Beeld

Vele Bijbelse figuren worden algemeen herkend en aanvaard als typen van de Heere Jezus Christus. Denk bijvoorbeeld aan Jozef. Hij is één van de schoonste typen van Christus die in de Bijbel gevonden wordt. Een ander bekend voorbeeld is David. Zijn naam betekent ‘geliefde’ en is een heenwijzing naar dé Geliefde, de Zoon, nl. Christus. Ook Salomo zouden wij kunnen noemen als een geweldig type van de Vredevorst!
Hoe bekend bovenstaande figuren ook zijn als typen van Christus, nergens zegt de Bijbel ronduit, dát ze het zijn! Er is er maar één van wie de Bijbel expliciet zegt, dat hij een type is van Christus en dat is... Adam.
In de brief aan de Romeinen lezen wij: "Toch heeft de dood geregeerd van Adam tot Mozes toe, ook over hen die niet gezondigd hadden met eenzelfde overtreding als Adam, die een voorbeeld is van Hem Die komen zou" (5:14).
Het woord 'voorbeeld' is hier in de grondtekst: tupos. ‘Degene die komen zou’, of: ‘de komende' was een bekende Hebreeuwse uitdrukking voor de Messias, die volgens de profeten komen zou (vgl. ook Matt.11:3). Adam is dus een type van (de komende) Christus.
Ondanks het feit, dat de Bijbel alleen Adam rechtstreeks aanwijst als een type van Christus, wordt er in 't algemeen weinig over gezegd en/of geschreven.

In dit artikel willen wij stilstaan bij Adam als type van Christus in Zijn vernedering. Het bijzondere van dit type heeft te maken met de liefdevolle overgave van Christus om Zich te vernederen en onze zonden, en die der wereld, op zich te nemen!
Er staat in 1 Timotheüs 4:10 een merkwaardig woord, nl. dat God een Behouder is van "alle mensen, in het bijzonder van de gelovigen".
Hieruit blijkt, dat Christus Zich vernederd heeft en gestorven is voor alle mensen, maar vooral voor de gelovigen. Zij mogen namelijk nu al weten deel te hebben aan het resultaat van Zijn volbrachte werk!

Efeze 5

Hier wordt speciaal gesproken over de verhouding tussen man en vrouw en daarbij wijst Paulus op de unieke relatie die er is tussen Christus en de Gemeente. Deze innige verbondenheid wordt als voorbeeld gesteld voor de verbondenheid van man en vrouw binnen het huwelijk.
Even op een rijtje:

• Vers 23 De man is hoofd van de vrouw ZOALS ook Christus Hoofd van de Gemeente is.
• Vers 24 De Gemeente is onderdanig aan Christus ZOALS ook vrouwen onderdanig behoren te zijn hun eigen mannen.
• Vers 25 Mannen, heb uw eigen vrouw lief ZOALS ook Christus Zijn Gemeente liefgehad heeft.

Hier wordt dus gesproken over de overgave van Christus uit liefde voor Zijn Gemeente! In dit verband citeert Paulus de bekende tekst uit Genesis 2, vers 24: "Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn" (Efe. 5:31).
De eenheid van man en vrouw in het huwelijk is een (zwakke) afschadu¬wing van de eenheid tussen Christus en de Gemeente, waarmee trouwens niet gezegd is, dat de Gemeente de bruid van Christus is! Over de bruid wordt al in het Oude Testament geschreven, waaruit blijkt dat het gaat om Israël. Bovendien gaat het daar ook niet om in dit Bijbelgedeelte. Het gaat om de verbondenheid. Meer nog als een bruidegom en bruid is Christus verbonden met de Gemeente, die immers Zijn Lichaam is. Een grotere eenheid als Hoofd en Lichaam is niet denkbaar! Daarom noemt de apostel het ook een groot geheimenis in Efeze 5:32.

Genesis

Nu naar Genesis 2:24. Dit vers begint met: "daarom...". Logische vraag is dan: waarom? Het antwoord is: om vers 23. De vrouw (Eva) is genomen uit de man (Adam). Dus Eva is iets van hemzelf, een deel van hem, eigenlijk: onlosmakelijk met hem verbonden.
"Daarom" (want dit slaat terug op het vorige vers) zal hij oorspronkelijke banden (hier aangeduid als ‘vader en moeder’) opzij zetten voor deze band. Anders gezegd: Hij zal zijn oorspronkelijke plaats en positie verlaten ter wille van zijn vrouw.
En zo waren die beiden tezamen in de Hof van Eden, in harmonie met God, met hun omgeving en met elkaar: "En zij waren beiden naakt, Adam en zijn vrouw, maar zij schaamden zich niet" (Gen. 2:25).
Ja, maar als nu de vrouw zich laat verleiden en in zonde terecht komt, wat dan? En deze vraag is niet hypothetisch, want dat gebeurde ook! Het verslag daarvan vinden wij in Genesis 3.
In vers 1 horen wij satan zeggen: "Is het echt zo dat God gezegd heeft...". God had inderdaad gesproken tot Adam: "En de HEERE God gebood de mens..." (zie hs.2:16,17). Die mens is Adam. Eva heeft dat later ongetwijfeld vernomen, ofwel van de Heere Zelf, of van Adam. En dat laatste lijkt logischer, want in het verslag van Genesis 2 komt Eva pas tevoorschijn nadat God tot Adam gesproken had.
In ieder geval is het opvallend, dat Eva iets in haar antwoord toevoegt: "...hem niet aanraken..." (3:3).
Enfin, de vrouw laat zich verleiden en neemt van de vrucht... en dat betekent de overtreding van Gods gebod, met alle gevolgen van dien.

