Keus
Ik luister. Ik leef mee. Ik geef soms een beetje raad. En ik geef hoop, want we hebben allemaal hoop nodig. We zijn niet geboren met hoop, we zijn geboren met pijn. We werden huilend geboren. En wij gaan allemaal door moeilijke tijden heen.
Maar altijd hebben we een keus. We kunnen kiezen bitter te worden over wat we niet hebben. We kunnen kiezen boos te worden op een maatschappij die ons benadeelt. We kunnen neerslachtig worden, omdat we niet zijn wat we willen zijn. Zijn dit onze keuzes of zijn dit onze reacties op het leven?
Want we kunnen ook kiezen voor dankbaarheid voor wat we wel hebben. We kunnen een weg vinden in deze maatschappij die ons wel vervulling biedt. We kunnen nieuwe vrienden zoeken.
We kunnen aannemen dat wij Gods geliefde kinderen zijn.

Hoop zonder voorwaarden
Niet door wat we hebben, niet door wat anderen van ons zeggen, niet wat wij van onszelf vinden, maar wat God zegt en wat Hij vindt. Hij zegt: Ik hou van je zonder voorwaarden, Ik geef je hoop, zonder voorwaarden.
We kunnen erop vertrouwen dat er altijd van ons gehouden wordt. En waarom kunnen we dat?
Omdat er hoop is. Omdat we kunnen volharden in hoop. Omdat er een weg te gaan is waarop de toekomstige vervulling van de hoop de moeite waard is. Omdat er kracht is in hoop. Omdat er vertrouwen is in hoop. Omdat er geloof is dat zekerheid biedt.
Het geloof is immers de zekerheid van de dingen die je hoopt? (Hebr.11:1)
Waarom zou de boer zijn ploeg gebruiken in het veld als hij geen enkele visie heeft op wat hij kan oogsten als de zomer voorbij is?
Waarom zou de kunstenaar doorgaan met zijn werk als hij geen visie heeft op wat het eindproduct zou kunnen worden?
Waarom zou ik destijds doorgaan met studeren voor docent levensbeschouwing als ik geen enkel idee had dat ik ooit voor de klas zou mogen staan?

Geloof is de sleutel van de hoop
Is het mogelijk om dromen vervuld te zien, zelfs als er nog niets te zien is? Is het mogelijk zekerheid te hebben over de vervulling van de hoop, terwijl er nog geen vervulling is?
Het antwoord is: ja. 
En ja, we kunnen die dromen, die zekerheid en die vervulling met ons meedragen in alle goede en slechte dagen van ons leven. De sleutel is geloof.
Geloof is het vermogen om de dingen te zien die nog niet bestaan. Geloof is de kracht om iets groots waar te nemen, zonder dat we het nu zien. Geloof is de sleutel om nooit stil te blijven staan bij wat je niet hebt, bij wat anderen van je zeggen of vinden of wat je van jezelf vindt. Geloof geeft de innerlijke drijfveer om te groeien, om te veranderen, om vol te houden. Hoe? Door de hoop!

Geloof en hoop horen bij elkaar. Geloof en hoop worden verbonden door vertrouwen. Geloof en hoop worden verbonden door vertrouwen in de God van de hoop, de God van de volharding, de God van het gegeven geloof. Geloof is het vermogen om dingen te zien die nog niet bestaan, maar daarom bestaan ze juist wel.

Het huis waarin we wonen, was er eerst niet. Ons huis was er alleen in de gedachten van de ontwerper. Ons huis werd steen voor steen opgebouwd, omdat er een idee was, omdat er een plan was, omdat er een ontwerp was. Zo begon de architect te tekenen. Lijn voor lijn het toekomstige huis op papier te zetten. Zo gingen de bouwvakkers aan de slag om een fundament te leggen, om muren te bouwen, om een dak te plaatsen, om ramen en deuren te plaatsen.
Zo gingen elektriciens aan het werk, om leidingen te leggen, om alles veilig te verbinden.
Zo kwam het huis er.
Nu stroomt er water uit de kraan. Nu brandt er licht in de woonkamer. Nu staan er bedden in de slaapkamers.
Het begon allemaal met iets te zien in de toekomst. Het zien van iets dat morgen komt,
zet ons vandaag in beweging.

