Spanningsveld

De eerste plaats waar we in de Bijbel het begrip koninkrijk tegenkomen, vinden we in Genesis 10: 8 t/m 10, waar gesproken wordt over Nimrod de, in negatieve zin, geweldige jager voor het aangezicht van de Here en stichter van Babel. De tweede keer dat we het begrip tegenkomen is in Exodus 19, vers 6: “En gij zult Mij een koninkrijk van priesters zijn en een heilig volk”. Deze twee bijbelteksten laten eigenlijk direct het spanningsveld zien waar het in de geschiedenis om draait, namelijk de strijd tussen het rijk van satan, die in 2 Korintiërs 4:4 de ´god van deze eeuw (Gr.: aioon)’ wordt genoemd, en het rijk dat de Here zal vestigen door middel van Zijn volk Israël, dat gelouterd zal worden tot een heilig volk. Die strijd is de eeuwen door actueel geweest en zal in de toekomst worden beslist. Gods Koninkrijk zal uiteindelijk de hele aarde vullen. “Men zal geen kwaad doen noch verderf stichten op gans mijn heilige berg, want de aarde zal vol zijn van kennis des HEREN, zoals de wateren de bodem der zee bedekken” (Jes. 11:9).
Een wereldrijk, waarin de Here het voor het zeggen heeft, waarin het besef van wie Hij is en de onderwerping aan Zijn gezag tot in alle hoeken en gaten van de maatschappij zal zijn doorgedrongen.
Zover is het helaas nog niet. Eerst moet dat andere rijk opkomen.

In de Bijbel is niet het eerste maar het tweede altijd het ware, het beloofde en blijvende. Het Koninkrijk van priesters zal volgen op het koninkrijk van Nimrod/Babel. Maar tot die tijd weten wij, “dat tot nu toe de ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is. En niet alleen zij, maar ook wij zelf, wij, die de Geest als eerste gave ontvangen hebben, zuchten bij onszelf in de verwachting van het zoonschap: de verlossing van ons lichaam” (Rom. 8:22,23). Het is nu nog andersom. Niet Gods heerlijkheid, maar het zuchten en de barensnood komen we tot in alle hoeken en gaten van de schepping tegen. Zelfs wij als gelovigen hebben aan dat zuchten deel, ondanks dat we Gods Geest als eerste gave hebben ontvangen, zo lezen we hier. Gelukkig volgt op barensnood altijd een geboorte, de geboorte van Gods Koninkrijk, een gebeurtenis die gepaard zal gaan met het openbaar worden van de zonen Gods.

New Age-denken

De meeste christenen geloven dat Gods rijk op aarde zal komen. Dat is mooi, maar dat is niet genoeg. Het is ook belangrijk te weten hoe Gods plan met betrekking tot Zijn Koninkrijk precies in elkaar zit. Onkunde op dit gebied maakt de Gemeente van Christus kwetsbaar voor allerlei krachten die ons in de maalstroom van dat andere rijk proberen mee te sleuren. Het is beangstigend te zien dat invloeden van dat andere rijk, dat zich in onze tijd vooral manifesteert als New Age-denken, langzaam maar zeker Gods Gemeente binnen druppelen. Bijna geen denominatie lijkt zich er aan te kunnen onttrekken en de ontwikkelingen gaan snel. Op het internet las ik in een artikel de stelling dat de bijbelse leer in het Christendom al voor het grootste deel voor New Age-denken heeft plaatsgemaakt en dat de meeste christenen die twee niet van elkaar weten te onderscheiden. Meditatie, visualisatie, positief denken, groepsdynamiek, e.d. zijn inderdaad begrippen die je in menige Gemeente kunt tegenkomen. Ik geloof zeker dat Christus Zelf de Zijnen voor de verleiding zal behoeden. Dit neemt niet weg dat we hebben te waken. Paulus roept de Gemeente daar regelmatig in zijn brieven toe op “Ziet toe, dat niemand u medeslepe door zijn wijsbegeerte en door ijdel bedrog in overeenstemming met de overlevering der mensen, met de wereldgeesten en niet met Christus, want in Hem woont al de volheid der godheid lichamelijk; en gij hebt de volheid verkregen in Hem, die het hoofd is van alle overheid en macht” (Kol. 2:8 t/m 10). Als we ons laten meeslepen door ‘wijsbegeerte en ijdel bedrog’ verloochenen we eigenlijk de volheid, de positie die we in Christus hebben ontvangen. Dan stellen we ons onder de wereldgeesten en de machten in de hemelse gewesten die achter die wijsbegeerte en dat ijdel bedrog schuilgaan. Op die manier missen we het doel dat de Here met ons als Gemeente heeft. We zijn immers, precies andersom, bedoeld om de veelkleurige wijsheid Gods aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten bekend te maken (Efe. 3:10).

