God is liefde

De komst van Christus bepaalt ons in de eerste plaats bij de grote liefde van God. De Bijbel zegt: "God is liefde." (1 Joh.4:8,16) Mensen weten vaak helemaal niet wat ze daar mee aan moeten. Want als God liefde is waarom is er dan zoveel narigheid en ellende in de wereld? Men wil de liefde van God afmeten aan de toestand in de wereld. Maar dat is niet juist, althans, in déze wereld niet. Nee, de liefde van God moet je afmeten aan het Woord, want dat is toch ons enige houvast. HET WOORD is in hoogste instantie de persoon van God Zelf, geopenbaard in Christus. Als je het Woord - de Bijbel - leest, dan gaan je ogen open voor de realiteit van God en dan ontdek je dat de mens in zonde terecht is gekomen, ongehoorzaam is geweest aan het gebod van God. Daardoor heeft hij een schuld op zich geladen en deel gekregen aan de dood: "...ten dage dat gij daarvan eet zult gij de dood sterven." (Gen.3.)
Direct daarna beloofde de Here God de komst van de Verlosser in het zaad van de vrouw (Gen.3:15): de Zoon. Eigenlijk beloofde God, dat Hij Zelf de schuld van de mens op Zich zou nemen, hetgeen een demonstratie is van Zijn oneindige liefde: “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft..." (vers 16)
In de mens-gestalte, Jezus van Nazareth, is de liefde van God openbaar geworden.

Verzoeking

Eén van de gebeurtenissen waarbij het mens-zijn van de Verlosser sterk tot uitdrukking komt is de zogenoemde ‘verzoeking in de woestijn’ (Matt. 4, Marc. 1, Luk. 4).
De verzoeking door de duivel heeft te maken met het mens-zijn, het menselijk leven op aarde. Immers, God kan niet verzocht worden door het kwade. Met andere woorden, als het gaat om de geschiedenis van de verzoeking in de woestijn, dan moeten we goed bedenken, dat het hierbij gaat om een verzoeking in het leven van de Here Jezus als MENS. Dát is het uitgangspunt, dát moeten we vast houden. Niet dat Hij ineens even niet God was ofzo, nee, want Hij is God en mens, beide in die ene Persoon verenigd. Onverklaarbaar voor ons verstand, dat gaat ons begrip helemaal te boven. Het valt ook niet uit te leggen: God en mens! Het is, met alle eerbied gezegd, niet 'fifty‑fifty', dan kom je bij een half-god terecht. Nee, de Here Jezus is God en Hij is mens. Hij heeft volledig deel genomen aan vlees en bloed. Hij heeft rond gewandeld in een lichaam "aan dat der zonde gelijk." Hij is ons in alles gelijk geworden, "doch zonder zonde."
Het bijzondere van het mens-zijn van de Here Jezus Christus is, dat Hij geen zondaar was, zoals wij dat wel zijn van nature. Sinds we allemaal uit Adam geboren zijn, door hem verwekt eigenlijk, is de zonde in ons en zijn we zondaren en doen dan ook van nature datgene wat niet goed is. Dat zit in ons, dat hoeven we ook niet te leren, integendeel, we moeten juist van kleins af aan leren om het goede te doen. Maar voor de Here Jezus geldt dat niet. In Hem was/is geen zonde.

Nu zouden we daaruit misschien kunnen concluderen, dat die verzoeking voor de Here Jezus niet zo verschrikkelijk moeilijk was. Hij kon toch niet zondigen? Hij was toch geen zondaar? Hij was toch volmaakt en hoefde niet bang te zijn dat Hij in de zonde zou vallen?
Als iemand dat zo zegt, dan heeft hij voor het grootste deel wel gelijk, maar toch niet helemaal. Dat de Here Jezus de Volmaakte was en niet bang hoefde te zijn, dat Hij zou bezwijken, etc. dat is juist. Maar dat daarom de verzoeking toch eigenlijk niet zo moeilijk was, dat is niet juist.

