UNIEK IN DE EENHEID
Vorige keer hebben we gezien, dat de Bijbel uniek is in z’n ontstaan. Zo’n veertig bijbelschrijvers hebben hun aandeel gehad over een periode van wel vijftien eeuwen. Zij hebben geleefd in verschillende tijden en culturen en waren afkomstig uit totaal verschillende milieus. Daarbij komt, dat elke auteur op z’n eigen manier schrijft. Ieder heeft z’n eigen stijl en woordenschat. Toch is het opvallend dat de Bijbel, ondanks al deze verschillen, dezelfde ‘taal’ spreekt. Van Genesis tot Openbaring is het alsof er één stem spreekt. De manier waarop in de eerste vijf bijbelboeken over zonde wordt gesproken is niet wezenlijk anders dan in de Evangeliën of de Brieven. De wijze waarop over Gods grootheid en heiligheid geschreven wordt is in het Oude en Nieuwe Testament gelijk. Dit kan alleen maar een bewijs zijn van de Goddelijke inspiratie van het Boek der boeken.
Dit bewijs wordt nog versterkt door het feit, dat de bijbelboeken niet allemaal na elkaar geschreven zijn. Het is dus niet een voortborduren van de één op het werk van de ander. Sommige schrijvers waren (deels) gelijktijdig bezig op verschillende plaatsen, zonder het van elkaar te weten. Later zijn de boeken samengevoegd en zo is de Bijbel tot één geheel geworden.
Evangeliën
Een mooi voorbeeld zijn de vier Evangeliën. Er staan meer geschriften uit vroeger tijd bekend als ‘evangelie’. Toch zijn er ‘slechts’ vier in de Bijbel terechtgekomen. Deze vier stemmen voor een deel overeen en verschillen tegelijkertijd ook van elkaar. Het zijn vier verschillende schrijvers geweest die op een bepaalde manier de woorden en daden van de Here Jezus Christus hebben vastgelegd. Johannes schrijft zelf in hoofdstuk 20:30 en 31, dat hij niet alles heeft opgetekend en dat zijn verslag een specifiek doel heeft! Dat het vier evangelisten zijn, die ieder vanuit hun eigen optiek verslag gedaan hebben van het leven van Jezus, is geen toeval. De Here Jezus is namelijk de vier-voudige Erfgenaam: Zoon van God (Johannes), Zoon des mensen, d.i. van Adam (Lukas), Zoon van Abraham (Marcus) en Zoon van David (Mattheüs). Oftewel: God, Mens, Knecht en Koning. Dat viervoudige vinden we op meerdere plaatsen in de Bijbel terug.1 Wie serieus op ontdekkingstocht gaat zal onder de indruk komen van de wonderlijke eenheid van de Bijbel. Van begin tot eind ademt het Boek dezelfde sfeer, worden dezelfde woorden gebruikt en is het doordrongen van dezelfde Geest.
Lijnen
Er zijn talloze ‘rode draden’ te vinden die door de hele Bijbel heenlopen. Wie bijvoorbeeld het thema ‘Babel’ neemt, begint in Genesis 10 en komt via de boeken der Koningen en Kronieken en de profeten uiteindelijk terecht in Openbaring 17 en 18, waar over de afloop van Babel geschreven wordt. Telkens wordt op dezelfde manier over Babel geschreven, waardoor de betekenis van zowel de stad als het rijk duidelijk naar voren komt.
Ook andere Bijbelse woorden en uitdrukkingen, zoals zonde, gerechtigheid, liefde en genade e.a., hebben overal dezelfde betekenis en inhoud. In Lukas 3 staat het geslachtsregister van Christus, dat teruggaat tot Adam. De Here Jezus is de ‘Zoon des mensen’ , de Erfgenaam van Adam. Vanaf Genesis zien we hoe de lijn van het erfgenaamschap door vele generaties heen terechtkomt bij de Messias. Zo zijn er meer lijnen te ontdekken in de Bijbel. Dit dient allemaal als bewijs, dat de schrijvers ieder in hun eigen tijd en omgeving, geinspireerd werden door één en dezelfde Geest.
Eén Persoon
De boodschap van de Bijbel concentreert zich in alle onderdelen op de ‘Christus der Schriften’. God heeft eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken (Hebr. 1) en in alles stond de Messias centraal. Het hele Oude Testament wijst op Hem, in rechtsreekse uitspraken, in profetieën, in schaduwbeelden en noem maar op. Als God in Genesis 1:3 zegt: “Er zij licht” blijkt dat later ook een verborgen heenwijzing te zijn naar de komst van Christus (zie Joh. 1:9)
Als Mozes in de woestijn op de rots slaat, zodat het volk Israël water kan drinken, blijkt later dat die rots een beeld was van Christus (zie 1 Kor.10:4).
Uit alles blijkt dus de eenheid van de bijbelboeken, waardoor het unieke karakter van de Bijbel wordt onderstreept.
Noot: Zie voor een uitvoerige uiteenzetting de brochure ‘De Spruit’, uitg. Het Morgenrood.