In AMEN 162 (pag. 4) kwam onder meer naar voren dat de hemelvaart deel uitmaakt van de vervulling van de Verzoendag. Dat was immers de dag waarop de hogepriester het heilige der heiligen binnenging en verzoening deed voor zichzelf en voor het volk. Belangrijk daarbij was dat de hogepriester ook weer uit het heiligdom tevoorschijn kwam. Zo is de Heere Jezus als de Hogepriester van Zijn volk de hemel ingegaan. Dat is het gedeelte van de Verzoendag dat met de hemelvaart vervuld is. Het is voor Zijn volk nog wachten op het moment dat Hij uit het hemelse heiligdom tevoorschijn komt. Ook voor ons heeft de hemelvaart verstrekkende gevolgen.

Heilige der heiligen
Deze term duidt op de allerheiligste plaats. Denk aan uitdrukkingen als ‘Koning der koningen’ en ‘Heere der heren’: de allerhoogste Koning en de allerhoogste Heer. En zo moeten we onder het ‘heilige der heiligen’ de allerheiligste plek verstaan. Het was in de tabernakel en later in de tempel de ruimte waar de ark van het verbond stond en waar de HEERE verscheen boven het verzoendeksel (Lev. 16:1). Het was de plek waar de HEERE te midden van Zijn volk woonde; het was Zijn woonplaats (Exod. 25:8).
Het heilige der heiligen is een afbeelding van de hemel der hemelen (Hebr. 8:5). In de Herziene Statenvertaling wordt dit ook weergegeven met de woorden “allerhoogste hemel” (1 Kon. 8:27). Het is deze hemel der hemelen waar de Heere Jezus naartoe ging met Zijn hemelvaart.

Twee bovennatuurlijke gebeurtenissen
Als we naar de bediening van de Heere Jezus op aarde kijken, zien we dat Hij allerlei bovennatuurlijke dingen deed: wonderen, genezingen, opwekkingen van doden, water in wijn veranderen, de zee en stormen tot kalmte brengen, duizenden mensen voorzien van voedsel door de vermenigvuldiging van enkele broden en vissen, een afgehakt oor terugplaatsen, ervoor zorgen dat er een menigte aan vis gevangen werd, lopen op water, uitdrijven van demonen, enzovoort.
Het waren bovennatuurlijke zaken. We hebben als mensen al grote moeite om de natuurlijke dingen te begrijpen. De wetenschap heeft nog lang niet alles wat in deze wereld natuurlijk is, bestudeerd, dan wel ontdekt. Wat bovennatuurlijk is, is per definitie niet wetenschappelijk te verklaren, wat voor velen neerkomt op ‘het kan dus niet’. Dat de Heere Jezus dingen deed die bovennatuurlijk waren, toont aan Wie Hij was: de Zoon van God.
En boven op de vele tekenen en wonderen die Hij deed, komen dan nog twee gebeurtenissen die Hij onderging aan het einde van Zijn aardse bediening: Zijn opstanding en vervolgens Zijn hemelvaart.

De opstanding van Christus
Zijn apostelen en overige volgelingen - ja, iedereen die er in die tijd bij betrokken was - had gezien hoe Hij gekruisigd werd en uiteindelijk Zijn geest beval in de handen van Zijn hemelse Vader en stierf. Des te groter was de consternatie toen bleek dat Hij was opgestaan uit de dood! “En toen die (dit zijn onder meer de apostelen) hoorden dat Hij leefde (...) geloofden zij het niet” (Mark. 16:11 en 13). Toen de vrouwen terugkwamen van het lege graf en tot de apostelen spraken over Zijn opstanding, staat er: “En hun woorden leken hun kletspraat en zij geloofden hen niet” (Luk. 23:11). Toen ze even later de Opgestane Zelf zagen, werden zij “angstig en zeer bevreesd” (vs. 37). En ook Thomas had wat ‘extra hulp’ nodig om te geloven dat de Heere waarlijk was opgestaan (Joh. 20:24-28).
Een en ander laat wel zien hoe buitengewoon de opstanding van de Heere Jezus was, zelfs voor Zijn meest trouwe volgelingen.
Het is met name dit eerste bovennatuurlijke feit dat de basis vormt van het geloof zoals we dat in de Bijbel beschreven vinden. Paulus schrijft in 1 Korinthe 15 hoe het zou zijn als er geen opwekking van doden is. Dan zouden onze prediking en ons geloof zonder inhoud - ja: zelfs zinloos - zijn. Bovendien waren we dan nog in onze zonden en als gevolg daarvan verloren (vs. 14, 17 en 18). Ja, “als wij alleen voor dit leven op Christus onze hoop gevestigd hebben, zijn wij de meest beklagenswaardige van alle mensen” (vs. 19).

De hemelvaart van Christus
De tweede wonderlijke gebeurtenis aan het einde van de aardse bediening van de Heere Jezus - waarmee tevens Zijn aanwezigheid op aarde werd afgesloten - is Zijn hemelvaart. Nadat de Heere Jezus gedurende veertig dagen na Zijn opstanding gesproken had met Zijn apostelen, “waarbij Hij door hen gezien werd en over de dingen sprak die het koninkrijk van God betreffen” (Hand. 1:3b), voer Hij op naar de hemel. Ook dit moet iets ongelofelijks zijn geweest voor de apostelen. Ze stonden op de Olijfberg en luisterden naar Zijn laatste woorden. En toen “werd Hij opgenomen terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen” (vs. 9).

