Politiek theater: Doorgaan!

17 december 2015 - door Peter A. Slagter

Labels: communiceren, elite, Politiek

Een weldenkend mens kan niet tot een andere conclusie komen. Het is verbijsterend om te zien hoe de politieke arena steeds meer een theater is geworden, met malle toneelspelers, omringd door gekochte journalisten en bewonderd door een schare van blinde toeschouwers.

Politicus van het jaar
Politici kunnen gekozen worden. Niet alleen als Tweede Kamerleden, maar ook als popiejopie’s! De Jargonbrigade bijvoorbeeld is onderdeel van de Nationale Jeugdraad, een koepelorganisatie van landelijke jongerenorganisaties voor jongeren tussen de 12 en 30 jaar. Jaarlijks reikt de brigade de 'Zwetsprijs' voor het meest wartaal sprekende Kamerlid en de 'Klaretaalprijs' voor het duidelijkst sprekende Kamerlid uit. De grootste zwetser was voor het derde jaar op rij Halbe Zijlstra (VVD), terwijl Geert Wilders (PVV) en Jesse Klaver (GL) de andere prijs moesten delen. 
Wilders sleepte ook al de ‘debatprijs’ in de acht, toegekend door het Nederlands Debat Instituut. Het kan niet op voor Geert dit jaar, want hij werd ook nog eens door EenVandaag uitgeroepen tot politicus van het jaar. Gekozen door ‘het Nederlandse publiek’. Dik verdiend dus, maar wat een schijnvertoning. Moet je nagaan: 37.000 mensen hebben gestemd. Daarvan koos bijna 25% Wilders, 9.000 mensen dus. Zelfs de grutto kreeg er meer van het Nederlandse publiek als ‘Nationale Vogel’. 
Maar goed, er zijn rond 13 miljoen stemgerechtigden in Nederland, dus dat is amper 0,07%. Ja, dat moet wel groots op tv komen!

En daar stonden ze dan in de studio, de fractieleiders, live op tv: lachen, gieren en brullen.

Dat laatste vooral toen bekend werd dat de prijs naar Geert Wilders ging. Met zure gezichten werd hij gefeliciteerd. Dat komt zo: al die politici vinden ‘blonde Geert’ natuurlijk een gruwel. Sommigen steunen de kamermoties van de PVV principieel niet, ook al zijn die prima. Negeren die man, want dat is die extreem-rechtse ultra, die ‘luistert naar de zorgen die veel mensen hebben’, aldus het jury-rapport.
Trouwens, veel belangrijker, voor de Nationale Top2000 werden ruim 4,5 miljoen stemmen uitgebracht door het publiek. 

Persprijs
Nee, dan de (parlementaire) pers. Die jongens en meisjes kiezen ook een politicus van het jaar. Geert Wilders is op hun ranglijst pas terug te vinden op de zevende plaats, samen met Pieter Omtzigt, een nogal kritische CDA-er (hoe lang nog?). Boven hen de politiek correcte acteurs als Dijsselbloem, Rutte, Klaver en op nummer 1: Klaas Dijkhoff (VVD).
Reactie van Jesse Klaver (tweede geworden) op Radio 1: “Als ik een potje Ganzenbord speel, wil ik altijd winnen. Maar als ik moet verliezen, dan maar van Klaas”. Zie je, wij zijn geen integere politici, die het land besturen en er zijn voor de mensen. Nee, wij spelen maar wat, wij zijn gekleurde pionnetjes, misschien wel domme gansjes…
Dijkhoff gaat dus met de eer strijken, exact een dag na zijn mede-afgang in de Kamer, want betrokken bij de mist rond de Teeven-deal, en ruim twee maanden nadat hij een vrouw omver reed in Oranje.
Maakt het journaille allemaal niks uit. Zij spelen het spelletje driftig mee. Kritisch? Ja, voor de bühne soms een beetje, maar niet echt. Dat kan ook niet, want ze ontmoeten hun ‘prooien’ vaak en maar al te graag in Sociëteit Nieuwspoort. Gezellig borrelen en babbelen. Luisteren naar wat er achter de schermen speelt, en daar dan helemaal niets over naar buiten brengen. Herenakkoord. ‘Morgen zie ik je weer op het Binnenhof. Ga ik je weer interviewen. Doe ik een beetje streng, voor de kijkers, en jij zwetst of spreekt klare taal. Kijk maar, altijd goed. Later’. Zo ongeveer. 

