Op deze pagina’s behandelen we in vier delen (beknopt!) een paar aspecten met betrekking tot de situatie van het volk Israël, zoals de Bijbel het leert. Het advies is om ze in deze volgorde te lezen:
1. Wie heeft recht op het land Israël?
2. Gods verbond met Israël
3. Israël vandaag – het zionistische project
4. Israëls toekomst

Om maar direct een antwoord te geven op die vraag: Jazeker, er komt een einde aan, want Gods Woord heeft dat duidelijk voorzegd. Maar… voor het zover is, zal er nog heel wat moeten gebeuren. De Heere Jezus sprak destijds op de Olijfberg, met het zicht op Jeruzalem, over het begin van de weeën (Matt. 24:6). De laatste weeën zijn beschreven in Openbaring. Daarin is te lezen wanneer het eindigt en hoe het afloopt.

Zionisme
Er zijn mensen die zeggen dat God (vooral sinds 1948) bezig is Zijn beloften te vervullen. Maar, zoals in de vorige artikelen aangetoond, de huidige terugkeer naar en de bewoning van het land zijn NIET in overeenstemming met de voorwaarden die God gesteld heeft en dus evenmin met Zijn beloften. En denk eraan: God sjoemelt niet met Zijn heilig Woord!
Daarom is het beter, en ook belangrijk om te onderkennen, dat de recente terugkeer, oprichting en en bestaan van de staat Israël te bestempelen is als het werk van het Zionisme. Dit is een beweging en ideologie die gericht is op een nationaal tehuis voor de Joden. De term verwijst naar de berg Sion (Jeruzalem) en werd voor het eerst gebruikt in 1890 door Nathan Birnbaum in het Duitse tijdschrift ‘Selbstemanzipation’. 
Theodor Herzl, geboren in Boedapest, gaf in 1896 met zijn pamflet 'Der Judenstaat' het startschot voor het georganiseerde zionisme. In 1897 riep hij het eerste Internationale Zionisten Congres te Basel bijeen. Dat leidde o.a. tot de oprichting van de 'World Zionist Organization'. 
Aanvankelijk had het zionisme weinig aanhang onder Joden in Europa en Amerika. Vooral religieuze Joden vonden dat herstel van de Joodse heerschappij in het land van Israël pas na het verschijnen van de Messias kon plaatsvinden. Men vond het bijna godslasterlijk om dit op seculiere gronden te willen bereiken. Mede daardoor was er aanvankelijk veel scepsis over de haalbaarheid van het zionistische project. Dit is trouwens vandaag nog zo. In 2021 deed de Israëlische krant Haaretz verslag van een opmerkelijke, politieke bekering van de toen 95-jarige Yaakov Sharett, nazaat van een vooraanstaande zionistische familie. Sharett werd geboren in 1927 en zijn familie behoorde tot de top van de Yishuv, de Joodse gemeenschap in Palestina. Zijn vader, Moshe Sharett, was de eerste minister van Buitenlandse Zaken van Israël en een van de leiders die in 1948 de Onafhankelijkheidsverklaring ondertekenden. Later was hij de tweede premier van Israël.
Yaakov Sharett diende Israël ook plichtsgetrouw als lid van Shin Bet, de Israëlische veiligheidsdienst, en hielp Sovjet-Joden naar Israël te vluchten. Hij was aanvankelijk een trouwe dienaar, maar heeft de fundamentele ideologie van de zionistische staat de rug toegekeerd. Nu is hij een anti-zionist en zegt o.a.: “De staat Israël en de zionistische onderneming zijn in zonde geboren”, en: “Ik werkte samen met een misdadig land.” (Bronnen: Haaretz.com; Facebook; MiddleEastEye.net).

In AMEN leest u soms een artikel van wijlen Dr. Ethelbert Bullinger (1837-1913), zoon van de Zwitserse reformator Heinrich Bullinger, en o.a. auteur van ‘The Companion Bible’. Hij heeft Theodor Herzl persoonlijk gekend en hem diverse keren ontmoet en gesproken. Met veel belangstelling volgde Bullinger de ontwikkelingen van dit project en schreef er in zijn blad ‘Things to Come’ regelmatig over. Daarin kwam ook de scepsis aan de orde. 