´Reeds-nog niet´

Nogmaals, de meeste christenen geloven dat Gods Koninkrijk daadwerkelijk op aarde manifest zal worden. D-day heeft al plaatsgehad toen Christus door dood en opstanding de overwinning behaalde. Victory-day moet nog komen. Dat levert in het denken van velen een spanningsveld op. Dit spanningsveld, hoor je de laatste tijd nogal eens verwoord in de term ‘reeds-nog niet’. Dit tweeslachtige van het Koninkrijk roept vragen op als je niet inziet dat de doorbraak van het Koninkrijk tijdelijk werd gestopt door het ongeloof van Israël. Immers: “Sinds de dagen van Johannes de Doper tot nu toe breekt het Koninkrijk der hemelen zich baan met geweld en geweldenaars grijpen ernaar” (Matt. 11:12). Hoe zit het dan met het doorbreken van dat Rijk vandaag? Met die term ‘reeds-nog niet’ wil men uitdrukken dat het Koninkrijk dat er ‘nog niet’ is, reeds aanwezig zou zijn, daar waar christenen zijn. Sommigen gaan nog een stap verder. Zij geloven dat dit Koninkrijk, dat zich manifesteert in de Gemeente, verder moet worden uitgebreid. Het lijkt een logische gedachte. God zou de Gemeente gebruiken om Zijn rijk te vestigen op aarde. Dit zou een geleidelijk proces zijn, waarbij we als christenen door God worden ingeschakeld. Het rijk van de toekomende eeuw, Gods Koninkrijk, breekt geleidelijk aan door in deze eeuw, zo hoorde ik het een bekende voorganger van de Vineyard-beweging laatst uitleggen aan de hand van Efeziërs 1:21. Volgens zijn visie, die theologisch wordt onderbouwd in een onlangs verschenen boek ‘De grote doorbraak’ van schrijver Derek Morphew, moeten de obstakels in onze levens worden weggeruimd, zodat de kracht van Gods Geest vrij spel krijgt en Gods Rijk door kan breken, totdat de hele aarde ermee is vervuld. Dat doorbreken van het Koninkrijk zou gepaard gaan met allerlei uitingen van de Geest, net als in de vroeg Nieuwtestamentische tijd.

PEACE-plan van Rick Warren

Een veelbesproken voorbeeld van het koninkrijksdenken vinden we in de Purpose Driven-beweging van Rick Warren, in Nederland bekend door zijn boeken ‘Doelgericht leven’ en ‘Doelgerichte gemeente’. Hij heeft een zogenaamd wereldomvattend ‘PEACE-plan´ gelanceerd, waarmee hij 10 miljoen kerken wil mobiliseren om het Koninkrijk van God gestalte te geven. Warren stelt heel duidelijk: “Het zijn Gods kinderen die Gods doelen op Gods planeet verwezenlijken… Als je aan de winnende kant wilt staan, zorg dan dat je bij dat Koninkrijk van God betrokken raakt.” Die betrokkenheid moet volgens Warren heel ver gaan. Hij ziet het als taak van de kerk om wereldproblemen als spirituele leegheid, egocentrisch leiderschap, armoede, ziekten en analfabetisme aan te pakken.
Om te komen tot een wereldwijd netwerk van ‘Doelgerichte gemeenten’ heeft Warren zelfs, New Age-goeroe Ken Blanchard ingeschakeld voor het instrueren van geestelijk leiders. Bij de lancering van zijn PEACE-plan waren o.a. president George Bush en Billy Graham betrokken en het geheel werd muzikaal opgeluisterd door Michael W. Smith. De Purpose Driven-beweging is een ware industrie geworden. Het begon bij ‘Doelgericht leven’ en ‘Doelgerichte gemeente’. Op dit moment zijn er verregaande contacten met het Afrikaanse Ruanda om te komen tot de eerste ‘Doelgerichte natie’. Het einddoel is een ‘Doelgerichte wereld’.
Om dit allemaal voor elkaar te krijgen, moet er volgens Warren vooral worden samengewerkt. Daar is een zogenaamde ‘paradigma verschuiving’, een verschuiving van het hoofd naar het hart voor nodig. Niet de leer is belangrijk, maar wat je gelooft met je hart. We moeten zien te komen tot een ‘oecumene van het hart’ (weer zo’n kreet die je tegenwoordig regelmatig hoort) om samen aan Gods Koninkrijk gestalte te geven. Het klinkt in de oren van veel christenen helemaal niet verkeerd, maar is het in overeenstemming met Gods Woord? Wanneer breekt Gods Koninkrijk eigenlijk door volgens de Bijbel?