De Here Jezus kon inderdaad niet zondigen. Hij kon niet ongehoorzaam zijn aan God (zie artikel op pagina ). Maar dat neemt het afschuwelijke en de pijn en het ingrijpende van deze verzoeking door de satan niet weg. Het is juist andersom. Als wij ons realiseren Wie de Here Jezus was, als mens op aarde, en dat Hij inderdaad niet kon zondigen, enzovoort, pas dan zouden wij eigenlijk alleen maar meer ontzag moeten krijgen voor het feit dat de Here Jezus zelfs deze verzoeking vanwege de duivel, de tegenstander van God, die gevallen engel, heeft willen ondergaan.
Vervolgens leren wij er dan uit, en dat is ook de boodschap die er in zit, hoe je als mens moet omgaan met de verzoekingen van de tegenstander. Want vergist u zich alstublieft niet. Natuurlijk ligt hier in deze verzoekingen de nadruk op het mens-zijn van de Here Jezus. Tegelijkertijd houdt de Here Jezus niet op God te zijn als Hij als MENS verzocht wordt. Wat betekent dat? Dat betekent, dat Hij feitelijk alle macht van God Zelf in Zich had. Dat heeft Hij trouwens ook laten blijken, dat leer je ook uit de Evangeliën, want bij tijd en wijle liet de Heer toch heel duidelijk doorschemeren dat Hij niet zomaar iemand was, maar dat Hij wel degelijk de beloofde Messias was uit het Oude Testament: De HERE, Die komen zou om Israël te verlossen. Sterker nog, de hele bediening van Christus staat feitelijk in het licht van Gods handelen met Israël, want de Heer zegt in het Mattheüs-evangelie: "Ik ben slechts gezonden tot de verloren schapen van het huis Israels."
Elke verzoeking, die op Hem af kwam, elke beproeving die Hij moest ondergaan, elke tegenstand die er was, die zou Hij, gebruik makende van de macht die Hij heeft, als GOD, kunnen weerstaan. Hij zou de vijand zo van zich af kunnen schudden, teniet doen. Dat zou allemaal kunnen. Je leest in de Evangeliën diverse keren over Zijn Goddelijke kracht en autoriteit. Hij is immers Degene, Die de wind bevel geeft om te gaan liggen, de zee tot stilte maant, enzovoort. Mensen verbaasden zich: "…wie is deze dat zelfs de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?"

Nou, Deze is God, geopenbaard in het vlees! Hij is het, Die genoeg had aan vijf broden en twee visjes, om een hele schare van meer dan vijfduizend mensen te voeden. Terwijl we in Lukas 4 lezen, dat Hij na 40 dagen honger had. De Heer is Degene, Die op een gegeven moment sprak: "Lazarus, kom uit", en op Zijn machtswoord kwam Lazarus tevoorschijn, met windselen en al. Hij is Degene, Die zó sprak, dat het de mensen opviel: daar kunnen onze Farizeeën en onze Schriftgeleerden niet aan tippen. Nee, dat konden ze sowieso niet, omdat ze het Woord Gods niet verkondigden, maar hun eigen leer en traditie! Maar deze Man van Nazareth sprak zo bijzonder, en waarom? Omdat Hij het Woord in eigen persoon was. Er zijn vele bewijzen in de Evangeliën, dat Jezus zo af en toe heel duidelijk Zijn goddelijke macht demonstreerde. Wat dacht u er bijvoorbeeld van dat de mensen uit de synagoge (!) te Nazareth de Here Jezus wegvoerden naar de rand van een berg "om Hem van de steilte te storten"? En dan staat er: "Maar Hij ging midden tussen hen door en vertrok." (Zie Luk. 4:29 en 30) De mensen moesten wijken voor de Almachtige! Waarschijnlijk wisten ze helemaal niet wat er aan de hand was. Misschien hebben ze het later wel tegen elkaar gezegd: "Voelde jij dat nou ook? 't Was net of je terug gedrongen werd."

De Here Jezus kon dus in allerlei omstandigheden gebruik maken van Zijn Goddelijke macht. Hij is boven alles God, te prijzen tot in eeuwigheid. En hoe machtig de satan (= tegenstander) ook is, veel machtiger dan de mens, hij is nog altijd onderworpen aan de autoriteit van God. De satan kan niet méér doen dan wat God hem toestaat (denk aan de geschiedenis van Job).
Dat is de boodschap die naar me toe komt, die mijn hart vervult met vreugde. Ja, inderdaad, in die grote God en Heiland mag ik geloven. Hij is de Heer van mijn leven, mijn hemelse Vader. Hij is het in Wiens hand mijn leven is, zoals het lied ook zegt: 'Al de weg leidt mij mijn Heiland, wat verlangt mijn ziel dan meer?' Zelfs al is er een tegenstander in de wereld, die niet stil zit. Die soms alle middelen gebruikt om je het leven zuur te maken, om zijn tegenstand inderdaad realistisch te maken, ook in je persoonlijk leven. Maar Jezus Christus is Overwinnaar en zegevierde door het Woord: “Er staat geschreven…” Dat zelfde Woord is ook ons gegeven, opdat wij daaruit eveneens kracht zouden ontvangen en gezegend worden!