Bijbelmagazine
Genesis 1:9-13
“Laat het water dat onder de hemel is, in één plaats samenvloeien en laat het droge zichtbaar worden.”
Dit is de eerste keer dat de derde dag voorkomt in de Bijbel Het is de dag dat het droge (aarde, land) tevoorschijn komt uit het water en de aarde/land groen voortbrengt. In typologische zin kunnen we denken aan Israël dat uit de volkeren voortkomt en vrucht draagt. Daartoe werd eerst Abraham geroepen uit de volkeren.
Genesis 22:4
“Op de derde dag sloeg Abraham zijn ogen op, en hij zag die plaats in de verte.”
Het gaat hier over een berg in het land Moria waar ook de heuvel Golgotha deel van uit maakt. (zie 2 Kron. 3:1). Abraham zag uit de verte op het gebergte waar later de Heere Jezus stierf en die opstond op de derde dag en daardoor nieuw en eeuwig leven tot stand bracht voor alle mensen wier leven ten dode gedoemd waren.
Zie ook verder Genesis 22, vers 8: “God zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon” en vers 14: “Op de berg van de HEERE zal er in voorzien worden.” Vele eeuwen later is op deze berg door Gods liefde in Christus overal in voorzien: het zondeprobleem werd definitief opgelost, de wet werd vervuld en heeft afgedaan (Efe. 2:15), etc. Hierna stond Jezus Christus op uit de dood (tussen de andere doden uit) en bracht nieuw leven aan het licht (zie Rom. 6:4 en 2 Tim. 1:10 en 1 Joh. 5:11, 13 en 20).
Genesis 42:18
“Op de derde dag zei Jozef tegen hen: Doe dit, zodat u in leven blijft, want ik vrees God.”
De broers moesten terug naar de vader en schuld bekennen en boeten (zie Gen. 42:21 ), anders waren ze ten dode opgeschreven (zie vers 20).
Ze waren gehoorzaam, beleden hun misdaad en daarna kwam alles goed. Er was geen hongersnood meer voor hen, want Jozef onderhield hen en ze kregen een vruchtbaar land om in te wonen.(zie Gen. 47:11-12).
De Heere Jezus werd ook niet door de broeders van Zijn eigen volk erkend en net als Jozef verkocht. Jozef voor twintig en Jezus voor dertig zilverstukken ( Zach. 11:12 en Matth. 26:15).
Ieder mens die zijn misdaden inziet en erkent en terug gaat naar de Vader wordt door de dood en opstanding van Jezus Christus, die op de derde dag plaatsvond, van een wisse dood gered en krijgt alles in overvloed en mag vervolgens wonen in zeer vruchtbare streken, nl. in de hemel (zie Efe.1:2; Filipp. 3:20 en Kol. 3:1-3).
Exodus 19:10-11
“En de HEERE zei tegen Mozes: ga naar het volk toe, en heilig hen vandaag en morgen…Op de derde dag zal de HEERE namelijk voor de ogen van heel het volk neerdalen op de berg Sinaï”
Hier begint feitelijk de geschiedenis van het uitverkoren volk, bij de verbondssluiting op de berg Sinaï. De derde dag is de dag bazuingeschal, donderslagen, bliksemflitsen (vs. 16); het is de dag dat de HEERE nederdaalt uit de hemel tot Zijn volk. Later zullen we zien, dat die derde dag bij de wederkomst van Christus voor Israël ook weer een belangrijke rol speelt.
Esther 5:1
“Het gebeurde op de derde dag dat Esther een koninklijk gewaad aantrok en ging staan in de binnenste voorhof van het huis van de koning, tegenover het huis van de koning. En de koning zat op zijn koninklijke troon in het koninklijk huis tegenover de ingang van het huis.”
De mens is van nature een verloren zondaar en kan niet naderen tot God. Dit is een wet die niet kan worden herroepen, een ´wet van Meden en Perzen´ dus.
Zo was er in de periode dat het volk Israël wegens hun ongeloof verbannen was een wet uitgevaardigd (die niet kon worden herroepen) dat alle Israëlieten moesten worden uitgeroeid.
Dit was het resultaat van een samenzwering tegen Gods volk. Dit was een wet van Meden en Perzen; die stond vast en was absoluut onherroepelijk.
Er stond het volk Israël dus een onherroepelijke dood voor ogen, net als de natuurlijke mens die niet op God vertrouwt (zie Esther 3:13)
Dan treedt er een reddingsoffensief in werking dat op de derde dag wordt ingeluid door koningin Esther. Er is dus leven en redding door een gebeurtenis… op de derde dag. Ze mogen zich voorbereiden en verdedigen en er vallen bij hun tegenstanders uiteindelijk 75.000 man. Het volk Israël blijft echter leven en was gered van een onherroepelijke dood!
