Cijfers en letters

Door de eeuwen heen hebben mensen zich bezig gehouden met de taal. Daarbij gaat het niet alleen om de vraag wat er staat, maar ook om hoe het er staat. Anders gezegd: welke structuren zijn er in de taal te vinden en zijn er ook onderlinge verbanden te vinden tussen verschillende woorden? Zit er een bepaald systeem in de opbouw van de taal? Onderzoekers hebben zich daarin verdiept en sommigen zijn tot de ontdekking gekomen, dat men taal niet alleen kan lezen, maar ook tellen. Zo onstaat een getalschrift waarbij de verbanden tussen woorden en zinsdelen getalsmatig zichtbaar gemaakt kunnen worden, hetgeen verrassende conclusies kan opleveren. Ook in het Boek der boeken is dit getalschrift ontdekt, waarbij is vastgesteld dat het geopenbaarde Woord van God een uitermate verfijnde, ingewikkelde structuur in zich bergt. Voor degenen die zich daar mee bezig houden alleen maar een bevestiging van het unieke van de Bijbel als 'bovenmenselijk' boek: "Al de Schrift is van God ingegeven..." (2 Tim. 3:16 SV). Deze Goddelijke inspiratie heeft overigens gestalte gekregen in de Hebreeuwse (O.T.) en Griekse (N.T.) taal. Deze talen vormen de zgn. grondtekst en moeten derhalve bij bestudering van Gods Woord als uitgangspunt genomen worden. Tegenwoordig is het met behulp van computerprogramma's voor velen mogelijk de bijbelse grondteksten te benaderen.

Het Hebreeuwse woord 'safar' komt voor in woorden, die zowel met 'tellen' als 'vertellen' worden vertaald:
Genesis 15:5 "Toen leidde Hij hem naar buiten, en zeide: Zie toch op naar de hemel en tel de sterren, indien gij ze tellen kunt; en Hij zeide tot hem: Zo zal uw nageslacht zijn."
Job 38:37 "Wie telt de wolken met wijsheid af...?"

Genesis 24:66 "En de knecht vertelde Isaak alles wat hij gedaan had"
Exodus 18:8 "Toen vertelde Mozes zijn schoonvader al wat de HERE Farao en de Egyptenaren had aangedaan ter wille van Israël, alle moeiten die hen onderweg getroffen hadden, en hoe de HERE hen had gered."

God heeft het getal der sterren aan de hemel bepaald, ja Hij roept ze alle bij name (Ps. 147:4). Hij heeft de wolken geteld en en maakte hen tot Zijn wagen (Ps. 104:3). Zelfs de haren op uw hoofd zijn alle geteld, zei de Here Jezus tot Zijn discipelen.
God telt en Hij vertelt in cijfers en letters, in getallen en woorden.

Ivan Panin

Eén van de mensen die zich intensief bezig heeft gehouden met de getallen in de Bijbel is de uit Rusland afkomstige Prof. Dr. Ivan Panin (1855-1942). Hij was een 'overtuigd atheist', maar is door het intensief bestuderen van de Bijbel tot een geheel ander inzicht gekomen! Hij werd als wiskundige getroffen door de getallenstructuur van het Johannes-evangelie en dat opende zijn ogen voor de rijkdom van Gods Woord en de heerlijkheid van de Here Jezus Christus.
Panin wijdde zich vervolgens gedurende 50 jaar met veel inzet en toewijding aan het onderzoek van de numerieke structuur van de Bijbel.
Hij was niet de enige die de opmerkelijke betekenis van getallen in de Bijbel ontdekte en onderzocht. Ook mensen als F.W. Grant ('Numerical Bible'), Dr. Bullinger ('Numbers in Scripture) en W.J. Pasedag ('Bibelzahlenkunde', e.a.) hebben zich er mee beziggehouden. Zij kwamen allen onder de indruk van de getalskenmerken van de Bijbel.
Ivan Panin echter maakte er zijn levenswerk van en ontdekte dat iedere letter van de Hebreeuwse en Griekse manuscripten genummerd is en z'n eigen unieke plaats heeft in de rangorde van het totale aantal letters in de Bijbel. Hij legde zo wonderlijke structuren bloot, die zelfs verhelderend kunnen zijn voor de samenstelling van de Schrift.
Om één voorbeeld te noemen: in de NBG-51 vertaling staat het gedeelte van Markus 16:9-20 tussen vierkante haken. Daarmee wordt aangegeven, dat de vertalers er niet zeker van waren of dit gedeelte tot de originele tekst behoort. Nu, Panin heeft door onderzoek van de getalsmatige structuur van het Markus-evangelie aangetoond, dat dit tekstgedeelte er wel degelijk bij hoort.

