Alle artikelen

We kennen het symbool van het kruis. Het staat op kerken, torens, en grafstenen; het hangt in de kerk aan de muur en wordt in verschillende vormen (geborduurd) afgebeeld op de kansel. Velen hebben het ook thuis aan de muur. Sommigen dragen het als halsketting. We herkennen het teken direct als met de rechterhand het symbool van voorhoofd naar borst en van linker naar rechterschouder wordt gemaakt. De gedachte is ingeburgerd dat het kruissymbool typerend is voor de christenheid. Uit de geschiedenis blijkt echter, dat het kruis al eeuwen bestond voordat de Here Jezus werd gekruisigd. Het kruissymbool is daarom niet exclusief voor het christendom.

Kunnen gelovigen nog verloren gaan? Als je eenmaal behouden bent, kun je deze positie dan verliezen? Deze belangrijke vragen hebben te maken met de zekerheid van het geloof in het eeuwige leven. In dit artikel bestuderen we enkele antwoorden hierop. We bewandelen de weg die tot een Bijbels antwoord leidt.

Gelooft u in engelen? Nee, ik bedoel niet die kleine geslachtloze wezentjes met vleugeltjes, zoals je ze wel op oude schilderijen of beschilderde plafonds aantreft. Maar engelen, zoals de Bijbel ze ons beschrijft. In het Oude Testament zijn engelen schrikwekkende wezens, die angst en ontzag oproepen bij een ieder die hen ontmoet. Vandaar dat de eerste woorden van een engel tegen een mens zijn: "Wees niet bevreesd!"

De apostel Paulus ontving van God een bijzondere taak in de uitvoering van Zijn Goddelijk voornemen. Zijn bediening valt in twee delen uiteen. Aanvankelijk werd hij, naast de Twaalven, ingeschakeld in de verkondiging van het Evangelie aan zijn joodse volksgenoten. Later komt hij in de gevangenis terecht. Hij maakt dan het ‘geheimenis van het Evangelie’ bekend, dat betrekking heeft op de Gemeente, het Lichaam van Christus. In de vorige artikelen kwamen Paulus’ eerste en tweede bediening aan de orde. In dit artikel staan we nog even stil bij ‘de verborgenheid’. Toen de tijd daarvoor aangebroken was mocht de apostel Paulus het geweldige plan van God met de Gemeente, het Lichaam van Christus, in het licht stellen. Hij mocht bekendmaken wat altijd verborgen gebleven was in God, de Schepper. Hij mocht door zijn onderwijs de leden van het Lichaam leren, dat zij gezegend zijn met alle geestelijke zegeningen in de hemel... daar waar Christus is!

Wij leven vandaag in wat de Bijbel noemt ‘de bedeling der genade Gods’ (Efe. 3:2 St.Vert.). In deze bedeling heeft God een geheimenis bekendgemaakt, dat betrekking heeft op de Gemeente, het Lichaam van Christus. Het is de tijd waarin de Heer Zich in de hemel bevindt en het Koninkrijk in verborgenheid bestaat. We weten dit uit de Bijbel, waarin God Zijn wonderbare plan ontvouwt. Omdat dit plan er is en in de loop der tijd gefaseerd wordt uitgevoerd is het belangrijk onderscheid te kennen in de tijden en in de Schriften. Die spreken immers niet alleen maar over deze tijd, maar ook over de geschiedenis en de toekomst!

Van tijd tot tijd worden gelovigen geconfronteerd met Bijbelse dingen die hen onbekend zijn. Wanneer deze niet direct binnen de grenzen van het eigen geloofsgoed vallen, worden al gauw termen als dwaalleer en leugengeest gehanteerd. Zo probeert men het eigen geloofsgoed te beschermen tegen alles wat daarbuiten valt. Hierdoor bestempelt men in de ene kring iets als ‘dwaalleer’, terwijl men dat elders totaal anders opvat. Het valt op zich niet mee om vanuit de Bijbel aan te tonen wat een dwaalleer en een leugengeest is. Met name de eerste uitdrukking komt niet eens in de Schrift voor.