Eindtijd

Laten we daarvoor bijvoorbeeld eens kijken naar de bekende droom van koning Nebukadnessar in het boek Daniël. In deze droom worden de opeenvolgende wereldrijken die een rol spelen in de geschiedenis van Israël, uitgebeeld in een zogenaamd statenbeeld. We lezen dat er ‘zonder toedoen van mensenhanden’ een steen losraakt die het hele beeld verbrijzelt. Die steen groeit uit tot een berg (zie Jes. 11:9, begin van dit artikel) die de hele aarde vervult. De uitlegging wordt erbij gegeven. “Maar in de dagen van die koningen zal de God des hemels een koninkrijk oprichten, dat in eeuwigheid niet zal te gronde gaan, en waarvan de heerschappij op geen ander volk meer zal overgaan: het zal al die koninkrijken verbrijzelen en daaraan een einde maken, maar zelf zal het bestaan in eeuwigheid,” (Dan. 2:44). God zal dus zonder toedoen van mensenhanden Zijn hemels koninkrijk stichten en dat rijk zal zich vervolgens wereldwijd uitbreiden. Dit zal trouwens plaats vinden in de tijd dat er tien koningen zullen regeren, gerepresenteerd door de tien tenen van het statenbeeld. Die tien koningen vinden we o.a. terug in Openb. 17:12, waar wordt gezegd dat zij samen met het Beest macht zullen ontvangen, om vervolgens tegen het Lam oorlog te voeren. We kunnen dus in ieder geval de conclusie trekken dat bij de oprichting van Gods Koninkrijk op aarde geen menselijke inspanningen te pas zullen komen en dat de vestiging en uitbreiding van dit Rijk pas van start gaat in de eindtijd, die ook voor ons nog in de toekomst ligt.
De hoedanigheid van het komende koninkrijk heeft alles te maken met de vraag wie de ‘god van de huidige aioon’ is. Satan wordt in de Bijbel, zo hebben we al gezien, als zodanig gekenschetst. Dit betekent eenvoudig dat zolang satan die positie bezit, elk streven naar een wereldwijd rijk, uitmondt in een satanisch rijk. Dat gegeven maakt het menselijk streven naar Gods Koninkrijk op aarde zo gevaarlijk.
Door dat streven zetten we de deur open voor de geestelijke machten achter dit rijk van de boze. Alleen Christus Zelf is in staat om door Zijn wederkomst de invloedsfeer van satan op deze aarde teniet te doen. Dat zal na Zijn wederkomst gebeuren. De introductie van het Koninkrijk wordt niet bepaald beschreven als een marginaal verschijnsel. Het zal aan de gehele wereld in een ogenblik bekend worden. Het beeld in de Bijbel is eigenlijk zo overduidelijk. Er is pas sprake van Gods Koninkrijk op aarde vanaf het moment dat de Koning is teruggekeerd.

Hemelburgers

Waar het Koninkrijk zich bevindt, staat in direct verband met de fysieke aanwezigheid van de Koning. Ook nu is dat een geldende regel. De Koning bevindt Zich nu in de hemel. Daarom bevindt ook het Koninkrijk zich daar. Pas als de Koning naar de aarde afdaalt, zal het ‘Koninkrijk der hemelen’ naar de aarde komen. Voor de gelovige in deze tijd geldt: “Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon zijner liefde” (Kol. 1:13). In Christus zijn wij nu reeds in dat hemels Koninkrijk geplaatst. “Want wíj zijn burgers van een rijk in de hemelen, waaruit wij ook de Here Jezus Christus als verlosser verwachten” (Fil. 3:20).
Het is dus weer precies andersom. Het Koninkrijk breekt niet van boven naar beneden door waar gelovigen zijn. Nee, als gelovigen worden we vanuit onze aardse positie opgetild in een hemels Koninkrijk. Daarom: “Zoekt de dingen, die boven zijn, waar Christus is, gezeten aan de rechterhand Gods. Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn (ook geen aards Koninkrijk dus).
Want gij zijt gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God. Wanneer Christus verschijnt, die ons leven is, zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid (Kol. 3: 1 t/m 4). Waar Hij verschijnt in heerlijkheid, daar worden wij samen met Hem geopenbaard. Dat zal de manier zijn waarop we straks deel zullen hebben aan het Koninkrijk dat op aarde zal komen, in een positie die daar ver boven staat, in dezelfde positie die Christus als Koning van dat Rijk heeft, namelijk in Hem. Eigenlijk verandert er voor ons niets, we zullen in Christus zijn, net als nu. Het enige verschil is dat dit feit nu nog niet geopenbaard is en straks wel. Gods Rijk op aarde komt zeker, maar Hijzelf zal het bewerken. Het gelouterde Israël zal daarbij Zijn instrument zijn, niet de Gemeente. “Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over Zijn Koninkrijk, doordat Hij het sticht en grondvest met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid. De ijver van de HERE der heerscharen zal dit doen” (Jes. 9:6). Laten we tot die tijd waakzaam zijn en in overeenstemming met onze hemelse roeping wandelen tot eer van onze Heer, de komende Koning van Israël.