Het getal 7 is wel het bekendste van alle getallen als het gaat om z'n symbolische betekenis: volkomenheid, rust, volmaaktheid. Het wordt in de hele schepping teruggevonden: 7 kleuren van de regenboog, 7 grondtonen in de muziek, 7-jarige cyclus van celvernieuwing in het menselijk lichaam, etc.
Uit onderzoek van Panin bleek overduidelijk, dat 7 ook het grondgetal is van de Bijbel. Zo ontafelde hij bijvoorbeeld het allereerste gedeelte van het Nieuwe Testament, het geslachtsregister van Jezus Christus in Mattheüs 1:1-17.
Daarin blijkt volgens de Griekse tekst zo'n beetje alles deelbaar door 7:

• het aantal woorden
• het aantal woorden dat met een klinker en medeklinker begint
• het aantal letters
• het aantal klinkers en medeklinkers
• het aantal woorden, dat meer dan één keer voorkomt
• het aantal woorden, dat slechts in één vorm voorkomt
• het aantal zelfstandige naamwoorden
• het aantal woord, dat geen zelfstandig naamwoord is
• het aantal persoonsnamen, zowel de vrouwlijke als de mannelijke apart

Enzovoort.

Alles is deelbaar door 7. En dergelijke uitkomsten zijn in de hele Bijbel terug te vinden.
De getallenstructuur is gewoon het onweerlegbare bewijs dat de Bijbel het Woord van God is!
Geen mens is in staat om zoiets tot stand te brengen, laat staan 40 bijbelschrijvers die (onafhankelijk van elkaar!!) over een periode van zo'n 1500 jaar de woorden van God hebben opgetekend.

Getalswaarde

De Hebreeuwse en Griekse letters kenmerken zich doordat zij ook een getalswaarde vertegenwoordigen.

Elke letter staat voor een getal. Aangezien elk woord uit een aantal letters bestaat is er dus ook sprake van een 'woordwaarde'.
De naam 'Jezus' bijvoorbeeld is opgebouwd uit jota (10) + eta (8) + sigma (200) + omicron (70) + upsilon (400) + sigma (200) = 888
Zo wordt bijvoorbeeld in Openbaring 13 gezegd over het beest: "Hier is de wijsheid: wie verstand heeft, berekene het getal van het beest, want het is een getal van een mens, en zijn getal is zeshonderd zesenzestig."
Op deze manier is niet alleen de getalswaarde van een woord te berekenen, maar ook van zinnen en tekstgedeelten.
De eerste zin in de Bijbel luidt: "In den beginne schiep God de hemel en de aarde". In het Hebreeuws staat er: 'Bereshit bara Elohim eth ha'sjamaim w'eth ha'aretz':
Deze zin bestaat uit 7 woorden met samen 28 (= 4x7) letters.
De hoofdwoorden (en hun getalswaarde) zijn 'God' (86) , 'de hemel' (395) en 'de aarde' (296). Deze bestaan samen uit 14 (= 2x7) letters. Tellen we de getalswaarden van deze hoofdwoorden bij elkaar op, dan krijgen we: 777.
In Genesis 1:3 lezen we dan: "En God zeide" – 'wejomar (257) Elohim (86)' Tellen we deze woordwaarden bij elkaar op dan is dat: 343, oftewel: 7 x 7 x 7.
Met deze inleidende woorden van de Bijbel is dus direct de toon gezet, zowel in taal als in getal. Het mag duidelijk zijn, dat de Bijbel ook op deze getalsmatige manier van schrijven ontzettend veel te (ver)tellen heeft!

Tien: 'Jod'

Als de Bijbel getallen noemt hebben die voor ons een normale, letterlijke betekenis, net zoals we de hele Bijbel lezen. Daarnaast kunnen getallen in Gods Woord een geestelijke of symbolische betekenis hebben. Eerder kwam het getal 7 al aan de orde, dat naast z'n letterlijke betekenis ook gezien wordt als het getal de volkomenheid.
Het getal 10 wordt beschouwd als één van de 'volmaakte' getallen en typeert de perfectie van de Goddelijke ordening.
Het sluit de eerste serie van getallen af (1-10) en vormt tegelijkertijd het begin van een nieuwe reeks. Deze eerste tien getallen zijn representatief voor het gehele numerieke systeem en dient als basis voor het rekenen met 'decimalen' of 'tientallen'.
Het getal 10 wordt in het Hebreeuwse alfabet weergegeven door de 'Jod' (Grieks: 'Jota'). Het is de kleinste letter van het alfabet en ziet er zo uit: i
Het woord 'Jod' wordt geschreven als d (4) u (6) i (10) en heeft dus als getalswaarde: 20. Dit is de cijferwaarde van de volgende letter in het alfabet, de 'Kaf'. De 'Jod' is dus de opmaat naar de 'Kaf'. Dit is wel aardig, vooral als we bedenken, dat beide woorden dezelfde betekenis hebben: hand.
'Jod' = hand (in rust)
'Kaf' = hand (in beweging)

Overigens kennen wij het woord 'Jod' in onze taal als 'jat'. Dit komt van het Jiddisch (zie kader). 'Jatten' staat voor 'handen' en als werkwoord betekent het: iets wegnemen, stelen.