Geloofwaardigheid
Ondertussen gaat de klucht verder. ‘Het gaat om het aanzien van de politiek’, briesten de fractieleiders naar Rutte c.s. ‘Geloofwaardigheid’ en dat soort kreten. De immer lachende premier is slim. Feilloos voelde hij aan, dat hij deze keer effe moest dimmen. Niet dat hij excuses aanbood voor het gevoerde beleid. Niemand deed dat. Nee, heel vilein acteerde hij nederigheid. Het had anders gemoeten, we trekken er lessen uit. Dat soort gebral. En dombo 66 Alexander Pechtold ging gemakkelijk door de knieën toen hij en publiek mocht vernemen dat Rutte al tien jaar met hem samenwerkte.
Toch maar een motie van afkeuring dan, onder aanvoering van CU-voorman Segers: “De Kamer, gehoord de beraadslaging, kennisnemend van de conclusies van het rapport van de commissie-Oosting, keurt het onder de verantwoordelijkheid van de minister-president gevoerde beleid af, en gaat over tot de orde van de dag.”

Regeringspartijen VVD en PvdA keuren uiteraard niks af en, nota bene, drie oppositieleiders (Houwers, Klein en Van Vliet) evenmin! Willen ook in het nieuwe jaar graag op het pluche blijven zitten. Hoezo ‘aanzien van de politiek’ (lees ook dit stuk op Opiniez). 

Doorgaans wordt een kabinet gefeliciteerd als het een zo’n (zware) motie overleeft.

Maar om hun geloofwaardigheid kracht bij te zetten, lieten de kamerleden het dit keer maar achterwege. We vinden het allemaal zó erg!

We zullen doorgaan
Wilde Ramses Shaffy nog doorgaan… ‘tot we samen zijn’, de toneelspelers in Den Haag gaan door om zover mogelijk van hun kiezers verwijderd te geraken. Of tot ze door de mand vallen bijvoorbeeld (Opstelten, Teeven, Miltenburg) of als dank voor bewezen diensten (weg)promoveren. Zoals Frans Timmermans bijvoorbeeld, de PvdA-er die onlangs in De Wereld Draait Door (uitzonderlijk moment!) werd vernederd door huisdichter Nico Dijkshoorn. 
Zolang de gordijnen van de bühne nog opengaan, spelen de acteurs hun dik betaalde hoofd- en bijrollen. Zoals gezegd, lachen, gieren, brullen... en verder: sjoemelen, verdraaien, interviews geven, interrumperen, hun positie bewaken, naar kiezers lonken, zwetsen en... ja, soms klare taal spreken. Of, zoals multi ‘zwetser’ Zijlstra vaak zegt: ‘volstrekt helder zijn’. Ach, gelukkig is het maar theater, dat Binnenhof.
Buiten is de werkelijkheid, het echte leven. Daar wonen de mensen die hun stinkende best doen om Nederland verder te helpen. Elke dag opnieuw. Gewone mensen, die doorgaan ‘met de stootkracht van de milde kracht’ (soms met vuisten slaan), met de wankelende zekerheid, in een mateloze tijd, met het zweet  op het gezicht, in een loopgraaf zonder licht, zelfs als niemand meer verwacht, in een sprakeloze nacht’. Zij zullen doorgaan… lalalalalala.
Nog even luisteren... met een goed glas wijn. Proost!