ of ‘wapen’ en in algemenere zin is ook wel de betekenis van ‘werktuig’ gegeven.
De handgeschreven zajin ziet er zo uit:
Het heeft iets weg van een sikkel. Dit werktuig dient om te maaien. Als zodanig wijst het op oordeel (vgl. Openb. 14:14-20).
In Joël 3:9 en 10 wordt het oordeel aangekondigd: “…Heiligt de oorlog… Smeedt uw ploegscharen tot zwaarden en uw snoeimessen (SV: sikkelen) tot speren…”
Als het oordeel voorbij is verandert alles. De Here Jezus zal op aarde terugkeren en in gerechtigheid regeren, hetgeen vrede zal brengen: “Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden en hun speren tot snoeimessen…”
De grote sabbat zal aanbreken, de zevende dag, waarin de Vredevorst zal regeren.