Amerika en de profetieën

Het is een feit dat (de Verenigde Staten van) Amerika niet expliciet in de Bijbel wordt genoemd. Sommigen rekenen Amerika tot de in de Bijbel genoemde (verre) ´kustlanden´ (NBG/HSV) of ´eilanden´ (SV), maar daar is veel tegen in te brengen. Als we de profetieën over de eindtijd lezen, dan komen we toch voornamelijk terecht in het Midden-Oosten en (een deel van) Europa. De Joodse schrijfster Bat Ye´or heeft de term ´Eurabië´ geïntroduceerd. Zij beschrijft in haar gelijknamige boek de transformatie van Europa in Eurabië vanwege de toenemende invloed van moslimlanden. Zij stelt dat de immigratiegolf niet het gevolg is van naïeve politiek, maar een bewuste keuze. Een samenwerkingsverband tussen het (linkse) Europese establishment en Arabische overheden.
Zodoende zal het rijk van de eindtijd opdoemen: een soort hersteld Romeins rijk dat zich uitbreidt over Europa en de Arabische wereld.
Dat betekent maar één ding: de macht zal zich in de eindtijd concentreren in ´Eurabië´ en niet in Amerika.

Nu zijn er twee mogelijkheden:

1. Amerika blijft de supermacht die het tot nu toe geweest is; de Bijbel zwijgt erover zodat het imperium waarschijnlijk gelieerd zal zijn aan Europa/Eurabië. Dat is nu ook al zo, denk bijvoorbeeld aan de NAVO (Noord-Atlantische Verdrags Organisatie).
2. Amerika zal de status van supermacht verliezen en dientengevolge in de eindtijd geen rol van betekenis meer spelen. Vandaar dat de Bijbel er dus over zwijgt.

Velen gaan voor de eerste mogelijkheid. Immers, Amerika is veruit het machtigste land ter wereld en zal dat -zo redeneert men- voorlopig ook wel blijven.
Men wordt daarbij ook geholpen door het feit dat de opeenvolgende rijken zich in de loop der tijd hebben verplaatst naar het Westen. Het begon allemaal in Babel, vervolgens kwam het Medo-Perzische rijk, daarna ging het meer westelijk naar Griekenland en vervolgens nog westelijker naar Rome.

Groot-Brittannië

In recentere tijd kwam de wereldmacht terecht bij Groot-Brittanië. Het Britse rijk was het grootste imperium aller tijden! Het omvatte op z´n hoogtepunt, kort na de Eerste Wereldoorlog, een bevolking van zo´n 458 miljoen mensen, een kwart van de toenmalige wereldbevolking. ´Britannia rules the waves´: het rijk strekte zich uit over zeeën en oceanen.
Het bekende patriottische lied ´Rule, Britannia!´ (Heers, Brittannië!), afgeleid van een gedicht van James Thomson, begint met een couplet waarin de hemelse oorsprong (!) van het Britse rijk wordt vermeld (Beluister ´Rule, Britannia´):

Met de onafhankelijkheid van Ierland (1921) begint het proces van de geleidelijke afbrokkeling van het Britse wereldrijk. Na de Tweede Wereldoorlog probeerde men nog iets van de eerdere glorie te redden door de vorming van het Britse Gemenebest, tegenwoordig Commonwealth of Nations (Gemenebest van Naties). Dit is een vrijwillige verbintenis van 53 onafhankelijke soevereine staten, met de Britse koningin Elizabeth II als ´symbolisch´ staatshoofd.
Na de dekolonisatie in de vorige eeuw en de zware crisis aan het begin van deze eeuw is er van het Britse imperium hoegenaamd niets meer over. Het Verenigd Koninkrijk (Engeland, Schotland, Wales en Noord-Ierland) is lid van de Europese Unie, maar is buiten de EMU (Europese en Monetaire Unie) gebleven. Geen euro-land dus. Binnen de EU is Engeland een tweederangs natie die in macht en betekenis achter Duitsland en Frankrijk komt (Kijk naar een kort filmpje over de opkomst en ondergang van wereldmachten sinds 1800) Vandaag lijdt het zeer onder de financiële en economische crisis. Volgens sommigen is de economische situatie net zo slecht als in Griekenland. Het begrotingstekort en de staatschuld zijn torenhoog en stijgende: het land balanceert op het randje van de afgrond.
Het aanzien en de invloed van de Engelsen wordt heden ten dage nog enigszins overeind gehouden door de verbondenheid en nauwe samenwerking met de Verenigde Staten…

