Golgotha

Golgotha is in letterlijke zin niet echt een ‘berg’ te noemen; het was nauwelijks een heuvel!
Het was een kale rotswelving in de vorm van een schedel. Toch was het een verhoging; het steeg boven het aardoppervlak uit.
In geestelijke zin is Golgotha wel degelijk een ‘berg’ te noemen. Immers, dáár vond de allergrootste daad van Gods liefde en genade plaats in de Offergave van Zijn Zoon, onze Here Jezus Christus. Als dat niet was gebeurd zouden wij mensen ons nog steeds bevinden in de diepte van onze zonde en schuld.
Het hoogtepunt van Gods liefde werd zichtbaar op Golgotha. Toen was God "in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende."

In de bergen vind je op elke top een kruis! Dat wil zeggen: op de hoogste toppen, niet op de lagere heuvelen. Zo'n kruis is daar door mensen opgericht! Dat is illustratief: het belangrijkste Kruis stond niet op de hoogste berg, maar op de kleinste! Op een kleine uitstulping bij Jeruzalem, gelegen aan een doorgaande weg; de mensen gingen er over het algemeen achteloos aan voorbij.
Dát Kruis is door God opgericht. Dat Kruis "werd de mens tot het kostbaarst kleinood, daar Gods wet aan dat hout werd vervuld." In 1 Korintiërs 1:28 zegt de apostel Paulus: "...wat voor de wereld onaanzienlijk en veracht is, heeft God uitverkoren..."
Bovendien: Het tekent ook de diepe vernedering van de Heiland!
Niet op de hoogste berg (dichtbij de hemel), maar helemaal beneden op aarde, daar leed en stierf de Here Jezus als de Middelaar tussen God en mensen. Lees daarvoor bijvoorbeeld Filippenzen 2. God had de mens op aarde gezet; op aarde vond de zondeval plaats, waardoor de mens uit de gemeenschap met God gestoten werd.
Die mens bedekte zich met vijgebladeren (vrucht van de aarde), maar God toonde hem wat de weg der verlossing zou zijn.
In Genesis 3:21 lezen wij: "En de HERE God maakte voor de mens en voor zijn vrouw klederen van vellen en bekleedde hen daarmee."
Hebreeën 9 leert ons, dat er zonder bloedstorting geen vergeving geschiedt.
Daarom kwam Christus als het Lam van God op aarde om het werk der verlossing te volbrengen. Zoals eens Abraham zijn geliefde zoon op het altaar legde, zo heeft de hemelse Vader Zijn eniggeboren Zoon gelegd op het altaar, dat Hij had uitgekozen: de heuvel Golgotha.
Dáár vond de verzoening der wereld plaats (2 Kor. 5:21). Voor veel mensen is het tot op vandaag een vraag: “Kan dat nou dienen tot verzoening, zo'n Man, genageld aan een kruis?”
De gekruisigde Christus is de Joden een ergernis en de heidenen een dwaasheid, zegt de Bijbel, maar voor de gelovige is Hij: de kracht Gods en de wijsheid Gods!
Want Golgotha staat symbool voor het sterven van Christus, maar is eigenlijk meer! Op Golgotha begint de weg naar de eeuwige heerlijkheid!
Het doel van God met de komst van Christus was ook niet dat Hij zou sterven, nee...het doel was om eeuwig leven te brengen!
Lees maar in: Johannes 12:50 en 10:17,18 (vgl. 1 Joh.5:11,12).

‘Golgotha’ is een Aramees woord, afkomstig van het Hebreeuwse ‘Golgoleth’, van het stamwoord ‘galal’ = rollen, wentelen.
De betekenis is:
- schedel (zo genoemd vanwege de ronde vorm),
- hoofd (bij tellen) ...per hoofd... aanduiding van één persoon.
Waarschijnlijk had de heuvel dus de vorm van een schedel.

Onder de Joden bestond (bestaat) de volgende anekdote. In 1 Samuël 17:54 staat dat David het hoofd van Goliath naar Jeruzalem heeft gebracht. Daar zou hij hem begraven hebben en door het zand, dat er overheen gegooid werd, ontstond en kleine heuvel.
Oorspronkelijk werd die verhoging ‘Gol-Goliath’ genoemd, hetgeen betekent: hoofd of schedel van Goliath. Later zou dat veranderd zijn in: Golgotha = schedelplaats.

Hoewel de heuvel Golgotha in de eerste plaats herinnert aan het sterven van de Here Jezus als vervulling van vele profetieën (Bijv. Ps.22!), heeft de naam "Golgotha" een diepere betekenis, een wijdere strekking.
Dat komt, omdat het sterven van de Here Jezus niet alleen voor onzen zonden was, maar ook voor ons zelf!
Dat wil zeggen: niet alleen onzen zonden zijn weggedaan, maar ook wijzelf!
In Galaten 2:20 zegt Paulus: "Met Christus ben ik gekruisigd en toch leef ik (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij." Hoe kan dat? Omdat de Here Jezus niet alleen gestorven is, maar ook opgestaan! Dood en opstanding, oftewel: wedergeboorte, dat is leven uit de dood, is het kernpunt van de verlossing!