Wat morgen kan komen, is de verlossing die vandaag al begonnen is.
Ik heb het gezien bij mijn vader, op zijn ziekbed, op zijn sterfbed. “Ik wil naar huis”, zei hij. “Ik wil naar mijn Vader”, zei hij. “Ik ben er klaar voor”, zei hij.
Ik heb het gezien bij mijn schoonmoeder. “Ik kan alles loslaten”, zei zij. “Ik kan vertrouwen dat God met jullie verder gaat”, zei zij. “Ik kan mijn ogen sluiten en in de hemel komen”, zei zij.
Ik heb het gezien bij mijn vriend. “Ik heb een goed leven gehad”, zei hij. “Ik moet wat eerder gaan, ik mag wat eerder gaan”, zei hij. En hij sloot de ogen en ging, in vertrouwen, in geloof. In de hoop op de verlossing van zijn lichaam. Hij zag het nog niet, want “hoop die gezien wordt, is geen hoop” (Rom. 8:22-25). Want hoe zouden we hopen op iets dat zal komen en het is al gekomen?
Het was nog niet gerealiseerd. Zijn lichaam was nog even aan de aarde gebonden. En toch, hij zag met geestelijke ogen een andere werkelijkheid. Hij zag een ander land, een ander leven. Zijn hoop was bijna vervuld. En toen Hij zijn ogen sloot, keek hij in de ogen van Zijn maker. En hij vond genade in die ogen.

Er is altijd hoop
Als alles wegvalt, is er de hoop. Als alles verdwijnt, is er de hoop. Hoop is er altijd. Als we onze gezondheid verliezen, is er hoop. Als we een vriend of vriendin moeten loslaten, is er hoop. Als we ons werk kwijtraken, is er hoop. Hoop kan je levend houden. Hoop kan je zelfs blij maken.
Hoop is een soort voorpret. Je hoopt op een mooie vakantie. Het genieten daarvan vooraf geeft al een soort van geluk. 
Je hoopt op je eerste kus. Het verlangen daarnaar zet jou al in beweging.
Je hoopt op die ene baan. Het verlangen daarnaar doet jou al dromen van een mooie toekomst.
Natuurlijk kan een vakantie in het water vallen. Natuurlijk kan hij of zij de relatie helemaal niet willen. Natuurlijk kan die baan aan een ander zijn gegeven. Maar je hebt wel kunnen hopen.

Deze hoop doet iets met je. Deze hoop maakt dingen mogelijk. Maar het is een hoop die alleen maar hier telt. Met een link naar het hier van misschien morgen.

Bijbelse hoop
Bijbelse hoop is meer. Bijbelse hoop is zekerheid. Bijbelse hoop ontstaat door geloof, en geloof groeit door vertrouwen, dat de God van de hoop betrouwbaar is. Dat de God van de hoop deel uitmaakt van een werkelijkheid buiten jou. Dat de God van de hoop die werkelijkheid door Zijn Woord schildert. Vlakje voor vlakje en kleur voor kleur
In die werkelijkheid zijn wij geplaatst. In die werkelijkheid mogen we ook leven.
De werkelijkheid van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde (Op. 21:1-7). De werkelijkheid van open deuren en open ramen. De werkelijkheid van doorbroken muren van eenzaamheid, van angst, van onvermogen, van onzekerheid, van droefheid, van alles wat ons de hoop kan doen verliezen.

Wanhopig?
Zouden we dan nooit wanhopig kunnen zijn? Natuurlijk wel.
Als in ons leven dat wat we willen bereiken een leugen blijkt te zijn. Als in ons leven dat wat we kunnen bereiken niet blijkt te bestaan. Als onze wilskracht gebroken is. Als onze daadkracht verdwenen is door uitzichtloosheid. Als we net als Elia denken dat we niets meer waard zijn en uitschreeuwen: “Laat mij maar sterven hier onder deze struik” (1 Kon. 19:1-18). Als we net als David uitroepen: “Mijn God, mijn God, waarom heeft u mij verlaten?” (Psalm 22). Als we net als Job niets anders meer kunnen zeggen: “Ik haat de dag dat ik geboren ben” (Job 3). Als we net als Paulus wanhopen aan ons leven nu (2 Kor. 1).

