Uitdaging

Ivan Nikolayevitsch Panin werd op 12 december 1855 in Rusland geboren en is op 18-jarige leeftijd verbannen omdat hij verdacht werd van betrokkenheid bij een samenzwering tegen de tsaar. Na drie jaar in Duitsland te hebben gewoond kwam hij in Amerika terecht waar hij studeerde aan de universiteit van Harvard.
Hij was een zeer bewust agnosticus, daarom geloofde hij per definitie niets wat niet verklaarbaar of meetbaar was. Panin was een principieel ongelovige en kon ook duidelijk verklaren waarom hij niets van de Bijbel en van God moest hebben. Hij was ook overtuigd nihilist en vond dat de gevestigde orde vernietigd moest worden en met andere principes weer vanaf de grond worden opgebouwd; hij was een revolutionair van het zuiverste water.
Panin was een intelligente man en volgde vele studies, waaronder wiskunde; hij bleek een zeer goed mathematicus. Het is wel te begrijpen dat juist hij grote moeite had met de Bijbel; hij stak zijn ongezouten kritiek niet onder stoelen of banken.

Panin hield lezingen waarin hij de toehoorders probeerde te overtuiging van zijn atheïstische zienswijze. Tijdens zo’n lezing noemde Panin zichzelf een eerlijke atheïst. De Amerikaanse evangelist Mabie hoorde daarvan en sprak hem daar op aan en zei: “U vertelde, dat u zichzelf een eerlijke atheïst vindt. Als de Bijbel toch op waarheid blijkt te berusten, zou u dan het atheïsme opgeven?” “Dat zou ik zeker doen”, antwoordde Panin.
Toen opende Mabie zijn Bijbel en las voor uit Johannes 7: “Mijn onderricht is niet van Mij, maar van Hem die Mij gezonden heeft. Als iemand de wil heeft om Zijn wil doen, zal hij van dit onderricht weten, of het uit God is, of dat Ik vanuit Mijzelf spreek. Wie vanuit zichzelf spreekt, zoekt zijn eigen eer, maar Wie de eer zoekt van Hem Die Hem gezonden heeft, Die is waarachtig en geen ongerechtigheid is in hem (vs. 16-18).
Mabie vroeg hem: “Durft u op deze uitdaging in te gaan?” Panin antwoordde eerlijk: “Nee”. “Dan moet u in het vervolg uw mond houden over de Bijbel anders bent u een huichelaar”, zei Mabie. Deze woorden echoden nog lang na in Panins gedachten. Dit kon hij toch niet op zich laten zitten; het ging tenslotte maar om een boek.

Van agnost naar gelovige

Hij ging zich erin verdiepen. Zijn wiskundig inzicht inspireerde hem om vooral de structuur van de grondtekst door te spitten en hij studeerde hard om het Hebreeuws en Grieks volledig te kunnen beheersen. Twee jaren later nam Panin weer contact op met Mabie en bleek nu laaiend enthousiast over de Bijbel.
Dat dit uitliep op een totale ommekeer in zijn visie op de Bijbel zal de lezer niet verbazen. Hij moest door de gevonden feiten zijn aanvankelijke argwaan, ja zelfs haat, grondig herzien en raakte overtuigd van de Goddelijk inspiratie van de Bijbel: dit kon nooit door een mens bedacht zijn!

Panin kon niet om de feiten heen; hier was iets heel bijzonders aan de hand. Het liep uit op een vijftig jaar lange studie van de Bijbel en hij wees lucratieve aanbiedingen met topsalarissen af, om zich volledig hieraan te weiden.
Hij die eerst zo afwijzend was werd een voorvechter en hij gaf vele lezingen over de gevonden feiten en schreef er een aantal boeken over.

Het Evangelie van Mattheüs onder de loep

Het viel Panin direct op dat het Nieuwe Testament op een wat merkwaardige manier begint. Eerst een uitvoerig koninklijk geslachtsregister dat 42 generaties terug gaat.
Mattheüs 1:1 “Boek van de geboorte van Jezus Christus, Zoon van David, Zoon van Abraham.
Abraham verwekte Izak, Izak verwekte Jacob, Jacob verwekte Juda en zijn broers…”
De meeste van de hier genoemde namen komen in het Nieuwe Testament niet meer voor en sporadisch in het Oude Testament.
Het eerste gedeelte van 17 verzen wordt besloten met de woorden: “Al de geslachten dus, van Abraham tot David, zijn veertien geslachten; en van David tot de Babylonische ballingschap zijn veertiengeslachten; en van de Babylonische ballingschap tot Christus zijn veertien geslachten.”