Gezien in het licht van het alfabet gaat de 'Jod' (hand in rust) dus over in de 'Kaf' (hand in beweging). Het woord 'Kaf' @ k bestaat overigens uit een 'Kaf' (k – 20) en een 'Pee' (@ - 80), samen dus: 100 (= 10x10).

De naam van God

Terwijl de Bijbel begint met de letter 'Beth' begint de naam van God met een 'tien', namelijk de 'Jod'. In onze vertalingen wordt de naam van God vertaald met 'HERE' (NBG-51) of 'HEERE' (SV). In het Hebreeuws wordt de naam weergegeven door vier letters: e u e i, de 'Jod' (10), 'Hee' (5), de 'Waw' (6) en de 'Hee' (5). In de Engelse taal worden de vier letters JHWH vaak verwoord als Jehova; wij schrijven liever: JaHWeH of Jahweh (of hoe het dan ook geschreven c.q. uitgesproken moet worden, want daarover verschillen de meningen).
Het is overigens jammer, dat men in onze vertalingen deze naam niet gewoon heeft laten staan, maar vertaald heeft met HERE of HEERE.
De betekenis van de naam Jahweh wordt meestal omschreven als: Ik ben, die Ik ben, of: Ik zal zijn, die Ik zijn zal (vgl. Exod. 3:14). God is de grote Aanwezige. Hij is er. In Zijn Schepping, in Zijn Woord, in Zijn Zoon.

We willen met de betekenis van 'Jahweh' in ons achterhoofd nog wat meer nadenken over deze naam. Het blijkt namelijk dat de naam niet alleen genoemd wordt in de tekst, maar ook getalsmatig in het Woord (verborgen) aanwezig is: de HERE is erbij!
De naam bestaat uit vier letters. Het getal 4 hoort bij de geschapen wereld. Op de 4e dag (Gen. 1) plaatste God de lichten (zon, maan en sterren) in het uitspansel "om licht te geven op de aarde" (vs. 15). De vier elementen der wereld zijn bekend (aarde, lucht, vuur, water), alsmede de vier 'hoeken' c.q. windrichtingen (noord, zuid, oost, west) en de vier seizoenen (lente, zomer, herfst, winter). Het ware licht der wereld is Christus (Joh. 8:12) en Hij is de vier-voudige Erfgenaam: de Zoon van God (hemel), van Adam (aarde), van David (troon) en van Abraham (land). Vandaar ook, dat er vier Evangeliën zijn die getuigen van het leven en werk van God op aarde in Zijn Zoon, de Here Jezus Christus.
Zo heeft de naam van God dus Zijn aanwezigheid in de schepping in zich. Hij is de Schepper en uit Hem is alles (van boven af) voortgekomen: "De hemel is Mijn troon en de aarde de voetbank Mijner voeten..." (Jes. 66:1).
Als we de eerste vier cijfers (1 + 2 + 3 + 4) bij elkaar op tellen, komen we op 10 en daar begint de naam van God mee! En, de vierde letter van het alfabet is de 'Daleth', hetgeen betekent: deur. Met andere woorden: de '4' heeft een opening in zich. Er is verlossing mogelijk! We denken dan onmiddelijk aan de woorden van de Here Jezus: "Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan en weide vinden" (Joh. 10:9 SV).