Things to Come
Eind 19^e eeuw was Dr. E.W. Bullinger de initiatiefnemer van een nieuw project: de uitgave van een maandelijks magazine ‘Things to Come’, een ‘tijdschrift over Bijbelse literatuur met speciale verwijzing naar profetische waarheden’. In 1894 verscheen het eerste nummer en het laatste in 1915. Tot zijn dood in 1913 was Bullinger de hoofdredacteur en schreef, samen met anderen, talloze artikelen over Bijbelse onderwerpen en profetische thema’s. In het blad kwam ook het zionisme meermaals ter sprake. Aan de ene kant was er begrip voor de wens van Joden een eigen woonplek, een eigen thuis, te willen hebben, aan de andere kant was men kritisch, omdat het uitgangspunt niet het geloof in Gods Woord en Zijn beloften was.
In één van de artikelen (juli 1897), leverde Joseph Rabinowitz (1837-1899) uit Kishinev (tegenwoordig: Chişinău, de hoofdstad van Moldavië), bekend van de Kishinev-pogrom in 1903, ook een bijdrage. Hij was een Russisch/Joodse missionaris en richtte in 1882 de Hebreeuws-christelijke beweging Novy Israël op. Hij schreef het volgende:

"Het nationale fanatisme van de Joden groeit meer en meer, zodat er mannen verschijnen die het idee verspreiden dat nu de transmigratie van de Joodse nationale ziel naar het land Palestina plaatsvindt. Evenredig aan de verspreiding van zulke domme ideeën, wordt de oppositie tegen de incarnatie van Jehovah in Jezus Christus veel gevoeld. Het lijkt alsof deze fanatieke Joden van plan zijn alle stenen van Palestina te verzamelen om het christendom te stenigen.
De constante vraag die de Joden gewoon waren aan God te stellen in hun sabbatgebed: Wanneer zult U (Jehovah) regeren in Sion? verandert nu in de vraag: Wanneer zullen wij heersen in Sion? Natuurlijk zijn er nog steeds oprechte en trouwe Joden, die protesteren tegen zulke 'verschrikkelijke dingen in het huis van Israël', maar ondertussen kookt de Joodse wereld als een ziedende pot (zie Jer. 1:13-14-red.). Overal klinken woorden als Nordau, Herzl, (medeoprichters van de Zionistische Beweging-red.), Zion, Joodse staat, e.d., maar er wordt nooit een geluid gehoord over God, de Messias of de Profeten. Helaas! Antisemitisme verslindt Jakobs lichaam, maar zionisme verteert zijn geest en ziel!
Er zijn toegewijde christenen die wensen (…) dat de geest van de antichrist, door wie de zionisten bezeten zijn, vaart maakt en zijn werk bespoedigt, zodat het koninkrijk van Jezus Christus snel nadert en komt. (…) Geloofd zij de God van Israël, velen raken ervan overtuigd dat het Heilige Land en het oude volk van God alleen dan gereinigd en gered kunnen worden, wanneer Jehovah in de persoon van dezelfde Jezus die ten hemel is gedragen, over hen zal regeren in Jeruzalem, zoals de laatste woorden van het lied van Mozes verklaren: “Hij zal zijn land, en zijn volk verzoenen” (Deut. 32:43). Zo is het, kom Heer Jezus!” (einde citaat).