Je zou kunnen zeggen, dat vers 17 overbodig is, want wat maakt het nou uit of de 42 geslachten bestaan uit 3 groepen van 14? Het verandert niets aan de geslachtslijn en voegt geen relevante informatie toe.
Toch staat het er en de vraag borrelt op: Zou hier een speciale bedoeling achter zitten? Zou de auteur van dit geschrift de lezer ergens op willen wijzen?
Ook Ivan Panin viel dit op en scherp analyticus als hij was, ging hij de grondtekst hierop bestuderen.
Het gaat dus om 42 geslachten, onderverdeeld in 3 groepen van 14. Waarom die nadrukkelijke onderverdeling? Waarom al die getallen?
Panin ging in de Griekse grondtekst de woorden tellen en kon zijn ogen niet geloven. In de eerste 11 verzen, d.w.z. van Abraham tot de Babylonische ballingschap -zijnde 28 (4x7) geslachten- staan precies 49 woorden: 7 x 7. En 14 (geslachten) is: 2 x 7; dat zijn wel veel zevens.
Van deze 49 woorden beginnen er 28 (4 x 7) met een klinker en 21 (3 x 7) met een medeklinker.
De 49 woorden zijn dus onderverdeeld in 4 groepen van 7 die met een klinker beginnen en 3 groepen van 7 die met een medeklinker beginnen.
De 49 woorden tellen samen 266 (38 x 7) letters, terwijl de som der cijfers van 266 uitkomt op 14 (2 x 7). Deze 266 letters van deze 49 woorden volgen precies dezelfde 7-structuur: 140 klinkers (20 x 7) en 126 medeklinkers (18 x 7).
De 49 woorden zijn onderverdeeld in 42 zelfstandige naamwoorden (6 x 7) en 7 andere. Van de 42 zelfstandige naamwoorden zijn er 35 eigennamen (5 x 7); de andere 7 zelfstandige naamwoorden. Onder de 35 eigennamen zijn 28 namen der mannelijke voorvaders van Christus Jezus (4 x 7).
Zo prachtig schematisch zit dus zo’n klein stukje Bijbeltekst in elkaar.

Het tweede gedeelte van Mattheüs 1:18-25, betreffende de geboorte van Jezus Christus, bevat 161 Griekse woorden (23 x 7). Deze woorden komen in 105 vormen voor (15 x 7).
De woordenlijst van dit gedeelte telt 77 woorden (11 x 7) in dezelfde combinaties als hierboven beschreven staan.
Binnen dit tekstgedeelte staat ook nog een kleine toespraak van de engel Gabriël tot Jozef in Mattheüs 1:20-23. De engel gebruikt hierin 28 woorden (4 x 7) van de lijst van 77 en hij gebruikt 35 (5 x 7) van de vormen van de lijst van 105. Ondanks deze korte ingevoegde toespraak blijft de 7-structuur volkomen intact.

Problemen in het Evangelie van Markus?

In sommige Bijbelvertalingen staan de laatste 12 verzen van het Markus-evangelie tussen haken. Hiermee wil men aangeven dat niet in alle oorspronkelijke Griekse manuscripten deze 12 verzen voorkomen. Als we deze verzen echter kunnen toetsen met behulp van hun 7-structuur werpt dat misschien meer licht op hun plaats in dit Evangelie.
Het aantal woorden in deze 12 verzen is 175, dat is: 25 x 7.
De verzen 9-11 handelen over de eerste dag der week en alleen in deze 3 verzen worden 35 (5 x 7) woorden gebruikt. Het aantal woordvormen is totaal 133 (19 x 7) en de som der cijfers van 133 is 7.
Van deze woordvormen komen er 112 (16 x 7) slechts 1 keer voor. De totale woordenlijst bedraagt 98 (14 x 7). Zou deze tekst later door een mens bedacht en toegevoegd kunnen zijn? Panins antwoord is: Nee! Het gedeelte behoort tot het geïnspireerde Woord van God.

De naam ‘Mozes’

In het Oude en Nieuwe Testament samen komt de naam Mozes precies 847 keer voor (121 x 7).
De eerste keer in Exodus en de laatste keer in Openbaring. Mozes zelf schreef de boeken Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium.
Zou hij een briefje nagelaten hebben voor de volgende schrijver, Jozua, met het aantal keren dat zijn eigen naam in zijn boeken voor komt?
Zou Jozua dan ook een memo hebben nagelaten voor de volgende schrijver, Samuël, met de stand tot dan toe? En zou Samuël het aantal keren dat de naam Mozes voor komt in zijn geschriften erbij hebben opgeteld en doorgegeven aan Ezra, totdat eindelijk na 1500 jaar het totaal precies op een veelvoud van 7 uitkomt? Zou het zo gegaan kunnen zijn? Of is het allemaal toeval?