10 Woorden

Zoals we zagen bestaat de naam van God uit vier letters: Jod, Hee, Waw en Hee, of, getalsmatig aangeduid: 10, 5, 6, 5.
De 10 is het getal van de perfecte Goddelijke ordening. Die ordening komt niet alleen tot uitdrukking in de scheppingsorde, maar ook in de openbaring van Zijn Woord. We denken daarbij aan de Tien Woorden, die God aan en via Mozes heeft bekendgemaakt. Deze Woorden vormen een extract van de instructies voor Gods volk om op aarde te wonen en God te dienen. Zij werden gegeven op twee stenen tafelen, een verdeling dus van 2 x 5. In de heilige naam van God vinden we die twee vijven terug met daartussenin de 6. Dit is het getal van de mens. Op de zesde dag werd de mens geschapen en het 'getal van een mens is 666'. En de mens staat hier dus tussen de twee vijven in. Dat wil zeggen, symbolisch gesproken: hij wordt omgeven door genade, want 5 is het getal van de genade. Anders gezegd: God omgeeft de mens met genade en dat is in de hele geschiedenis der mensheid wel duidelijk geworden. Toen de mens (Adam) in zonde viel, zocht God hem op en riep hem bij zijn naam: "En de HEERE God riep Adam en zeide tot hem: waar zijt gij?" (Gen. 3:9 SV). En dan belooft God verlossing in het zaad van de vrouw (Gen. 3:15) en dat is Christus: "Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de Wet..." (Gal. 4:4). Van Noach (het 10e geslacht na Adam!) staat geschreven: "Maar Noach vond genade in de ogen des HEREN" (Gen. 6:8). Hij was een vroom en rechtvaardig man en is opgenomen in de rij der geloofsgetuigen (Hebr. 11). En daar waar geloof is in God en Zijn geopenbaarde Woord, daar treedt de genade overvloedig in werking.
Ook in het Verbond der Wet ligt de genade opgesloten in de talrijke offers, die de HERE heeft ingesteld. Op deze manier was er voor de Israëliet altijd een oplossing voor de zonden als gevolg waarvan hij op grond van Gods heilige Wet veroordeeld moest worden. Het bloed van bokken en stieren bedekte de zonden voor Gods aangezicht, zodat er ruimte was om nochtans de HERE te kunnen dienen.
Toch was deze vorm van genade ('de eerste 5') niet genoeg voor God, immers het bloed van bokken en stieren kunnen de zonde niet wegnemen (Hebr. 10:4). Daarom moest er een volmaakt offer komen en Johannes de Doper wees de persoon aan, die dat offer brengen zou: 'Zie, het Lam Gods, dat de zonden der wereld wegneemt!" (Joh. 1:29). Het gaat uiteraard om de Here Jezus Christus. Hij kwam als de waarachtige Mens als Middelaar tussen God en mensen. En door deze Mens (6) kwam de waarachtige genade aan het licht: "Johannes heeft van Hem getuigd en heeft geroepen, zeggende: Deze was het, van wie ik zeide: Die na mij komt, is vóór mij geweest, want Hij was eer dan ik. Immers uit zijn volheid hebben wij allen ontvangen zelfs genade op genade..." (1:15-16).
De woorden 'genade op genade' verdienen aandacht, want letterlijk vertaald staat er: genade in plaats van (Gr. anti) genade. Dus de ene genade (die van de Wet) is met de komst van Christus vervangen door de andere genade (de 'tweede 5'). Dit is de ware genade, zoals Johannes bevestigt: "...want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus Christus gekomen" (vs. 17)
'Genade en waarheid' kan ook worden weergegeven als 'waarachtige genade'.
Prachtig om te ontdekken hoe dit heerlijk Evangelie verborgen is in de naam van God!

De geslachten

Eerst aan Mozes heeft God Zijn naam bekendgemaakt ten behoeve van het volk Israël.
Opmerkelijk is, dat Mozes het 26e geslacht is sinds Adam. Waarom opmerkelijk? Wel, als we de getalswaarde van de letters in de naam Jahweh bij elkaar optellen, krijgen we 26. En de vier-voudige verdeling ervan (10-5-6-5) is terug te vinden in de geslachten van Adam tot Mozes!

De naam JHWH blijkt dus het patroon te zijn voor de verdeling van deze 26 geslachten, waarmee de Here God een stempel zet op de gang van de geschiedenis van Adam tot Mozes.
In Genesis 10 lezen we over de verdeling van de mensheid in 70 volkeren naar het getal van de zonen van Noach. Van Jafeth worden 14 zonen genoemd en van Cham 30. De erfgenaam van Noach echter is Sem. Het Hebreeuwse woord 'Shem' betekent: 'Naam'. Van hem worden 26 zonen genoemd!
Professor Labuschagne geeft in zijn boekje: Vertellen met getallen (Boekencentrum, 1992) een voorbeeld van de verborgen aanwezigheid van Gods naam. Hij laat zien, dat Psalm 23 in het Hebreeuws 55 woorden telt: de som van alle getallen van 1 t/m 10. Het midden van de psalm wordt gevormd door de 3 Hebreeuwse woorden van de middelste zin:
'want Gij-zijt bij-mij' – ik eha idmo. Dit is het hart van de psalm. Daarvóór spreekt de dichter over de HERE in de derde persoon. Erna spreekt hij tot de HERE in de eerste persoon. Welnu, beide zo gevormde delen tellen dus elk 26 woorden. Opnieuw een verwijzing naar de Godsnaam. De dichter heeft dus op verborgen wijze de heilige Naam als een stramien gebruikt om er zijn lied van herwonnen vertrouwen in te weven!
Psalm 136 begint met "Looft de HERE" en vervolgens wordt 26 keer de reden tot lofprijzing vermeld "...want Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid."
Al eerder hebben we het geslachtsregister van Jezus Christus genoemd, zoals dat vermeld is in Mattheüs 1. Het andere verslag vinden we in Lukas 3. Daarin worden 78 geslachten vermeld, hetgeen overeenkomt met 3 x 26.
Er zouden zo nog talloze voorbeelden te vinden zijn van het feit, dat we overal de Godsnaam terugvinden, in woord en getal. Het Woord spreekt van de aanwezigheid van God, Jahweh: Ik ben.

