Wij zijn hier niet thuis

Een leven gericht op het najagen van geluk op aarde zal ons nooit blijvend kunnen bevredigen.
In mijn tienertijd zongen we een gospelsong genaamd: This world is not my home, I’m just a passing through... Deze wereld is niet mijn thuis, ik ben maar een passant op weg naar een andere wereld.
Eén van mijn favoriete citaten is er één van C.S. Lewis: “Als ik in mijzelf een verlangen ontwaar die door niets en niemand op aarde kan worden bevredigd, is de enige reden voor mijn bestaan, dat ik ben geschapen voor een andere wereld...”
Laten wij eerlijk zijn. Hoeveel van onze inspanningen zijn gericht op het najagen van gelukkige momenten? Hoeveel van onze teleurstellingen worden gevormd door het niet vinden van die gelukkige momenten? Maar toch zijn we zo sterk bezig, ook als gelovigen, om op aarde geluk na te jagen. En ons hart blijft onbevredigd.
Petrus zegt: wij zijn hier op aarde maar vreemdelingen. We bewonen wel deze aarde, maar horen er niet thuis. Abraham was op zoek naar een blijvende stad, maar beleed dat hij die op aarde niet kon vinden...
Waar jagen we naar? Geluk? Voldoening? En als we het wel ervaren, hoe snel kan het ons weer ontnomen worden? Het hele werkzame leven van iemand was gericht op het behalen van zijn pensioen, om daarna van het leven te gaan genieten. Twee dagen nadat zijn werkzame leven was beëindigd, eindigde zijn hele leven. Hij stierf aan een hartaanval en was onvoorbereid voor de dag die zou komen na zijn sterven!
Van Paulus hebben we de vorige keer gezien dat hij ook iets najaagde: ´Ik jaag naar de prijs der roeping Gods, die van boven is, in Christus Jezus (Fil. 3:14). En alles wat op aarde mij winst opleverde heb ik losgelaten terwille van Hem die mijn hart heeft aangeraakt en mijn leven een nieuwe richting heeft gegeven, met een blijvende voldoening´. Dat is het getuigenis van Paulus. Hij zag alles in het licht van zijn verlangen om meer en intiemer Christus te leren kennen.

Wij zijn hier en nu onderweg

Een leven gericht op de hemel maakt dat wij veel bewuster met ons leven op aarde bezig zijn. Dit ‘alles’ van Paulus hield in dat hij er niet meer op uit was om zijn leven te laten leiden door allerlei regels, wetten en voorschriften van mensen. Hij was daarin heel ver gevorderd, maar zag het uiteindelijk als vuilnis wat hij los moest laten.
Heel veel dingen uit ons verleden kunnen ons wel eens in de weg staan om blijvende voldoening te vinden in het leven waarvoor we bedoeld zijn; een leven in relatie met God door Zijn Zoon Jezus Christus. Hoeveel ballast slepen we mee? Schuldgevoelens, angstgevoelens, gevoelens van bitterheid, trots en eerzucht... Door er steeds maar weer op gericht te zijn, begrijpen we zo weinig van wat Christus voor ons wil betekenen.

Paulus zag het leven als een wedloop. Er is sprake van een loopbaan met aan het einde een prijs als beloning voor de inspanningen. Lopen wij in de goede richting? Of sjokken wij maar rond zonder richting en bestemming en zitten onze tijd op aarde uit? “Ach, als ik maar in de hemel kom, dan is mijn doel bereikt. Een plekje achteraf is altijd nog beter dan er niet te komen”. Beïnvloedt deze gedachte dan ook onze keuzes om dingen te doen of te laten? Komt er een diepe innerlijke drang vrij om alles van de hemel en de Heer van de hemel te weten te willen komen?
God heeft namelijk voor zijn kinderen vanuit Zijn grote liefde een prachtige prijs klaarliggen voor hen die in de hemel komen. Het is die prijs, die beloning, waarvan Paulus zei: ´Ik heb het nog niet ontvangen, maar ik jaag ernaar´. Paulus had daar alles voor over: lijden, gevangenis, honger, vervolging, nachten zonder slaap, pijn door slagen, pijn door afwijzing, pijn door eenzaamheid.

Er wacht ons daar en straks een prachtige beloning

Een leven gericht op de hemel maakt het mogelijk eeuwig te genieten van het mooiste dat Hij in de hemel voor ons heeft klaarliggen.
Maar wat is nu de prijs der roeping Gods? Wat is het voor een beloning die voor ons klaarligt in de hemel? In de eerste plaats moeten we vaststellen dat we de prijs niet als beloning hebben verdiend. De prijs wordt ook gegeven uit Gods genade. De prijs komt voort uit Zijn liefde voor ons.
Aan het einde van Paulus´ leven schrijft hij Timotheüs: ´Ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden, voorts ligt voor mij gereed de krans der rechtvaardigheid, dat de Heer mij zal geven als Hij terugkomt, maar niet alleen aan mij, maar aan allen die Zijn verschijning hebben liefgehad´ (vrije vertaling - 2 Tim. 4:7,8).