Hosea 6:1-3
“Na twee dagen zal Hij ons levend maken, op de derde dag zal Hij ons doen opstaan. Dan zullen wij voor Zijn aangezicht leven.”
Hier lezen we dat het volk Israël zich in de toekomst als collectief weer bekeert en wederkeert tot de Heere God. Hij had Israël verscheurd (de twee en de tien stammen uit hun vaderland weggevoerd), maar Hij zal hen helen… Deze ommekeer volgt op de bekering van Israël als compleet volk, oftewel het gelovig overblijfsel. Zij willen er weer naar gaan jagen de Heere te kennen (6:3). De (huwelijks)relatie met de HEER zal worden hersteld in een nieuw verbond.
Jona 1:17
“En de HEERE beschikte een grote vis om Jona op te slokken. Jona was drie dagen en drie nachten in het binnenste van de vis.”
Uit Jona 2:1-4 en Mattheüs 12:40-41 blijkt de geschiedenis van de profeet Jona overdrachtelijk over de Heere Jezus te gaan -Hijzelf bevestigt dit in Mattheüs 12:40- die in Zijn benauwdheid roept tot Zijn Vader en Hij (ver)hoorde Zijn stem en wekte Hem op uit de dood (zie Ps. 18 en 120:1).
De ongelovige Joden wilden wel een teken zien maar, zo antwoordde de Heere Jezus: zij zouden geen ander teken ontvangen, dan het teken van Jona, de profeet. Deze mensen kenden uiteraard de geschiedenis van de profeet Jona wel maar ze begrepen niks van de overdrachtelijke betekenis. Wij achteraf wel, het wordt ons aangereikt door de Heere Jezus zelf.
Toen Jona na drie dagen en drie nachten op het droge werd gespuwd (2:10) betekende dit vergeving door de Allerhoogste en nieuw leven voor de mensen van Ninevé.
De keuze was: Omkeren naar God of de dood. De mensen van Ninevé bekeerden zich en er kwam nieuw leven. Zo is de Heere Jezus na drie dagen en drie nachten uit de doden opgestaan en wie in Hem gelooft, ontvangt vergeving en nieuw leven!
Overigens wijst de geschiedenis van Jona ook op het herstel van Israël op ´de derde dag´, zoals we hierboven al in Hosea konden lezen. Zij zullen uit de volkeren(zee) worden bevrijd en op het droge gebracht worden, het beloofde land.
[Zie voor meer over Jona het boekje ´Jona in vogelvlucht´, www.everread.nl]
Bijbelteksten uit het Nieuwe Testament betreffende de derde dag
Mattheüs16:21, 23 en 64; Marcus 9:31, 10:34; Lukas 9:22, 13:32, 18:33, 24:7 en 21; Handelingen10:40. In al deze teksten gaat het om de opstanding van Christus op de derde dag.
De Heere Jezus stond dus als eerste op uit de doden en bracht verlossing en vrede met God tot stand. Drie dagen na deze opstanding ontmoetten de Emmaüsgangers de Heere Jezus Christus en ook op deze derde dag worden hun ogen geopend en geloven zij en is de redding ook voor hen. In Lukas 24:45 staat: “Toen opende Hij hun verstand, zodat zij de Schriften (= O.T.) begrepen’. En Hij zei tegen hen: Zo staat er geschreven zo moest de Christus lijden (zie Jes. 53:1-12) en uit de doden opstaan op de derde dag.” Het lijden en sterven, en de opstanding, was dus al in het Oude Testament bekend.
Johannes 2:1
“En op de derde dag was er een bruiloft te Kana...”
Als we deze geschiedenis lezen blijkt er in het eerste hoofdstuk geen sprake te zijn van een eerste of tweede dag. Als Johannes 2 dus NIET was begonnen met de woorden ‘op de derde dag’ dan was de betekenis van het verhaal van deze bruiloft te Kana precies hetzelfde geweest.
Het is eigenlijk volstrekt overbodig voor dít verhaal, maar het heeft de Heilige Geest toch behaagd om het erbij te vermelden.
Dit soort dingen komt wel meer voor in Gods Woord en dat verdient alle aandacht. Onwillekeurig denken we terug aan de woorden uit Hosea 6 omdat daar staat dat de Heere weer gezocht gaat worden door Zijn geliefde volk.