Genesis tot Openbaring

De 'tien' komt op talloze plaatsen in de Bijbel naar voren. Gewoon als getal '10', ook wel als aantal in een reeks, en in het verborgene als getalswaarde. Naast wat we tot nu toe gezien hebben, willen we nog willekeurig een aantal teksten en/of schriftgedeelten noemen, waarin de 'tien' een rol speelt van het begin tot het einde van Gods Woord.

Tien oudvaders

In Genesis 5 vinden we de tien namen van de oudvaders in de lijn van het erfgenaamschap van Adam. Deze oudvaders vertegenwoordigen de tien geslachten van Adam tot de zondvloed (een periode van 1656 jaar). Het zijn de namen van de erfgenamen van Adam, de lijn loopt via Abel, in wiens plaats Seth kwam, en vervolgens zo verder tot Noach. Het is dus niet "de weg van Kain", maar die andere weg, van Abel. Niet de weg van het ongeloof, maar de weg van geloof. Als wij de namen van de oudvaders nader bezien, komen wij tot de ontdekking, dat zij evenzovele typeringen zijn van de Persoon en het werk van Christus. Zij zijn een profetisch getuigenis van Christus.
Zij bepalen ons niet alleen bij Zijn eerste komst, maar ook bij Zijn wederkomst. Alles wat Christus is, en wat Hij heeft gedaan, wordt nog slechts gezien door gelovigen... Er komt echter een dag, waarop heel de wereld Hem zal zien!
De profeet Zacharia spreekt over die Dag voor de HERE en zegt in hoofdstuk 14:9 "En de HERE zal Koning worden over de gehele aarde; te dien dage zal de HERE de Enige zijn, en Zijn naam de enige"
In Openbaring 19:11-16 lezen wij van de glorieuze intocht van de Ruiter op het witte paard. Deze Ruiter is de Here Jezus Christus. Hij zal komen "met grote macht en heerlijkheid" als de Erfgenaam van alle dingen.

De tiende persoon die genoemd wordt is Noach. De naam 'Noach' betekent: rust, vertroosting.
'Noach' (en 'Henoch' – de 7e van Adam) komen van hetzelfde stamwoord, waarvan ook het bekende woord 'Chanoeka' is afgeleid: vernieuwing.
In Openbaring 21 zegt Hij, die op de troon gezeten is: "Zie, Ik maak alle dingen nieuw". Christus heeft de grond voor dit vernieuwende werk gelegd op Golgotha: Het is volbracht. Wie in Hem gelooft ontvangt rust, troost.
Waarom? Omdat de genade van God, die in Christus verschenen is zo rijk is: vergeving van zonden, een nieuw leven, een nieuwe toekomst!

Christus zal de felbegeerde en langverwachte vrede op aarde brengen, dwars door de (toekomstige) oordelen heen. De profeet Jesaja zegt "Zie, een koning zal regeren in gerechtigheid..." (Jes. 32:1). Hier wijst de profeet naar de komst van de rechtvaardige Heerser, die komen zou. In vers 17 staat dan: "En de vrucht der gerechtigheid zal vrede zijn, de uitwerking der gerechtigheid rust en veiligheid tot in eeuwigheid".

Tien plagen

De tien plagen waren nodig om de Farao van Egypte ertoe te dwingen het volk Israël te laten gaan. Als Mozes namens God tegen de koning van Egypte moet zeggen "Laat Mijn volk gaan om Mij te dienen" (Exod. 9:13), zijn er tien plagen nodig om dit te realiseren. De Goddelijke ordening speelt ook hierin een rol: "Want ditmaal zal Ik al Mijn plagen laten losbreken tegen u persoonlijk, tegen uw dienaren en uw volk, opdat gij weet, dat er niemand is op de gehele aarde, zoals Ik" (vs. 14).
Derhalve waren deze plagen evenzovele 'tekenen en wonderen' die de HERE gedaan heeft om Zijn macht en heerlijkheid te tonen. Anders gezegd, het is de machtige hand van God die Israël heeft bevrijd: "...Die Egypte sloeg in zijn eerstgeborenen... en Israël uit hun midden uitleidde... met sterke hand en met uitgestrekte arm..." (Ps. 136:10-12, zie ook Exod. 5:24).
Overigens zijn er ook vanuit dit bijbelgedeelte lijnen door te trekken naar de bediening van Gods Zoon, van wie Mozes een type was. Bij de eerste plaag veranderde Mozes water in bloed, hetgeen dood en verderf tot gevolg had. Hiermee begon Mozes' openbare optreden als verlosser en middelaar van Israël. De Wet die God via Mozes in het kader van het (oude) verbond aan Israël gaf, bleek voor het volk geen leven te (kunnen) brengen en wordt later door Paulus een "bediening des doods" genoemd (2 Kor. 3:7). Het eerste teken van de Here Jezus was het wonderteken te Kana, waar Hij water veranderde in wijn (Joh. 2). Dit was een voorbode van het nieuwe verbond, dat door Christus komen zou en waarin de genade middels de "bediening des Geestes" (2 Kor. 3:8) tot heil voor Israël zou en zal zijn.
De tiende plaag is de dood van de eerstgeborenen. Welnu, DE Eerstgeborene is Christus. Hij moest sterven om de verlossing van het volk Israël gestalte te geven...