Opvaren en neerdalen
De hemelvaart van de Heere Jezus is wat Gods plan met Israël betreft vooral de vervulling van het eerste gedeelte van de grote verzoendag. Aan Zijn hemelvaart is de hoop op Zijn wederkomst verbonden. We hebben hier in het vorige artikel ook al naar verwezen. We haalden daarin enkele woorden uit Handelingen 3:19-21 aan, waar Petrus zegt: “Kom dus tot inkeer en bekeer u, opdat uw zonden uitgewist worden en er tijden van verkwikking zullen komen van het aangezicht van de Heere, en Hij Jezus Christus zal zenden, Die tevoren aan u verkondigd is. Hem moet de hemel ontvangen tot de tijden waarin alle dingen worden hersteld, waarover God gesproken heeft bij monde van al Zijn heilige profeten door de eeuwen heen”. Zet je deze verzen chronologisch op een rijtje, dan krijg je:

- God heeft gesproken bij monde van al Zijn heilige profeten door de eeuwen heen;
- Christus is tevoren aan het volk verkondigd;
- Hem moet de hemel ontvangen;
- Kom dus tot inkeer en bekeer u;
- opdat uw zonden uitgewist worden
- er komen tijden van verkwikking van het aangezicht van de Heere;
- God zal Jezus Christus zenden en
- de tijden waarin alle dingen worden hersteld zullen aanbreken.

In Handelingen 1 zeggen de twee mannen in witte kleding tot de discipelen die de hemel in staarden, waarnaar ze even daarvoor de Heere Jezus hadden zien opvaren: “Deze Jezus, Die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan” (Hand. 1:11b). Ook in deze woorden zien we dat de hemelvaart van de Heere verband houdt met Zijn wederkomst. Er is zelfs sprake van een soort ‘spiegeling’. Dit zit hem in de woorden “op dezelfde wijze”:

Hij werd opgenomen – Hij zal terugkomen
Hij vertrok van de Olijfberg – Hij zal terugkomen op de Olijfberg
Hij liet een gelovig overblijfsel achter – Hij komt terug naar een gelovig overblijfsel
Een wolk onttrok Hem aan het oog – Hij zal komen met de wolken van de hemel

Al met al gaat het bij de betekenis van de hemelvaart voor Israël dus vooral om Zijn opvaren en neerdalen. Gods plan met Israël maakt deel uit van het ‘profetische plan’ van God.

Neerdalen en opvaren
In de huidige periode in Zijn heilsplan gaat het om het ‘verborgen plan’ van God. ‘Verborgen’, omdat het verborgen was voor de profeten. Dit gedeelte van Gods plan wordt ook wel het ‘geheimenis’ genoemd. En kijken we naar de betekenis van Christus’ hemelvaart voor ons, dan gaat het niet om opvaren en neerdalen, maar om neerdalen en opvaren. Paulus hanteert deze volgorde als hij in Efeze 4 schrijft: “Degene Die neergedaald is, is ook Degene Die opgevaren is ver boven alle hemelen om alle dingen te vervullen” (vs. 10).
Als het om de boodschap voor het Lichaam van Christus gaat, zien we wat dit betreft dus een verschil. Ook als we kijken naar het uiteindelijke resultaat, zien we een verschil. Kijken we naar de hemelvaart in het licht van het profetische plan, dan wordt duidelijk dat de hemelvaart van Christus heeft plaatsgevonden met als doel: “... totdat Ik Uw vijanden neergelegd zal hebben als een voetbank voor Uw voeten” (Hand. 2:35; zie ook Ps. 110 en 1 Kor. 15:25-28).
Binnen het kader van het verborgen plan van God lijkt het erop dat het einddoel al behaald is. Waar in Efeze 4:10 in direct verband met de hemelvaart wordt gezegd “om alle dingen te vervullen”, staat er in Efeze 1:21-23 ronduit dat Christus gezet is in de hemelse gewesten “ver boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij en elke naam die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld (= eeuw, tijdperk), maar ook in de komende. En Hij heeft alle dingen aan Zijn voeten onderworpen en heeft Hem als hoofd over alle dingen gegeven aan de gemeente, die Zijn lichaam is en de vervulling van Hem Die alles in allen vervult”). Hier blijkt dus dat Christus die positie al heeft ingenomen, waar in het profetisch plan nog op gewacht wordt. 

Betekenis voor ons
En wat vervolgens zo mooi is, is dat de gelovige van nu, die behoort tot het Lichaam van Christus, door genade deel gekregen heeft aan Zijn positie boven al wat is! In Efeze 2:6 lezen we daarover, dat God ons mede opgewekt heeft en ons mede in de hemelse gewesten gezet heeft in Christus Jezus! En wij mogen hier op aarde leven, maar tegelijk op de hemel gericht zijn: “Als u nu met Christus opgewekt bent, zoek dan de dingen die boven zijn, waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit. Bedenk de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn, want u bent gestorven en uw leven is met Christus verborgen in God” (Kol. 3:1-3). Wat een enorm voorrecht is het om te weten dat God ons in Christus ziet. Hij ziet ons niet meer aan zoals we van nature zijn, maar Hij ziet ons aan als in Christus volmaakte mensen. Hij heeft Zijn einddoel (“om alle dingen te vervullen”) in en aan ons al verwezenlijkt.