De prijs bestaat uit meerdere kransen of kronen. De prijs wordt genoemd:

• De krans der rechtvaardigheid. Het is alsof de Heer tegen Paulus zal zeggen: Paulus, er zal nu recht worden gedaan aan jou. Je bent zo vaak onrechtvaardig behandeld in jouw dienst aan Mij, dat Ik je nu deze krans wil geven. Heers tezamen met Mij als koning.
  In ons leven kunnen er ook veel zaken zijn waarin we onrecht hebben ervaren. Er kan ons veel kwaad zijn aangedaan. De Heer zegt: wees geduldig. Als je in Mijn wedloop blijft lopen, dan wacht ook voor jou de krans van rechtvaardigheid. Ik ben immers de Rechtvaardige rechter die rechtvaardig zal oordelen over hen die jou kwaad hebben aangedaan. Maar hou vol. Blijf geloven en kijk vooruit en laat niet de ballast van het zelf-rechter-willen-zijn je de prijs doen missen!
• De onvergankelijke erekrans. Het is alsof de Heer zegt: Ik heb je inspanning gezien Paulus om alles voor Mij te doen. Ik heb je toewijding gezien, de keuzes die je gemaakt hebt, je hart waarmee je Mij wilde dienen. Kom maar binnen. Ik zal je kronen met heerlijkheid. Je wilde immers Mij beter leren kennen?
  In ons leven gaat het erom of wij de Heer in alles prioriteit geven. Mag Hij de richting van ons leven bepalen? Durven wij afhankelijk te zijn? Kunnen wij Hem dienen ondanks de plek waar we wonen, werken en op andere manieren bezig zijn? Er valt voor een gelovige door zijn levenshouding niet altijd eer te behalen, maar straks wil God ons een onvergankelijke erekrans geven.

Kunnen we de prijs missen?

We hadden het echter net ook over het kunnen missen van de prijs. Dat is dus letterlijk je doel missen en dat is zonde! De vraag is: kunnen we de prijs mislopen? In Kolossenzen 2:18 staat: “laat niemand u de prijs doen missen...” Als wij bezig zijn met een hypocriete levenswandel (van buiten mooi, maar van binnen alleen maar ik-gericht) of een eigen manier hebben om met God bezig te zijn, waarin wij niet afgestemd zijn op Christus om ons leven door Hem te laten beheersen, kan het zijn dat we de prijs mislopen (Kol. 2:19). De uitdrukking ´de prijs missen´ betekent vanuit het Grieks: een rechter of scheidsrechter zijn, en in die hoedanigheid de prijs toekennen in een publieke wedstrijd. Heel veel bepalingen van mensen over hoe je moet leven, welke kerk de enig juiste kerk is, wat je allemaal voor rituelen moet doen om geestelijker te worden, kunnen ons, wanneer we ons daardoor laten leiden, wel eens de prijs doen missen.

Komen we dan niet in de hemel?

Wanneer we de Here Jezus hebben aanvaard, mogen we kinderen van God zijn. De hemel is daarmee verzekerd. De prijs staat in relatie tot een bijzondere opstanding. Iedere gelovige die hoort bij het Lichaam van Christus zal die opstanding meemaken. Maar niet iedere gelovige wordt in de hemel apart genomen om een prijs in ontvangst te nemen, die dus te maken heeft met die opstanding. De prijs hangt samen met de wijze waarop we op aarde invulling hebben gegeven aan ons christen-zijn. In principe ligt de prijs voor iedereen klaar. Dat heeft God het liefst. Maar God wil ons stimuleren heel bewust op aarde te leven vanuit Zijn genade en gericht op Hem! Paulus zegt in 1 Korintiërs 9, vers 24: “Weet je niet, dat zij die in de renbaan lopen, allen wel lopen, doch dat slechts één die prijs kan ontvangen? Loopt dan zo dat jij die behaalt! En al wie aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles; zij om een vergankelijke erekrans te verkrijgen, wij om een onvergankelijke. Ik loop dan ook niet zomaar in den blinde en ik ben geen vuistvechter, die zo maar in de lucht slaat. Neen, ik tuchtig mijn lichaam en houd het in bedwang, om niet, na anderen gepredikt te hebben, wellicht zelf afgewezen te worden!”
Paulus was doelgericht bezig. En alles om de eer van God. Daarvoor zijn wij gemaakt. Het zou toch niet zo moeten zijn dat we wel in de hemel komen, maar geen prijs zullen ontvangen? En dus daarin afgewezen worden?
Maar als in ons leven Christus in het centrum van ons gedachten en gevoelsleven mag staan en Hij de richting mag bepalen van ons leven, zullen we Gods doel bereiken en de prijs in ontvangst nemen.

Het leven is te kostbaar om het te verspillen

Een leven gericht op de hemel zal goed gebruik maken van de tijd op aarde.
Nu kun je nog denken dat je relatie je vervult en dat je dus wat minder tijd hebt om met de dingen van God bezig te zijn. Misschien zeg je dat je het te druk hebt om je met de Heer bezig te houden, misschien voel je je wel te ziek. Paulus zei dat Hij er alles voor over had om Christus beter te leren kennen. Inclusief moeite en pijn. Hij ging recht op zijn doel af!
Weet jij waarvoor je ten diepste gemaakt bent? Weet jij waarom God jou op deze aarde heeft gezet? Weet jij waarom God ons aanspoort om bezig te zijn met Hem?
Wanneer dan de dag aanbreekt dat je sterft, onthoud dan dat je niet je huis verlaat, maar juist naar huis toe gaat! En dan ligt er iets geweldigs voor je klaar! Mis het niet!