Tien Woorden

Nadat de tien plagen ten einde waren en Israël bevrijd was, kwam het volk terecht in de woestijn bij de berg Sinaï. Daar openbaarde God Zich aan hen en sloot het verbond met Israël. Lazen we eerst dat God al Zijn plagen moest zenden om het volk te verlossen (Exod. 9:14), nu lezen we in Exodus 20: "Toen sprak God al deze woorden..." En dat blijken dan de Tien Woorden te zijn.
Genesis 1 spreekt over het werk van God in de zes dagen. In dat gedeelte lezen we 10 keer: "En God zeide...". De psalmist zegt later: "Want Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er" (Ps. 33:9). Zo liggen de woorden van God ten grondslag aan Zijn werk om hemel en aarde te formeren tot een woonplaats voor de mens.
Uit de mensheid, die Hij naderhand in volkeren verdeelde, koos God één volk uit om Zijn eigen volk te zijn: Israël. Met dat volk sloot Hij een verbond (Exod. 19) en gaf hen Tien Woorden, die ten grondslag liggen aan Zijn werk met en door het volk Israël. Mozes zegt later: "En Hij maakte u het verbond bekend, dat Hij u gebood te houden, de Tien Woorden, en Hij schreef ze op twee stenen tafelen" (Deut. 4:13).
De Tien Woorden (ook wel 'decaloog' genoemd, van het Griekse deka (= 10) en logos (= woord) zijn verdeeld in twee keer vijf. De eerste vijf Woorden houden verband met het dienen van God; de tweede serie van vijf gaat over de verhouding tot de naaste.
Het is interessant te lezen wat er staat in Mattheüs 22, waar een wetgeleerde vraagt wat het grote gebod in de wet is. De Here Jezus antwoordt dan: "Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten" (vs. 37-39).
Het motto van de Tien Woorden is dus overduidelijk: liefde! Liefde tot God en de naaste. Ten diepste is dat hetzelfde, want God heeft Zich de Naaste van de Israëlieten betoond in Zijn Zoon, de Here Jezus Christus. Vandaar dat deze twee geboden feitelijk aan elkaar gelijk zijn.

Mozes heeft de twee stenen tafelen opgeborgen in de ark (Deut. 10:5). Ook hierin is een geweldig type neergelegd van de persoon van Christus. In Psalm 40:8-9 spreekt David profetisch van de Messias en zegt: "Toen zeide ik: Zie, ik kom, in de boekrol staat over mij geschreven; ik heb lust om uw wil te doen, mijn God, uw wet is in mijn binnenste."
Christus is gekomen om op volmaakte wijze God te dienen als mens op aarde. "Geboren uit een vrouw, geboren onder de wet..." (Gal. 4:4). In Zijn leven en sterven heeft Hij de Wet vervuld (vgl. Matt. 5:17-18; Gal. 3:13). Hij heeft voldaan aan de volmaakte wil van God en Zichzelf gegeven als een losprijs voor velen. Hij is de volmaakte Middelaar tussen God en mensen, en het werk van God is door Hem volbracht en zal door Hem worden voleindigd!

10e van de maand

Deze dag is voor Israël een hele belangrijke in verband met het Pascha. Op de tiende dag van de eerste maand (Nisan) moest het offerdier in huis gehaald worden (vs. 3): “En gij zult het bewaren tot de veertiende dag van deze maand; dan zal de gehele vergadering der gemeente van Israël het slachten in de avondschemering” (vs. 6).
Eigenlijk ging er aan het slachten op de veertiende van de eerste maand een periode van vier dagen vooraf, waarop het paasoffer geobserveerd kon worden. Het moest namelijk helemaal gaaf zijn. Het Hebreeuwse woord voor ‘bewaren’ veronderstelt een nauwkeurig toezien, zodat eventuele gebreken aan het licht kunnen komen. Als we de Evangeliën er op naslaan ontdekken wij een hele belangrijke dag, die bij ons nog altijd bekend staat als de zgn. Palmzondag. Het is de dag van de intocht van de Here Jezus, Die, gezeten op een ezel, in de richting van Jeruzalem rijdt. Volgens sommige Bijbelonderzoekers moet deze dag de tiende Nisan geweest zijn, de tiende van de eerste maand dus. Hoe het ook zij, op deze dag nadert de Here Jezus Jeruzalem om enkele dagen daarna aan het kruis te sterven als het “Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt” (Joh. 1:29).
Zoals gezegd: Het offerdier moest volkomen gaaf zijn: “Een gaaf, mannelijk, éénjarig stuk kleinvee moet gij nemen” (vs. 5).
In vers 46 lezen wij ook nog: “…geen been zult gij ervan breken”, d.w.z. noch tijdens het slachten, noch tijdens het eten.
Ook hier ontdekken wij de diepere betekenis van het paasoffer als uitbeelding van Christus. De Heiland was zonder zonde. Hij was zonder ‘gebrek’, integendeel, Hij was volmaakt in heel Zijn doen en laten. In Johannes 8:46 vraagt de Heer aan de Joodse leidslieden: “Wie van u overtuigt Mij van zonde?”. Niemand kon dat. De Here kon elke keuring doorstaan.
Zo bepaalt de 10e van de eerste maand ons bij de komst van Christus om als het volmaakte Lam van God te sterven aan het kruis van Golgotha.

