Alle artikelen

Gods Geest omvat Zijn gehele wezen. Alles komt uit Hem voort. Kunnen wij hiervan iets begrijpen? Het is al lastig om onszelf echt te kennen, laat staan de Geest van God. Bovendien schrijft Paulus: “Wie toch onder de mensen weet, wat in een mens is, dan des mensen eigen geest, die in hem is? Zo weet ook niemand, wat in God is, dan de Geest Gods.” (1 Kor. 2:11)

In Efeze 3:10 en 11 staat "... opdat thans door middel van de gemeente aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten de veelkleurige wijsheid Gods bekend zou worden, naar het eeuwige voornemen, dat Hij in Christus Jezus, onze Here, heeft uitgevoerd ..." Zowel in de Statenvertaling als in de N.B.G.-vertaling lezen we in het elfde vers: "eeuwig(e) voornemen". Toch staat er letterlijk: "plan der eeuwen". God heeft dus een plan gemaakt (zie SV; niet: ‘uitgevoerd’ zoals de NBG) in Christus Jezus, onze Here. Een plan dat uit eeuwen bestaat.

Vorige maand was het precies 7 jaar geleden, dat het eerste nummer van AMEN verscheen (maart 1995). Aanleiding om eens aandacht te schenken aan het getal 7, zoals dat in de Bijbel voor komt. Dit getal neemt een overheersende plaats in, zowel aan de ‘oppervlakte’ als in het ‘verborgene’!

De nachtgezichten van Zacharia hebben vooral betrekking op Gods handelen met Juda en Israël in de tijd voorafgaand aan Christus’ wederkomst. De HERE was toornig geweest op Zijn volk, maar als zij zich zouden bekeren, zou Hij tot hen wederkeren. Er wachtte Juda en Israël dan een heilrijke toekomst.

Een tamelijk simpele weergave van de inhoud van de Bijbel horen wij in de stelling: "Het Oude Testament is voor de Joden; het Nieuwe Testament is voor ons." Dit is echter niet juist. Een groot deel van het Nieuwe Testament heeft eveneens betrekking op Gods handelen met Israël en de vestiging van het Koninkrijk op aarde. Een betere indeling van de Bijbel zou zijn die tussen profetie en geheimenis.

In de Bijbel wordt veel over "bergen" gesproken. Vele bergen en/of rotsen worden met name genoemd. Wij geloven, dat elk woord in de Bijbel en elke naam een betekenis heeft. Dat kan een historische, een profetische en ook een typologische betekenis zijn. Deze ‘typologische’ betekenis wil zeggen, dat er een diepere waarheid verborgen ligt in de naam van een berg of rots, of in wat er op die plaats gebeurde.

Wat een voorrecht, genade, als je enig zicht hebt mogen krijgen op de geweldige rijkdommen die er liggen in de woorden die de apostel Paulus vooral in zijn 2e bediening heeft mogen opschrijven. Als je gelooft in de Here wil dat zeggen dat je één geworden met onze Here Jezus Christus. “Ingelijfd mét Hem in Zijn dood” zegt Romeinen 6:3,4. Zó ziet God ons! Onvoorstelbaar! Op het kruis van Golgotha droeg mijn Here de straf die ik verdiend had en wat doet God? Hij verklaart dat ook ik gestraft ben en gestorven, met Hem. Zó ziet God mij!

Het waren schitterende tijden, in de beginperiode van de regering van Salomo. We kunnen het lezen in 1 Koningen 10:1–13. Koning Salomo had wijsheid van God gekregen, rijkdom en een lang leven. Gods zegeningen waren overweldigend; dat had God ook beloofd: als jullie leven zoals dat Mij voor ogen staat, dan zal ik jullie zegenen.

“...wij zijn burgers van een rijk in de hemelen, waaruit wij de Here Jezus Christus als Verlosser verwachten...” (Fil. 3:20) Op zichzelf klinkt dat vreemd, omdat wij Hem immers belijden als onze Verlosser, zo kennen wij Hem toch al? Inderdaad, wij mogen de Here Jezus kennen als de Verlosser van ons leven; wij zijn gekocht en betaald. Toch verwachten wij Hem als Verlosser, namelijk als Degene, zoals Paulus vervolgt, "…Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het aan Zijn verheerlijkt lichaam gelijkvormig wordt..." (vs. 21).

Met een prijzenswaardige bedoeling heeft men soms onderscheid gemaakt tussen het "ontvangen van de Heilige Geest" (of de wedergeboorte uit de Geest) en de "volheid des Geestes". Men heeft dan gezegd dat al de bekeerden de Geest ontvangen hebben, terwijl de volheid eerst komt als de gelovige zich geheel aan de Here geeft.