Amerika

Amerika is in de twintigste eeuw gaandeweg de leidende wereldmacht geworden. Daarmee is de wereldheerschappij helemaal in het Westen terechtgekomen. De Verenigde Staten werden toonaangevend op het gebied van de populaire cultuur en massamedia (film, muziek, radio) en in snel tempo omgevormd tot een consumptiemaatschappij (lopende bandproductie, opkomst van de auto en van het autobezit, kopen of afbetaling, elektrische huishoudelijke apparaten).
De dollar is verheven tot standaard voor alle valuta en militair gezien is Amerika tot nog toe duidelijk de baas in de wereld.
Dit alles heeft ertoe geleid, dat Amerika als een soort ´beloofde land´ werd beschouwd in de loop der tijd. In talloze publicaties is Amerika bejubeld als de laatste exponent van de wereldmacht, die eens in het Oosten begon en nu in het Westen een imposante afsluiting kreeg (zie kader ´Van Oost naar West´).

The American Dream heeft velen aangetrokken om zich te vestigen in het ´land van de onbegrensde mogelijkheden´.

Crisis

Overigens staan die ´onbegrensde mogelijkheden´ de laatste tijd wel erg onder druk, alweer onder invloed van de financiële en economische crisis. Voor het eerst in de geschiedenis heeft een toonaangevende kredietbeoordelaar, Standard & Poor´s (S&P), de zgn. Triple-A rating van de Amerikaanse staat verlaagd van stabiel naar negatief vanwege de 'relatief hoge schuldenlast en het gebrek aan een duidelijke oplossing voor de problemen'.
Met andere woorden: men krijgt langzamerhand serieuze twijfels of Amerika in staat zal zijn de hoge schuldenlast te saneren. Zelfs het gerenommeerde Time Magazine, één van de iconen van welvarend Amerika, plaatste verontrustende kanttekeningen bij genoemde afwaardering van S&P. De dreigende afwaardering van de dollar door Standard & Poor's heeft het ego van de VS diep geraakt en lijkt ook bij te dragen aan het besef dat zelfs Amerika onder zijn schulden kan en zal bezwijken als het gezonde verstand niet snel wint…
Amerika verkeert in een uitzonderlijke en luxe uitzonderingspositie, schrijft Time. De wereld heeft de dollar, heeft de VS nodig om economisch te bestaan. En waar een 'gewoon' land allang zou zijn afgerekend vanwege roekeloos beleid, komt Amerika daarmee nog weg, eenvoudig omdat de wereld weinig keus heeft. Maar Amerika is uiteindelijk niet too big to fail, schrijft Time. Vanwege de uitzonderlijke positie van de dollar als wereld(reserve)munt, en vanwege de omvang van de Amerikaanse economie gaat het langer goed dan bij een gewoon land.
Maar als de VS die tijd niet gebruikt om orde op zaken te stellen, dan komt er een moment dat het vertrouwen in de VS en in de dollar is verdwenen. En de crisis die er dan komt, ineens en met een klap, zal alle andere economische crises doen verbleken (Time Magazine 19 april 2011).
In deze maand mei zal de Amerikaanse schuld het wettelijk vastgestelde plafond van 14,3 biljoen (ruim 14.000 miljard!) dollar bereiken. Aangezien de bezuinigingsplannen in Amerika op veel verzet stuiten heeft President Obama onlangs voorgesteld het plafond te verhogen, omdat ´anders een nieuwe recessie voor de wereldeconomie dreigt´ (NRC 15 april 2011). Dat zou ertoe leiden, volgens Obama´s begroting van februari j.l. dat Amerikaanse staatschuld in 2016 een piekniveau zou bereiken van ruim 20.000 miljard dollar!
Zo wordt de schuldenproblematiek dus te lijf gegaan met het slechtste middel: nog meer schulden maken!
Steeds meer financiële en economische experts uiten en public hun grote zorgen over de gevolgen van de crisis in Amerika, die een wereldwijde impact zal hebben.