Jaren later trok het volk van Israël het land binnen onder aanvoering van Jozua en ook dan speelet de 10e van de eerste maand een rol: "Het volk nu is uit de Jordaan opgeklommen op de tiende der eerste maand en zij legerden zich te Gilgal..." (Joz. 4:19).
Gilgal en Golgotha liggen in elkaars verlengde. Het bepaalt ons bij dood en opstanding. Daarbij opent de tiende dus een nieuw perspectief!

Tabernakel

De stenen tafelen zijn neergelegd in de 'ark der getuigenis' en de tabernakel wordt 10 keer de 'tent der getuigenis' genoemd. De eerste vijf keer is het woord 'tent' in de grondtekst 'mishkahn' (zie Exod. 38:21; Num. 1:50,53,53 en 10:11). Dit duidt op de tabernakel als de plaats van Gods woning temidden van Zijn volk (vgl. Exod. 25:8).
De volgende vijf keer wordt het woord 'ohel' gebruikt (zie Num. 17:7,8,10; 18:2; 2 Kron. 24:6). Dit wijst op de tabernakel als ontmoetingsplaats van mensen, die op gezette tijden bij elkaar komen. Vandaar ook: de 'tent der samenkomst'.
Verder speelt het getal 10 ook een rol bij de materialen die werden gebruikt om de tabernakel op te richten. Zo moesten er tien tentkleden gemaakt worden, die in twee eenheden van vijf kleden aan elkaar verbonden werden. De rechtopstaande planken van de tabernakel hadden ieder een lengte van tien el (zie Exod. 26:1 en 15).
In verband met de tabernakeldienst is ook het begrip 'tienden' alom bekend. In Leviticus 27:30-33 wordt bepaald, dat alle tienden van het land, van het zaad en de vrucht van het geboomte voor de HERE zou zijn. Alle tienden van runderen of kleinvee, al wat onder de staf doorging was heilig (= afgezonderd) voor de HERE.
Tenslotte noemen we nog het 'verzoeningsgeld, dat bepaald was op 10 gera (een halve sikkel). Dat geld moest bestemd worden voor de dienst in de tabernakel: "Het zal voor de Israëlieten tot een gedachtenis zijn voor het aangezicht des HEREN ter verzoening voor hun leven" (Exod. 30:12-16).
Dit was het 'normale' bedrag. In Numeri 3 blijkt, dat het verzoeningsgeld voor de eerstgeborenen tien keer zo groot was, namelijk vijf sikkels (de 'heilige' sikkel is 20 gera).

Zo zijn er in het Oude Testament nog vele voorbeelden te noemen waarin het getal 10 een rol speelt, maar het zou te ver voeren om ze allemaal te behandelen. Ook in het Nieuwe Testament komen we dit getal regelmatig tegen en daar willen we eveneens een paar voorbeelden van geven.

Het 'Onze Vader'

In de bekende Bergrede (Matt. 5-7) sprak de Here Jezus ook over het bidden. De Here geeft daarbij drie belangrijke adviezen:

• bidt niet als de huichelaars, d.w.z met uiterlijk vertoon om indruk te maken op anderen
• bidt in de binnenkamer; het gebed is een zaak tussen de gelovige en God
• bidt eenvoudig, zonder omhaal van woorden; bidden is een zaak van het hart en niet van mooie woorden en zinnen

Vervolgens spreekt de Heiland ten aanhoren van Zijn discipelen een gebed uit, waarvan de woordelijke inhoud belangrijk en leerzaam is, vooral gezien in de context van de Bergrede. Daarnaast is de inhoud ook getalsmatig interessant. Het gebed is namelijk onder te verdelen in 10 elementen, een perfecte ordening dus.

1. Onze Vader, die in de hemelen zijt
2. Uw Naam worde geheiligd
3. Uw Koninkrijk kome
4. Uw wil geschiede, gelijk in de hemel, alzo ook op de aarde
5. Geef ons heden ons dagelijks brood
6. En vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren
7. En leid ons niet in verzoeking
8. maar verlos ons van de boze
9. Want uwer is het Koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid
10. in der eeuwigheid, Amen

In de NBG-51 vertaling staan de laatste woorden tussen vierkante haken. De vertalers waren er niet zeker van of ze er oorspronkelijk bij hoorden. Toch lijkt de getalstructuur van dit gebed te bevestigen, dat ze niet mogen ontbreken!