Gilgal

De naam ‘Golgoleth’ is dus afgeleid van het werkwoord ‘galal’ = rollen, wentelen.
In het Oude Testament vinden wij een andere bekende naam, die aan ‘Golgoleth’ verwant is en in wezen dezelfde betekenis heeft, nl. ‘Gilgal’.
In beide namen vind je 2x het woord GaL of GoL of GiL; het gaat om 2x de medeklinkers G L. In Ezechiël 10 ziet de profeet een gezicht van 4 raderen (wielen); die raderen hadden ook een naam: “Werveling” (Hebr.: GaLGaL), beter: wenteling, want dat doen raderen namelijk!
Een wiel draait één maal rond (één wenteling) en komt dan weer in dezelfde stand terecht, maar bevindt zich wel op een andere plaats!
In dat proces ligt het geheim van de wedergeboorte opgesloten!
Want wat is wedergeboorte? Doodgaan en weer opstaan... in een andere plaats! Overgaan uit de dood in het leven. Opnieuw geboren worden: de 1e keer uit vlees, de 2e keer uit Geest (Joh. 3).

Dat wordt in het Oude Testament voorgesteld door de naam ‘Gilgal’. Het is de naam van de plaats waar Israël door de Jordaan trok het beloofde land binnen en waar zij besneden werden en het Pascha vierden! Zie Jozua 3-5.
Dit doortrekken van de Jordaan is een beeld van dood en opstanding (later is de Here Jezus gedoopt in de Jordaan). Opmerkelijk in deze geschiedenis is, dat er een afstand moest zijn tussen de ark en het volk van ongeveer 2000 ellen lengte.
De ark (met daarin de Wet op stenen tafelen) is een type van Christus (Vgl. Psalm 40:9 en Hebr.10). Hij is, nu bijna 2000 jaar geleden (!) uit de dood opgestaan. Spoedig zal het volk, Israël, tot wedergeboorte komen, d.i. opstaan uit de dood (vgl. Ezech.37: 1-14).
Jozua richtte een hoop van 12 stenen op: eerst in de Jordaan (dood) en later aan de overzijde, op het land bij Gilgal (opstanding).
En dan vindt de besnijdenis plaats en daar is de plaats ‘Gilgal’ ook naar genoemd, zie Jozua 5:9!. Dan wordt het Pascha gevierd.

Dit machtige gebeuren van toen is typologisch voor Christus en Israël, en heeft uiteraard ook voor ons een heerlijke betekenis! Zie Kolossenzen 2:11-13. Wij zijn opnieuw geboren! We zijn met Christus gestorven als mens en met Hem opgestaan als mens, maar dan wel als een nieuwe mens!
‘Gilgal’ betekende voor Israël het einde van de oude situatie en het begin van een nieuwe toestand. Dat is ‘Golgotha’ nu reeds voor ons! De oude mens is weggedaan, en - op de 3e dag - de nieuwe mens is tevoorschijn gekomen.

Heerlijkheid

In 2 Korintiërs 5:17 zegt Paulus: "Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen."
Zonder de opstanding zou het kruis geen waarde hebben! Immers, het nieuwe leven bezitten wij in en door de opgestane Heer. Zijn opstanding is de hemelse garantie van onze opstanding. Nu is dat al een geestelijke realiteit, straks zal het ook een lichamelijke werkelijkheid zijn "want wij zijn burgers van een Rijk in de hemelen, waaruit wij ook de Here Jezus Christus als Verlosser verwachten, die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het aan Zijn verheerlijkt lichaam gelijkvormig wordt..." (Fil. 3:20,21)
"Golgotha" houdt dus voor ons als gelovigen een heerlijke belofte in zich. Niet alleen van de opstanding, maar ook van de toekomstige heerlijkheid!