Getalsstructuren in de muziek

Ook op vele andere gebieden komen schitterende getalsstructuren voor, zoals bijvoorbeeld in de muziek. God schiep ook het oor, zo lezen wij in Psalm 94:9 “Zou Hij die het oor plantte niet horen, die het oog vormde niet zien?”
In ons oor zit een uiterst ingenieus systeem om geluiden te horen en te onderscheiden; om harmonieën en dissonanten te kunnen vaststellen: het orgaan van Corti.
Dit orgaan, dat genoemd is naar zijn ontdekker bevat wel tienduizend snaren of resonantie-sensoren die met de binnenkomende geluiden gaan meetrillen en dit verder als elektrische signalen aan de hersenen doorgeven. Deze enorm complexe rekenmachine die ´hersenen´ heet, verwerkt deze signalen verder om door de mens te kunnen worden beoordeeld en gewaardeerd.
Als ik op de piano een toets aansla, is die toon ongeacht de hoogte, een veelvoud van 11 trillingen per seconde.
De A is bijvoorbeeld 440 trillingen per seconde (Hertz, afgekort: Hz) en dat is precies 40 x 11. Een octaaf van 8 tonen ziet er zo uit:

C = 264 (24 x 11) Hz (= trillingen per seconde).
D = 297 (27 x 11) Hz
E = 330 (30 x 11) Hz
F = 352 (32 x 11) Hz
G = 396 (36 x 11) Hz
A = 440 (40 x 11) Hz
B = 495 (45 x 11) Hz
C = 528 (48 x 11) Hz

De onderlinge verschillen tussen twee tonen zijn ook veelvouden van 11, maar niet steeds dezelfde.
Tussen C en D 33 Hz. (3 x 11)
Tussen D en E 33 Hz. (3 x 11)
Tussen E en F 22 Hz. (2 x 11)
Tussen F en G 44 Hz. (4 x 11)
Tussen G en A 44 Hz. (4 x 11)
Tussen A en B 55 Hz. (5 x 11)
Tussen B en C 33 Hz. (3 x 11)

Iedere toon hoger of lager is steeds een veelvoud van 11 en ieder octaaf (= 8 tonen, oftewel een toonladder) hoger of lager is daarom ook altijd een veelvoud van 11.
Er zullen veel mensen zijn, ook muzikanten, die hiervan geen weet hebben, maar er toch dagelijks gebruik van maken!

Zo kan het dus gebeuren dat de mensheid al eeuwen gebruik maakt van systematiek waar men niets van weet. God heeft alles om ons heen in mathematische wetten vastgelegd, en dat beseffen de meeste mensen niet.
Ook als door de vorst ijskristallen op een glazen raam groeien is dit niet zomaar een willekeurig spel, maar een nauwkeurige wiskundige figuur die in een formule vastgelegd kan worden.
Pas de laatste decennia kunnen deze structuren met computers worden gesimuleerd, omdat hier een complexe rekenkundige bewerking aan ten grondslag ligt. De natuur zal hier nimmer van af wijken. Zelfs het simpele gegeven dat de mens na zes dagen werken een rustdag nodig heeft, ligt onveranderbaar vast in de biologische 7-structuur.
Op de 7e dag is onze polsslag lager, ook als we dan wèl werken. In de loop der geschiedenis is het vaker dan eens geprobeerd om hiervan af te wijken. Men besloot een tiendaagse ´week´ te gaan hanteren. Negen dagen werken en de tiende dag rust, maar het voldeed in de praktijk nimmer. Mens en dier raakten van slag en het liep op een fiasco uit.
Gods wetmatigheden zijn zo slecht nog niet. Hij heeft immers het beste met de mensheid voor.

Heeft deze numerieke analyse wel zin?

Voor veel ongelovigen maakt het allemaal niet uit. Alle schitterende bewijzen ten spijt zullen ze volharden in eigen wijsheid die nergens op gebaseerd is.
Voor Ivan Panin maakte het wel uit. Hij was zo eerlijk om er energie in te steken en te onderzoeken wat hij altijd zo stellig afgewezen had.
Voor gelovigen daarentegen is het schitterend om ook in deze numerieke structuur de hand van de Meester te zien. Het verbaast ons eigenlijk niet, want zo kennen we God toch?
Wat ons rest, is diep respect en dank aan onze God en Vader, Die ten overvloede Zichzelf bewees in een volstrekt uniek systeem van getallen en cijfers. Dit had een mens nooit zo kunnen bedenken!

Dr. Panin produceerde in zijn 50-jarige studie van de Bijbel circa 43.000 pagina’s met notities. Hij gaf veel lezingen en schreef menig boek over deze materie. Ook hij ontmoette tegenstand, natuurlijk. De notoire ongelovigen laten zich niet kennen en daardoor juist weer wel. Weten ze veel?
Neen, er is buiten de Bijbel om bedroevend weinig echt zeker te weten. De mensheid put zich uit in onderzoek en technologie om God niet nodig te hebben, maar glijdt steeds verder af naar chaos en disharmonie. Honger, oorlog, armoede, et cetera, teisteren de wereld in toenemende mate. Er is maar één plaats waar de mens rust vindt en dat is bij God, de Schepper van hemelen en aarde, Die we in Christus mogen kennen als onze hemelse Vader. Hij laat zich gemakkelijk vinden, dringt Zich zelfs aan ons op, maar we mogen zelf kiezen!
Laten wij altijd hetzelfde kiezen als Jozua destijds: “Maar wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de HEERE dienen!” (Joz. 24:15).