Exit

Al met al komt de realiteit van de tweede optie steeds dichterbij: ´Amerika zal de status van supermacht verliezen en dientengevolge in de eindtijd geen rol van betekenis meer spelen´.
Natuurlijk is de neergang van het Amerikaanse imperium niet alleen maar het gevolg van de huidige crisis. Maar het helpt er wel stevig aan mee. Sommigen zeggen dat de neergang van Amerika vooral begonnen is in het jaar 2000 bij het aantreden van de regering van George W. Bush na een dubieuze verkiezingsuitslag, waarin Al Gore op een haar na de overwinning miste.
Rob de Wijk, directeur van de HCSS (Den Haag Centrum voor Strategische Studies), onderdeel van het bekende Instituut Clingendael, schreef daarover in Trouw: “Bush gaat zonder twijfel de geschiedenis in als een van de slechtste presidenten. Maar de echte vraag is of met zijn beleid Amerikaans machtsverval en het eind van eeuwenlange westerse dominantie heeft ingezet. Bush kon de opkomst van China niet tegenhouden, maar heeft door zijn beleid van ideologisch gemotiveerde confrontatie wel bijgedragen aan groeiend anti-Amerikanisme...
Maar president Obama’s beleid zal bepalend zijn voor het antwoord op de vraag hoe Bush uiteindelijk de geschiedenis ingaat. Als Obama het Amerikaanse machtsverval weet te keren dan gaat Bush de geschiedenis in als een slechte president; als Obama daar niet in slaagt, is hij degene die de aanzet voor de ondergang van een wereldrijk heeft gegeven.
Dat laatste is denkbaar. De parallel met de ondergang van het Britse rijk, eind negentiende, begin twintigste eeuw, is treffend. De ondergang van dat rijk werd ingeluid door een dramatisch verlopen Boerenoorlog in Zuid-Afrika in combinatie met een verouderde economie en decennia lang economisch verval. Zijn Irak en Afghanistan Amerika’s Boerenoorlogen en luiden deze in combinatie met de kredietcrisis de definitieve teloorgang van Amerika als wereldrijk in? Daarover kunnen slechts toekomstige historici oordelen.”

Profetisch Woord

Inderdaad, we moeten het vooralsnog afwachten. Maar als de voortekenen niet bedriegen, zouden wij wel eens aan de vooravond kunnen staan van wereldomwentelende gebeurtenissen. En dat zou goed passen in het beeld van het profetische Woord van de Bijbel.
Zoals gezegd is daarin de plaats van Amerika als supermacht niet expliciet terug te vinden. Voor velen is de neergang van Amerika als wereldmacht niet of nauwelijks voor te stellen. De geschiedenis van het verleden leert ons echter, dat grote rijken in korte tijd kunnen vallen. Hoewel we altijd een slag om de arm moeten houden met de duiding van profetieën, geeft de Bijbel voldoende aanleiding om te concluderen dat Amerika in de eindtijd niet de overheersende macht zal zijn en dus ook geen grote rol meer zal spelen op politiek, economisch en religieus gebied.
Naarmate de eindtijd dichterbij komt, zullen de gebeurtenissen versnellen. En juist in deze crisis-tijd is er niet zoveel voor nodig om de onderlinge verhoudingen en machtscentra danig te veranderen.
Uiteindelijk moet het toch toe naar vervulling van profetieën waarin de nadruk ligt op, ruim gezegd, het Midden-Oosten en omgeving. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Europa langzaam richting het Midden-Oosten groeit (zie pagina 19). Niet New York, noch Tokyo, Londen of Brussel, maar Babel wordt genoemd als machtscentrum van het laatste (heidense) rijk in de eindtijd. Babylon zal wereldheerschappij ontvangen alvorens de macht overgaat op Jeruzalem als de grote Koning Zich zal openbaren. En dat is geen mythe, maar toekomstige werkelijkheid. Om het met de woorden van een oud lied te zeggen: ´Nimmer kan het eeuwig Woord des Heren falen´!