Verder gaan

Het verlossingswerk begon bij de kribbe, waarin de Verlosser werd neergelegd als het Kind van Bethlehem. Toen kwam het kruis, waar de Man van smarten stierf voor onze zonden. Straks volgt de kroon, als de ware Benjamin (= zoon van mijn rechterhand) Zich zal openbaren in heerlijkheid. Kribbe, Kruis en Kroon zijn uit hetzelfde hout gesneden!
Toen de HERE bij Horeb tot Israël gesproken had, werd het volk geboden niet langer bij de berg te blijven: "begeeft u op weg, breekt op..." (Deut. 1:6) Zij moesten het (nieuwe) land in bezit gaan nemen.
Daarin zit ook voor ons een belangrijke geestelijke les!
Want het is ook voor ons van groot belang, dat wij niet bij de heuvel Golgotha blijven staan! Wij mogen verder gaan. Wij mogen in het geloof het "nieuwe land" in bezit nemen. We zijn in Christus een nieuwe schepping, burgers van een Rijk in de hemelen. In Kolossenzen 3 zegt Paulus het zo treffend: "Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zoekt de dingen die boven zijn, waar Christus is, gezeten aan de rechterhand Gods."
Het Kruis van Golgotha is de toegangspoort naar het nieuwe leven. Dáár vond de verzoening plaats. Dat betekent, dat wij door de verzoening nu in een volkomen nieuwe positie voor God zijn terechtgekomen. Immers, de Gekruisigde is opgestaan. Hij lééft! En God heeft ons mede levend gemaakt met Hem (Efe.2). God heeft ons zelfs met Hem een plaats gegeven in de hemelse gewesten. Daarom zegt Paulus: "Bedenkt de dingen die boven zijn, niet die op de aarde zijn." (Kol. 3:2) Het Kruis stond op de aarde en is nu leeg, ja, verdwenen zelfs. Het graf bevond zich op de aarde en is nu ook leeg. De Olijfberg is nog altijd op de aarde, en ook daar is de Here Jezus niet. Nee, Hij is van de aarde verhoogd. Hij heeft Zijn plaats ingenomen in de hemel. En dáár zijn wij, in Hem! Daarom blijven wij niet staan bij de plaats waar God ons vergeving geschonken heeft, Golgotha, maar we gaan in het geloof verder. Wij strekken ons uit naar het hemelse leven "om Hem te kennen en de kracht Zijner opstanding..." (Fil. 3:10) Wij danken de Here God voor de rijkdom van Zijn genade: een volkomen verlossing.
De wereld heeft de boodschap van de gekruisigde (en opgestane) Heer nodig, het ‘Evangelie der behoudenis’.
Voor de gelovigen is er nu een andere boodschap, het ‘Evangelie der heerlijkheid van Christus’. Daardoor worden wij bepaald bij de verhoging en de heerlijkheid van Christus, waaraan wij deel hebben gekregen. Daarom bedenken wij de dingen die boven zijn, want dáár is Christus. Het derde vers van Kolossenzen 3 zegt dan ook: "Want gijt zijt gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God". Als wij daarmee bezig zijn, met het nieuwe leven in Christus, dan gaan wij de gemeenschap met God beleven. Dan is ‘het kruis’ voor ons niet maar een godsdienstig relikwie, maar een heerlijke realiteit. Dan is ‘het geloof’ voor ons niet maar een religieuze bezigheid, maar een actuele beleving! Dan zoeken wij de gemeenschap met onze hemelse Vader van dag tot dag. Dan vergeten wij wat achter ons ligt en strekken ons uit naar hetgeen vóór ons ligt... en jagen wij naar het (eind)doel, om de prijs der roeping Gods, die van boven is, in Christus Jezus (Fil. 3:14). Dan gaan wij de Here danken voor de vergeving der zonden en het nieuwe leven. Dan gaan wij Hem prijzen voor de rijkdom van Zijn genade, waaraan wij deel gekregen hebben. Wij gaan Hem roemen voor Zijn werk in deze tijd. En... we zien uit naar de toekomst, want "wanneer Christus verschijnt, die ons leven is, zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid." (Kol. 3:4)
Een geweldige heerlijkheid staat ons te wachten! Dan zullen wij met onze (vernieuwde) ogen gaan zien, wat wij ons nu reeds in het geloof mochten c.q. mogen toeëigenen. Net als Mozes destijds, zegt de apostel Paulus dus ook: blijft niet langer bij deze weg, begeeft u op weg, breekt op...!

Geachte lezer(es), kent u dat leven met de Heer?
Hebt u de Here Jezus werkelijk aanvaard als uw persoonlijke Verlosser? Hebt u God gedankt voor Zijn volbrachte werk in de Here Jezus Christus? Dat Hij ook u gereinigd heeft van alle zonde door Zijn kostbaar bloed? Dat u door de opstanding van Christus nieuw, eeuwig leven mocht ontvangen? Als u dat met een oprecht hart gedaan hebt, dan mag u met de hand op de Bijbel zeggen: door genade ben ik een kind van God.
En... dank uw hemelse Vader dan ook voor álles wat Hij u gegeven heeft! Dat u met Christus verhoogd bent en deel hebt aan Zijn positie. U behoort nu als gelovige immers tot de Gemeente, het Lichaam van Christus. Hij is de Allerhoogste. God heeft alles onder Zijn voeten gesteld "...en Hem als Hoofd boven al wat is, gegeven aan de Gemeente, die Zijn Lichaam is, vervuld met Hem, Die alles in allen volmaakt." (Efe. 1:22,23)
Geweldige woorden, waarin die grote rijkdom is neergelegd, die wij als gelovigen hebben ontvangen. Als wij daar ons hart (en leven) voor openstellen, en ons daar mee bezig (gaan) houden, door het lezen en onderzoeken van Gods Woord, dan zal Gods Geest (door Wie God de Auteur is van de Bijbel) ons doen verstaan wat ons in genade is geschonken! (vgl. 1 Kor. 2:12).
Om het met de woorden van Paulus in Kolossenzen 2:6,7 te zeggen: "Nu gij Christus Jezus, de Here, aanvaard hebt (d.i. de opgestane en verhoogde Heer in de hemel, Die eerst op aarde was om te lijden en te sterven), wandelt in Hem, geworteld en dan opgebouwd wordend in Hem, bevestigd wordend in het geloof, zoals u geleerd is, overvloeiende in dankzegging."