De relatie tussen God en Zijn volk ‘was’ een huwelijksrelatie: De HEERE (de man) had Israël (de vrouw) getrouwd (zie ook Jes. 54:5-17 en Jer. 31:32 St. Vert.).
In Jeremia 2:2 staat: “Zo zegt de HEERE: Ik denk aan u, aan de genegenheid van uw jeugd, aan de liefde van uw bruidsdagen, toen u achter Mij aan ging in de woestijn, in een land waarin niet wordt gezaaid.”
Door het aanhoudende ongeloof van het volk had Israël (de tien stammen) een scheidbrief gekregen (zie Jer. 3:8, Jes. 50:1 en lees in dit verband de hoofdstukken 2 en 3 van Jeremia).
Jeremia 3 begint met het verhaal dat een gewone man zijn verstoten vrouw nimmer zal terugnemen, omdat ze een ander is nagelopen en met hem het bed heeft gedeeld (Deut. 24:1-4).
Israël heeft echter met vele andere mannen het bed gedeeld; toch houdt God zo zielsveel van haar dat Hij Israël weer terug zal nemen als ze haar dwaling inziet (zie Jer. 4:1).
Hosea 6 bevestigt dat dit inderdaad zal gebeuren, dat het volk tot de Heere zal terugkeren en de Heere zal haar opnieuw als Zijn echtgenote aannemen.
Er komt dus nog een grote bruiloft in de toekomst als Israël er weer naar gaat jagen de Heere te kennen. Als zij volgegoten worden met het water des levens, zal God een wonder doen. Dan zal er uitsluitend wijn van de allerbeste kwaliteit zijn!
1 Korintiërs 15:4
“…en dat Hij begraven is, en dat Hij opgewekt is op de derde dag, overeenkomstig de Schriften…”
De opstanding van de Heere Jezus tussen de andere doden uit was een fundamentele overwinning over het fenomeen ‘dood’. Principieel betekent ‘dood’: verbroken zijn van gemeenschap met De Levende.
Ook nog levende ongelovigen worden door God verklaart ‘dood’ te zijn (zie Efe. 2:1).
Hierover wordt ook uitvoerig gesproken in 1 Korintiërs 15. Er staat in vers 16: “Immers, als de doden niet opgewekt worden, is ook Christus niet opgewekt. En als Christus niet is opgewekt, is uw geloof zinloos; u bent dan nog in uw zonden.”
Het valt op dat hier helemaal niet gesproken wordt over het lijden en sterven van de Heere Jezus. Hij had wel degelijk eerst geleden en was voor onze zonden gestorven, maar wij zouden nog in onze zonden zijn als Hij niet was opgewekt. De opstanding uit de doden, daar gaat het dus om!
Besluit
Het is zonneklaar dat de derde dag spreekt van (weder)opstanding; het meest ongelofelijke wat ooit voor menselijke begrippen tot stand is gebracht.
Abraham zag het van verre en doorgrondde het, want hij hoefde zijn zoon NIET te offeren.
Hij moet begrepen hebben dat God ergens op wees dat in de toekomst gebeuren zou, want in Hebreeën 11:10 lezen we dat hij de stad met fundamenten verwachtte, het hemels Jeruzalem.
De Vader (met een hoofdletter) offerde eeuwen later Zijn eerstgeboren Zoon wél voor de zonden der wereld, en wekte Hem op ten derde dage. Als Israël er weer naar gaat jagen de Heere te kennen, dan komt er een huwelijk dat vrucht gaat dragen en is er dus een ‘weder’opstanding van deze ‘vrouw’ en kan ze eindelijk doen waartoe ze geroepen was (zie Exod. 19:5-6).
Lees met dit in het achterhoofd eens Spreuken 31:10-31 ´De lof der deugdelijke huisvrouw´.
Volgens Psalm 105:1 en Jesaja 42:1 was het Gods bedoeling vanaf het eerste begin dat dit minivolkje Gods grote daden aan de rest van de mensheid bekend zou maken, maar daar waren ze nooit aan toe gekomen; ze waren veel te druk met zichzelf.
Ook Lazarus werd opgewekt nadat hij gestorven was, net als Jona. Zij beiden stierven echter natuurlijk gewoon weer, want de mens is nu eenmaal sterfelijk; hun opstanding was maar tijdelijk, het waren tekenen. Ze wezen naar die Ene die opstond en de dood overwon uit liefde voor Zijn volk en de mensheid. Israël zal in de toekomst weer de plaats innemen die God voor het volk heeft bedoeld. God is getrouw, Zijn plannen falen niet!