Maar nu Adam. Wat moest hij nu? Ongetwijfeld kende hij de consequenties van deze daad!
Niet eten zou betekenen dat hij voor altijd gescheiden zou zijn van zijn vrouw, die uit hem genomen was! De vrouw, waarmee hij zo innig verbonden was; de vrouw die hij ongetwijfeld liefhad. Dat zou óók betekenen: geen gemeenschap, geen voortplanting (terwijl er toch duidelijk nog een opdracht van God lag (vgl. Gen.1:28). Het zou moeten inhouden dat Eva zou sterven en Adam niet...!
Wat Adam allemaal gedacht heeft op dat moment, weten wij niet. Duidelijk is, dat hij een bewuste keuze maakte door wel te eten. Hij gaf zich over en vernederde zichzelf ten behoeve van en uit liefde voor zijn "eigen" vrouw! Hierin blijkt Adam een geweldig type van Christus te zijn.

Romeinen 5

De gedachte, dat Adam zich bewust vernederde wordt bevestigd door wat er in het Nieuwe Testament over hem gezegd wordt. Daarom gaan wij eerst naar Romeinen 5:14, waar Adam wordt genoemd: "een voorbeeld (tupos) van Hem die komen zou".
Toen Adam van de vrucht nam, trad het Woord van God in werking: "op de dag dat daarvan eet, zult u zeker sterven” (Gen. 2:17 – letterlijk: ‘stervende sterven’). De dood ging heersen over Adam en vervolgens over allen die na hem kwamen.
Romeinen 5:14 luidt in z’n geheel: "Toch heeft de dood geregeerd van Adam tot Mozes toe, ook over hen die niet gezondigd hadden met eenzelfde overtreding als Adam, die een voorbeeld is van Hem Die komen zou".
Mensen zondigen van nature, omdat zij zondaars zijn.

Adam was geen 'gewone' zondaar. Hij was een overtreder van Gods gebod... heel bewust!

Zijn zondigen was heel bijzonder, omdat hij heel bewust deze stap nam. De vrouw werd verleid en kwam terecht in de strik van de satan. Dat geldt niet voor Adam. Hij werd niet verleid, maar deed een bewuste keuze.

1 Timotheüs 2

Hier lezen wij in vers 13-15 het volgende: "Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva. En Adam is niet misleid, maar de vrouw is, toen zij misleid werd, tot overtreding gekomen. Maar zij zal in de weg van het baren van kinderen zalig worden, als zij blijft in geloof, liefde en heiliging, gepaard met bezonnenheid".
Hier staat dus heel duidelijk, dat Adam niet misleid is, zoals dat bij Eva wel het geval was. In dit Bijbelgedeelte zegt Paulus dat de vrouw onderdanig moet zijn aan de man! Waarom? Omdat, verklaard de apostel in vers 13, Adam eerst gemaakt is en daarna Eva: "het hoofd van de vrouw is de man" (vgl. 1 Kor. 11:3). Die onderdanigheid is tot haar eigen bescherming! Daarvoor gebruikt Paulus de ‘zondeval’ als voorbeeld, zie vers 14. Wij vinden hier dus een commentaar op de gebeurtenissen in Genesis 3.
Uitdrukkelijk zegt Paulus: Adam is niet misleid. Dus: hij wist wat hij deed! Hij beging een overtreding (Rom. 5:14) op een heel bijzondere wijze. Hij was daarin een "beeld van Hem die komen zou", van Christus.
Waarom deed Adam dat? Het meest voor de hand liggende antwoord is: uit liefde! De liefde van Adam voor Eva is een beeld van de liefde van de Heere Jezus voor de Zijnen!
Adam gaf zich, uit liefde voor zijn vrouw, over en vernederde zich. Hij maakte zich gelijk aan de (zondige) staat van zijn vrouw... en uiteindelijk bracht die vernedering de redding voor zowel Adam als Eva!
God belooft direct na de zondeval verlossing in het zaad van de vrouw (Gen. 3:15). In Genesis 3:20 lezen wij vervolgens: "En Adam gaf zijn vrouw de naam Eva, omdat zij moeder van alle levenden is". Hoe? Door haar zaad, namelijk Christus!