10 maagden

De verdeling van de '10' in tweemaal 5, zoals we dat al eerder zagen in de Tien Woorden en de Tabernakel, treffen we ook in Mattheüs 25 aan. Tussen twee haakjes: In het Mattheüs-evangelie zijn in totaal tien gelijkenissen van het Koninkrijk der hemelen te vinden (zeven in hs. 13 en drie in hs. 22 en 25).
In Mattheüs 25 vergelijkt de Here Jezus het Koninkrijk der hemelen met "... tien maagden, die haar lampen namen en uittrokken, de bruidegom tegemoet."
Vijf blijken dwaas te zijn, omdat ze zonder olie vertrokken; de andere vijf waren wijs. Ze hadden olie meegenomen en konden de komst van de bruidegom rustig afwachten. Olie is in de Bijbel o.a. een beeld van de heilige Geest. De goede geestelijke houding is er dus een van geloof en verwachting in de kracht van Gods Geest. In de toekomst zal de Here Jezus als de Bruidegom tot Zijn volk Israël komen en de gelovigen zullen Hem dan ontmoeten in de feestzaal!

'Het is volbracht'

De laatste kruiswoorden van de Here Jezus zijn alom bekend: "Het is volbracht". Zij geven uitdrukking aan de allesomvattende wil van God, die in Zijn verlossingswerk wordt vervuld:
De Heiland heeft Zijn opdracht voltooid Ooit aanvaardde de Zoon die zware opdracht de wil van God te volbrengen (vgl. Ps. 40:7-9) en vernederde Zich onder de machtige hand van God door de "gestalte van een dienstknecht" aan te nemen (Fil. 2:5 ev.).

2) De Heiland heeft de verzoening tot stand gebracht Paulus spreekt over de bediening der verzoening: "God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen..." (2 Kor. 5:19).

3) De Heiland heeft Zijn aardse loopbaan volbracht
In Johannes 17:4 zegt de Here: "Ik heb U verheerlijkt op de aarde ddor het werk te voleindigen, dat Gij Mij te doen gegeven hebt."

4) De Heiland heeft verlossing gebracht
, zoals we bijvoorbeeld lezen in Efeze 1, vers 7: "En in Hem hebben wij de verlossing door Zijn bloed, de vergeving van overtredingen, naar de rijkdom Zijnder genade...". Het is inderdaad volbracht, verleden tijd. De actuele situatie is nu, dat wij de verlossing hebben. Het is ons bezit geworden. Wij mogen onze verlossing dan ook aanvaarden als een heerlijke werkelijkheid (vgl. Kol. 1:13,14).

5) De Heiland wijst met deze woorden ook naar de toekomst!
In Openbaring 21:6 komen wij de kruiswoorden -min of meer- opnieuw tegen: "Zij zijn geschied." Het laatste Bijbelboek spreekt ons van de onthulling van Jezus Christus, de Zoon van God. Hij is het, Die waardig is de boekrol te openen en de zegels te verbreken. Hij zal deze wereld, die nog altijd in de macht van de boze ligt (vgl. 1 Joh. 5:19), bevrijden en onder Gods heerschappij brengen.

In het Grieks -de taal van het Nieuwe Testament- is de uitroep 'Het is volbracht' de weergave van één enkel woord: 'tetelestai'. En opnieuw speelt het getal 10 een rol, het getal van de perfecte (Goddelijke) orde. Het woord bestaat namelijk uit tien letters en eindigt op een 'Jota' met als getalswaarde: 10. En als we de getalswaarde van alle tien letters bij elkaar optellen krijgen we: 1126, en dat is bij elkaar opgeteld (1+1+2+6) ook weer 10!

En verder...

...kunnen we uit het Nieuwe Testament nog vermelden:

• 10 melaatse mannen, die door de Here Jezus genezen worden (Luk. 17)
• 10 slaven, die hun ponden ontvangen (Luk. 19)
• 10 dagen tussen hemelvaart en pinksteren
• 10 dagen van verdrukking (Opb. 2:10)
• 10 horens van het beest (Opb. 12:3, 13:1 en 17:3)

Tenslotte

Zo zien we dat het getal 10 de gedachte van totaliteit oproept in de zin van een ordening en afronding. Uiteraard ligt de 10 in lijn met de 100 (10x10) en de 1000 (10x10x10). Het geeft een afgerond geheel aan, een ordening die van God uit gezien met perfectie omgeven is. Waar de Hebreeuwse 'Jod' de eerste letter is van de naam Jahweh, daar is de Griekse 'Jota' de eerste letter van de naam Jezus. Daarom kunnen we ter afronding van deze notities het beste besluiten met de woorden van Paulus in Romeinen 11:36 "Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen: Hem zij de heerlijkheid tot in eeuwigheid! Amen".