We leven in een tijd waarin bijvoorbeeld op medisch gebied veel dingen mogelijk zijn. Moest een dokter vijf jaar gelden nog zeggen: dat kan niet, het is onmogelijk, dan kan dezelfde dokter thans zeggen: het kan wel. Zo is bijvoorbeeld een hartchirurg in staat een patiënt een nieuw hart te geven. Een ruilhart. Als zo’n hart niet beschikbaar is, kan een cardioloog besluiten binnen afzienbare tijd een kunsthart te geven. De ontwikkeling zo’n hart is vergevorderd. Je houdt het toch niet voor mogelijk! Door dergelijke ontwikkelingen zijn ook christenen eraan gewend geraakt dat veel mogelijk is. We vinden het gewoon wanneer iets moeilijks meteen goed gaat en we verbazen ons bijvoorbeeld niet meer wanneer iemand een ernstig auto-ongeluk overleeft. De kans is hierdoor groot dat we zaken, die God bewerkt, ook gewoon gaan vinden. Zijn we nog steeds enthousiast als we horen dat er iemand tot geloof is gekomen? Maakt het ons nog blij wanneer we het evangelie delen met iemand die de Heer niet kent?

Kies, kom, laat, grijp! Het zijn woorden die aansporen om tot actie over te gaan. Deze teksten zeggen als het ware: mensen doe toch wat het belangrijkste is. Denk eens na over het grootste doel van je leven. Dat zal uitlopen op: eeuwig leven met God. Dit vormt zoal de achtergrond van deze uitspraken. Daarom zijn de oproepen zo indringend. De goddelijke bestemming staat op het spel. Er bestaat namelijk een allesomvattend goddelijk heilsplan. Daaraan kan elk mens deel krijgen. Het staat zo beschreven: “Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, voor de grondlegging der wereld …, Die ons te voren verordineerd heeft tot (lett.) adoptie, door Jezus Christus….” (Efe. 1:4 en 5, SV)

Wie aan Jona denkt, denkt aan de vis. Daarbij schiet vast ook Nineve in gedachten. Daar riep Jona in de straten tot de heidenen: bekeert u! De stad (tegenover) Nineve heet nu Mosoel (Al Mawsil). Ze ligt in Noord-Irak aan de westelijke oever van de Tigris. Aan de oostelijke oever, waar vroeger Nineve lag, wordt gebouwd aan de grote voorstad van Mosoel, die ook Nineve heet. In acht Bijbelboeken komt Nineve voor, van Genesis (10:11) tot Lucas (11:32). Reden om ons eens in deze stad te verdiepen.

Vanuit welke verwachting leven wij? Is onze hoop gericht op de dingen van deze wereld? Wat verwachten wij van het leven? Wat zijn onze verlangens? Wat bepaalt de zin van ons leven? Zoeken wij naar rijkdom, eer of macht? Is een gezond lichaam ons alles waard? Zoeken wij naar het geluk binnen het huwelijk? Kortom: wat is ons levensdoel?

De apostel Paulus heeft van God een bijzondere taak ontvangen in de uitvoering van Zijn Goddelijk voornemen. Zijn bediening valt in twee delen uiteen. Aanvankelijk werd hij, naast de Twaalven, ingeschakeld in de verkondiging van het Evangelie aan zijn Joodse volksgenoten. Later komt hij in de gevangenis terecht en maakt dan het ‘geheimenis van het Evangelie’ bekend, dat betrekking heeft op de Gemeente, het Lichaam van Christus. In een vorig artikel bespraken we Paulus’ eerste bediening. In dit artikel komt zijn tweede bediening aan de orde.

Ze noemen hem kuikenbroeder! De meesten zien hem als een echte doener. Zelf noemt hij zich een snelle beslisser. Gert houdt van vliegen, kan dit zelf, en kegelt graag. Zijn omgeving kent hem als enthousiast, optimistisch en innovatief. Als succesfactoren noemt hij: discipline, bijbelgetrouwheid en liefde. De ‘kuikenbroeder’ vindt zijn zwakste punt dat zijn creativiteit soms overheerst op effectiviteit. Van Putten is ervan overtuigd, dat als je kippen wilt gaan houden om geld te verdienen, het niks wordt. Je moet van kippen houden!