Eigenlijk heeft 1 Timotheüs 2:15 een dubbelzinnige betekenis! In de eerste plaats gaat het over de vrouwen tot wie Paulus spreekt: zij zullen kinderen voortbrengen en behouden worden door het geloof. Geloof is de enige grond waarop een mens gerechtvaardigd kan worden, want door het geloof krijgt men deel aan het volbrachte werk van Christus!
In de tweede plaats gaat het over Eva (en allen na haar). Letterlijk vertaald staat er: doch zij zal behouden worden door de kind(er)geboorte, en dan denken wij uiteraard vooral aan de geboorte van hét Kind Jezus, vgl. Jesaja 7:14 en 9:5 "Want een Kind is ons geboren..."
Jozef en Maria krijgen uitdrukkelijk de opdracht om het Kind de naam Jezus te geven (Matt.1:21, Luk.1:31). Die naam betekent: de HEERE redt.
En die HEERE vertelde in Genesis 3:21 reeds aan het eerste mensenpaar langs welke weg die redding zou plaatsvinden: "En de HEERE God maakte voor Adam en voor zijn vrouw kleren van huiden en kleedde hen daarmee".
Dit wijst op het plaatsvervangend Offer, dat de HEERE Zelf zou brengen in Christus, de laatste Adam. Hebreeën 9:22 zegt: "...zonder het vergieten van bloed vindt er geen vergeving plaats".

Bovendien werd later ook duidelijk, dat de weg der verlossing de weg van dood en opstanding zou zijn. Hun eigen zoon, Abel, stierf nadat hij een bloedig offer gebracht had, Gode welgevallig, en toen werd er een andere zoon geboren, Seth. Waarom hij zo heette, wordt verklaard door wat er staat in Genesis 4, vers 25: "En Adam had opnieuw gemeenschap met zijn vrouw en zij baarde een zoon, en zij gaf hem de naam Seth. Want, zei ze, God heeft mij ander nageslacht gegeven in de plaats van Abel..." Zo komen wij ertoe om Abel te zien als een beeld (type) van Christus in Zijn dood en Seth als beeld van Christus in Zijn opstanding! Seth werd in de plaats van Abel de erfgenaam van Adam, Christus is de laatste Adam. Hij is de laatste Erfgenaam van Adam (zie het geslachtsregister in Luk. 3). En… Hij is de tweede Mens, de Eerstgeborene uit de doden!

Redder

Door deze gang van zaken is Adam dus inderdaad "een beeld van Hem die komen zou", zoals Romeinen 5:14 zegt. En dan gaat het uiteraard niet om de overtreding, want Christus was zonder zonde. Nee, het gaat om de vrijwillige overgave van Adam, zowel als van de Heere Jezus Christus. Toen Adam zich vernederde (om Eva te redden) werd hij een zondaar. Dat geldt uiteraard niet voor de Heere Jezus. Toch heeft Hij Zich met onze zonde één gemaakt, zoals wij lezen in 2 Korinthiërs 5, vers 21: "Want Hem Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem".
De Heere Jezus Christus heeft onze zonden op Zich genomen. Dat betekende voor Hem de dood, maar Hij heeft Zich vrijwillig gegeven!
Zo werd de levende God (1 Tim. 4:10) "een Behouder (Redder) van alle mensen, in het bijzonder van de gelovigen".
Christus gaf zich over uit liefde voor de wereld, en in het bijzonder voor al de Zijnen, die "uit Hem" zijn, en nu ook "in Hem" zijn: De Gemeente, die Zijn Lichaam is.
Voordat Adam en Eva gemeenschap hadden en "tot één vlees" werden, gaf Adam zich voor haar over.
Voordat wij in de gemeenschap met Christus zijn opgenomen en waarachtig één vlees met Hem geworden zijn, gaf Hij Zich voor ons over... uit liefde!
Hij was in de gestalte van God (Filipp. 2:5), maar vernederde zich om ons te verhogen.
Hij was rijk, maar werd arm om ons rijk te maken.
Hij stierf de dood om ons leven te geven.

"Want de zaligmakende genade van God is verschenen aan alle mensen..." (Titus 2:11).
God heeft alles gedaan in de Heere Jezus Christus om ons te redden voor Zijn heerlijkheid. Wij mogen onze hand in Zijn doorboorde handen leggen en als Gods kinderen met blijdschap uitzien naar die grote Dag die komen zal: de Dag van Zijn heerlijkheid.
"Wanneer Christus geopenbaard zal worden, Die ons leven is, dan zult ook u met Hem geopenbaard worden in heerlijkheid" (Kol. 3:4).