Paulus vraagt in Efeze 6:18-20 voorbede om “…vrijmoedig het geheimenis van het Evangelie bekend te maken.” De Statenvertaling gebruikt het woord ‘verborgenheid’. Het gaat hier dus niet om de prediking van het Evangelie in het algemeen, maar in het bijzonder om de verborgenheid van het Evangelie. Paulus voegt er aan toe: “… waarvoor ik een gezant ben in ketenen.” Waar Paulus eerst als een vrij man her en der het Evangelie verkondigde, daar is hij aan het einde van zijn leven in gevangenschap terechtgekomen. God had daarmee een bijzonder doel: de bekendmaking van het geheimenis (NBG), oftwel: de verborgenheid (SV). Wat is die verborgenheid nu eigenlijk?

Volgende maand is het precies 7 jaar geleden, dat het eerst nummer van AMEN verscheen (maart 1995). Aanleiding om eens aandacht te schenken aan het getal 7, zoals dat in de Bijbel voor komt. Dit getal neemt een overheersende plaats in, zowel aan de ‘oppervlakte’ als in het ‘verborgene’!

In de Bijbel wordt veel over "bergen" gesproken. Vele bergen en/of rotsen worden met name genoemd. Wij geloven, dat elk woord in de Bijbel en elke naam een betekenis heeft. Dat kan een historische, een profetische en ook een typologische betekenis zijn. Deze ‘typologische’ betekenis wil zeggen, dat er een diepere waarheid verborgen ligt in de naam van een berg of rots, of in wat er op die plaats gebeurde.

In de komende edities van AMEN staan wij stil bij de zogenaamde acht ‘gezichten’ uit het boek Zacharia. Deze hebben vooral betrekking op Gods handelen met Israël en Juda in de tijd voorafgaand aan Christus' wederkomst. De profeet Zacharia tekende ze op om Juda en Israël er aan te herinneren dat de HERE hen nog niet vergeten was. Niet voor niets betekent Zacharia's naam: 'gedachtenis van de HERE'. De HERE was toornig geweest op Zijn volk, maar als zij zich zouden bekeren, zou Hij tot hen wederkeren. Er wachtte Juda en Israël dan een heilrijke toekomst.

Eén van de eerste lessen, die de bijbellezer zou moeten leren, is het verschil tussen Gods principes, die te maken hebben met Zijn karakter en de bedelingen, die betrekking hebben op het handelen van God met (groepen van) mensen. 

Langzamerhand worden de contouren van het oude rijk van Babel steeds meer zichtbaar. De laatste vorm waarin dit rijk bestond, was het Romeinse Rijk. Het in Daniël 2 beschreven beeld van wereldrijken met Babel als gouden hoofd, laat de eenheid tussen de opeenvolgende wereldrijken zien. Ook het denken dat bij Babel past, doet steeds meer opgang. In vervolg op de woordstudie over Babel (zie AMEN 40) willen we ditmaal één aspect van het karakter van Babel wat nader belichten. Deze karaktertrek is het scheppen van verwarring. Niet alleen in de wereld om ons heen. Soms heeft het ook zijn invloed binnen de 'christelijke wereld'. We willen met name zien welke invloed het verwarring stichtende, babelse denken op de uitleg van de Bijbel kan hebben.

In bepaalde kringen heerst de opvatting dat boze geesten, demonen, e.d. niet bestaan. Aangezien Gods Woord de enige betrouwbare bron van informatie is, willen we onderzoeken wat de Bijbel erover zegt.

Genade is de onverdiende gunst van God. Het is een 'karaktertrek' van God, net als Zijn Liefde. Woorden van mensen zullen altijd ontoereikend zijn om de ware betekenis ervan aan te duiden.

In de Bijbel lezen wij enerzijds, dat "Christus Jezus, Die in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht, maar Zichzelf ontledigd heeft..." (Fil. 2) Hij heeft dus kennelijk Zijn Goddelijke heerlijkheid afgelegd om het verlossingswerk te volbrengen (denk ook aan Joh.17:4 en 5). Men kon aan het uiterlijk niet zien, dat Hij God was. In Zijn uiterlijk werd Hij als een mens bevonden. Anderzijds lezen wij ook met betrekking tot Zijn mens-zijn, dat Hij ons in alles gelijk geworden is, doch "zonder zonde." (Hebr. 4:15 SV) Hij was dus kennelijk niet belast met de zonde-natuur, die alle andere mensen wel bezitten. Wij doen er daarom goed aan ons te houden aan wat de Bijbel zelf leert.

Omdat er in het algemeen wordt er weinig aandacht geschonken aan de namen en titels van de Here Jezus Christus, ontgaat velen de betekenis ervan. Toch is het belangrijk om de Bijbel te bestuderen en daarbij te letten op elk detail. Alleen al in de brieven van Paulus treffen we 17 combinaties aan van de woorden ‘Heer’, ‘Jezus’ en ‘Christus’.

Het Christendom van alle eeuwen belijdt, dat God zonden vergeeft.'Ik geloof de vergeving der zonden', heet het in de zgn. Apostolische Geloofsbelijdenis. Door deze belijdenis onderscheidt het Christendom zich van en is hoog verheven boven alles wat zich in de wereld als 'godsdienst' aandient. Door deze leer wordt de Bijbel het wonderbare troostboek voor arme, zondige mensenkinderen.