Maar daarmee is de hoop niet verdwenen! Daarmee houdt de God van de hoop niet op te bestaan.
Hij is er altijd. Hij was er altijd. Hij zal er altijd zijn. Elia gaf Hij eten en drinken, en een nieuwe taak. Job prees Hij om zijn eerlijke woorden en gaf hem meer dan hij had verloren. David gaf Hij genade.
Paulus gaf Hij kracht in zwakheid en dat werd zijn uitkomst (2 Kor. 12).

En wat kunnen wij leren van Jesaja? Over het volk dat bijna was vergaan? Over het volk dat ongehoorzaam was geweest? Over het volk dat zo slecht kon luisteren naar die Ene God?
Maar ook over het volk dat uitroept naar de Heere om recht, om herstel, om geloof, om hoop?
Wat zegt Jesaja? In hoofdstuk 40 vanaf vers 27 (Vert. De Naardense Bijbel)?

Waarom zeg je, Jakob,
spreek je uit, Israël:
‘verborgen is mijn weg voor de Ene,
aan mijn God gaat mijn recht voorbij!’?

Weet je het niet of heb je het niet gehoord?
een God van eeuwigheid is de Ene,
Schepper van de einden der aarde,
Hij wordt moede noch mat,
niet te doorgronden is Zijn inzicht;

Hij geeft de moede macht,
aan wie geen kracht meer heeft,
schenkt Hij een overvloed van sterkte.

Jonge jongens worden moede en mat,
uitgelezen knapen struikelen en vallen,
maar wie hopen op de Ene
krijgen nieuwe kracht,
slaan hun wieken uit als de arenden;
zij rennen vooruit en raken niet afgemat,
zij gaan voort en worden niet moe.

Wie hopen, krijgen nieuwe kracht. Wie hopen, hebben nieuwe kracht. Wie hopen, kunnen vertrouwen dat de hoop wordt vervuld. Wie hopen, kunnen de toekomst invliegen met vleugels van geloof. Wie hopen, zien het onzienlijke. Wie hopen, zien het onzichtbare. Wie hopen, gaan voort en worden niet moe.

Hoop in mijn hart
Zo sprak mijn hemelse Vader een keer diep in mijn gedachten, toen ik twijfelde aan mijn vertrouwen als vader. Toen ik dacht dat ik het niet goed gedaan had als vader. Toen ik vond dat er betere vaders waren dan ik. Toen ik bezorgd was over mijn zonen. Foto p 22-24 Hope Heart
Toen sprak Hij in mijn geest: “Ik ben ook een Vader, vertrouw Mij maar”. En ik werd getroost. Ik huilde.
En mijn fysiotherapeut was ook ontroerd. Hij had geen stem gehoord. Hij had wel de directe uitwerking van die woorden gezien. Ik had weer hoop.

Zo werkte God in mijn geest, toen ik een tijd geleden, door een ernstig verhaal van vreselijke waargebeurde dingen in het leven van een vriendin van ons, het wilde opgeven. En angstig dacht mijn geloof in God kwijt te raken.
Maar toen ik na een onrustige nacht, met maar één uur slaap wakker werd, werd ik wakker met hoop. God had heel mijn bezwaarde gemoed weggenomen. Ik was totaal verkwikt in staat weer te denken. Ik was totaal uitgerust weer vrij in mijn verstand. Ik had nieuwe kracht gekregen, zonder dat ik het vroeg. Ik zag de Heer en wist: Zijn schilderij is nog niet af. Hij schildert nog steeds, vlakje voor vlakje. En iedere kleur is goed binnen het geheel. Het zwarte van de wanhoop tegenover het witte van de hoop. Het rode van de pijn tegenover het groene van de groei. Dat doet Zijn hoop met ons. Zo werkt Hij met hoop in ons. Zo voltooit Hij het werk dat Hij in ons is begonnen (Fil. 1:6).

We hebben Hem dichtbij ons. Zijn werkelijkheid is in ons en om ons heen. En wij mogen het zien.
Door geloof. Door vertrouwen. Door de hoop!