Psalm 110 is een Messiaanse Psalm bij uitstek. We zien dat deze Psalm wordt aangehaald in Matteüs 22. In dit hoofdstuk vraagt de Here Jezus aan de Farizeeën: "Wat dunkt U van de Christus? Wiens zoon is Hij?" (vs. 42). De Farizeeën geven als antwoord: "Davids Zoon". Hierop vraagt de Here Jezus: Hoe kan David Hem dan door de geest zijn Here noemen, als hij zegt: De Here heeft gezegd tot mijn Here: Zet U aan Mijn rechterhand, totdat ik Uw vijanden onder Uw voeten gelegd heb. Indien David Hem dus Here noemt, hoe kan Hij dan zijn zoon zijn?". Het antwoord op deze vraag is slechts te vinden in de persoon van Christus. Naast Matteüs 22 wordt deze psalm ook in andere Nieuwtestamentische schriftplaatsen op Hem van toepassing gebracht.

Ik krijg een envelop in de bus. De brief vertelt dat er twee meisjes zijn overleden. Annegreet en Jeanette. Annegreet 9 jaar, haar zusje iets ouder. Een kennis van mij heeft de kaart uit naam van de ouders verstuurd. Op de kaart is in rappe letters geschreven dat Annegreet een fan was van het programma ‘Prinsen en Prinsessen’.

Lijkt u dat wat; slapend rijk worden? Ik denk dat het opzich veel mensen aanspreekt. Je niet hoeven inspannen en toch heel veel krijgen. Dat wil toch iedereen? Toch zit hier voor ons gevoel iets onlogisch in omdat een mens toch inspanning moet leveren om vooruit te komen; om rijk te worden. Het bijzondere is, dat deze logica bij God niet bestaat; integendeel zelfs. Zullen we eens kijken?

Volken zijn goyiem in het Hebreeuws en ethnos in het Grieks. Beide woorden spreken over mensen die in een bepaald gebied onder dezelfde bestuurlijke regels leven.1 Afhankelijk van de context is dit vertaald met volken en natiën, maar ook met heidenen. Wanneer we de Bijbel doorwandelen zien we dat de betekenis van goyiem en ethnos een accentverschuiving ondergaat.

Mensen hebben veel problemen. Grote en kleine, ze wisselen elkaar in elk mensenleven af. Er zijn mensen, die daarom niet zo graag in de Bijbel lezen. De Bijbel confronteert teveel! Ze verwachten van de Bijbel, dat het enkel spreekt over paradijselijke toestanden. Kan God daarvoor niet wat leefregels geven? Ze willen weten hoe ze van God een ‘hemel op aarde’ kunnen krijgen. We hebben allemaal zo onze wensen.

Aan het begin van dit schooljaar, op 8 augustus 1999, kondigde het School Board van de staat Kansas aan, dat de vragen over zgn. ‘macro-evolution’ (oftewel Darwinistische evolutie) uit het eindexamen zouden worden verwijderd, wat inhield dat het onderwijzen van de evolutie-theorie niet meer verplicht was.

In de Bijbel komen twee belangrijke personen voor, die de Goddelijke waarheid ontvouwd hebben: Mozes in het Oude Testament en Paulus in het Nieuwe Testament. Sommigen zullen misschien vragen: "Is Jezus dan niet de Grote Leraar?" In zekere zin is dat waar, maar in feite is Hij veel meer de Persoon over Wie geleerd wordt. De Wet en de Profeten wezen vooruit naar Hem; de Evangeliën getuigen van Hem; de brieven vestigen de aandacht op Hem; en Openbaring wijst op Zijn tweede komst en de dingen die daarmee verband houden. De Here Jezus Christus is het ‘onderwerp’ van de Bijbel.