Het artikel gaat verder met wat men ook belangrijk vond:
“De grote vijand van Israël - hij die nadrukkelijk ‘de vijand van de Joden’ is - is erin geslaagd om het woord ‘Zion’ aan deze (in feite) antichristelijke beweging te hangen. Waarom niet ‘Palestina’ of ‘Jeruzalem’, of een dergelijke titel? Ah! We zijn niet onwetend van de listen van de satan (2 Kor. 2:11). Hij, de vijand, heeft het woord ‘Zion’ aan de beweging vastgemaakt. Daarmee berooft hij God van die naam, die Hij in de Bijbel altijd in verband brengt met Zijn eigen genade en gunst aangaande de stad van Zijn verkiezing. ‘Zion’ staat altijd in verbinding met Gods genade en heerlijkheid die daar geopenbaard zal worden, en dat is nu juist de naam die satan heeft gekoppeld aan de beweging die openlijk onafhankelijk is van God en Zijn Christus (…) Dit is de geest waarin heilige zaken besproken en besloten worden. Maar dit alles is voorzien door Jehovah, en ondanks alle ijdele gedachten van de mens, heeft Hij verklaard dat Zijn raadsbesluit stand zal houden (Jes. 46:10).
Uit: Things to Come – Vol. 4, p. 141 (de tekstverwijzingen zijn door de redactie toegevoegd).

Palestina
Binnen het zionisme werden aanvankelijk willekeurige landen genoemd waar de Joden onderdak zouden kunnen vinden, zoals Argentinië, Brits Guyana en Oeganda. Bij Theodor Herzl krijgt het (eeuwenoude) verlangen naar Sion de vorm van een politieke opdracht: ‘Men geve ons de soevereiniteit over een voor de gerechtvaardigde behoeften van ons volk toereikend deel van het aardoppervlak. Voor al het overige zullen wij zelf zorgen’. De techniek zou ‘de woestijn in een tuin veranderen’ (Jes. 32:15). Foto p 12-13 met bijschrift: Herzl op het 1e Zionistencongres-Basel 1897
Later kwam hij met de stelling dat er eigenlijk maar één gebied voor in aanmerking kwam als woonplek: Palestina. In ‘Der Judenstaat’ wordt overigens nauwelijks gesproken over niet-joden in het (toekomstige) land. Wel dit: “Als het zo uitkomt dat er mensen van een ander geloof of een andere nationaliteit onder ons wonen, dan zullen wij ervoor zorgen dat zij een fatsoenlijke bescherming en rechtsgelijkheid genieten. In Europa hebben wij geleerd tolerant te zijn.”
Aan het slot van zijn boek schreef Herzl nog: "Ik geloof dat er een wonderbaarlijke generatie Joden zal ontstaan. De Makkabeeën zullen weer opstaan. Laat ik nogmaals mijn openingswoorden herhalen: De Joden die een staat wensen, zullen die hebben. We zullen eindelijk als vrije mensen op onze eigen grond leven en vredig sterven in ons eigen huis. De wereld zal bevrijd worden door onze vrijheid, verrijkt door onze rijkdom, vergroot door onze grootheid. En alles wat we daar proberen te bereiken voor ons eigen welzijn, zal krachtig en heilzaam uitwerken voor het welzijn van de mensheid."
Theodor Herzl overleed in 1904 op 44-jarige leeftijd, maar het zionistische streven ging door en uiteindelijk resulteerde dat op 14/15 mei 1948 in de uitroeping van de onafhankelijke staat Israël door de uit Polen afkomstige David Gryn (ofwel: David Ben Goerion = David, zoon van een jonge leeuw).
Sinds die tijd leidt Israël weer een nationaal bestaan, maar is het allerminst een veilig thuis gebleken, zoals de profeten daar eertijds over spraken, zoals bijvoorbeeld Jeremia: "Want zie, Ik ga u verlossen uit verre landen, uw nageslacht uit het land van hun gevangenschap. Jakob zal terugkeren, rust hebben en zonder zorgen zijn, en niemand zal hem schrik aanjagen" (Jer. 46:27).
Met andere woorden:

De terugkeer van Israël past weliswaar in het profetisch Woord, maar is geenszins de vervulling van Gods zegenrijke beloften.

Sterker nog, déze terugkeer zal (opnieuw) leiden tot een oordeel over land en volk, en de stad Jeruzalem!