Alle artikelen

De hemelvaart van Christus heeft grote betekenis voor het volk Israël. Het maakt deel uit van de vervulling van de Verzoendag. Wat betekent Zijn hemelvaart voor ons, voor de Gemeente, het Lichaam van Christus?

De Heilige Geest heeft het zo laten optekenen, dat we de handelingen van Petrus gemakkelijk kunnen vergelijken met die van Paulus. Het zijn immers deze twee belangrijke personen die het boek in tweeën verdelen.

In het Oude Testament lezen we meermalen dat God de Verlosser is. En ja, verlossing is een zaak van God. Hij heeft dat voor Israël en de wereld (ook voor ons!) concreet gemaakt in de Messias. Daarom ontving Hij de naam Jezus: de HEERE redt. Er is een Verlosser: Jezus, Zoon van God.

Ondanks tegenslag en tegenstand gaat het werk van God altijd door. Dat hebben de Joden in de tijd van Haggaï wel ontdekt bij de herbouw van de tempel. En het resultaat mag er zijn: “De heerlijkheid van dit toekomstige huis zal groter zijn dan die van het eerste, zegt de HEERE van de legermachten. In deze plaats zal Ik vrede geven, spreekt de HEERE van de legermachten” (Hag. 2:10).

De apostel Paulus schreef bijna 2000 jaar geleden aan de Thessalonicenzen: “… het geheimenis van de wetteloosheid is al werkzaam …” (2 Thess. 2:7). Zoals in het 1e deel in de vorige AMEN al aangegeven, is die werkzaamheid er eigenlijk al sinds de satan zijn verleidelijke activiteiten onder de mensen is begonnen.

Het is inmiddels alweer bijna 20 jaar geleden dat we met deze rubriek 'AMEN Actueel' van start gingen. In die jaren hebben we diverse keren geschreven over een nieuwe wereldorde die zich volgens menigeen zou (moeten) ontwikkelen. Waar staan we nu?

De ontwikkelingen in de wereld trekken in snel tempo aan ons voorbij. Oorlog, sancties, pandemie, stikstof, klimaat, noem maar op. We krijgen er door de moderne communicatiemiddelen allemaal wel iets (of veel) van mee.

Al 2000 jaar lang hult God Zich in stilzwijgen. Voor Israël (en de rest van de wereld) komt er vanuit de hemel een oorverdovende stilte. Zodanig, dat de meeste mensen niet eens (meer) geloven dat er überhaupt nog een levende God is. En dat grote zwijgen van God duurt voort, totdat… ja, tot wanneer eigenlijk?

Kennis is een veel voorkomend woord in de Bijbel, het komt (met allerlei variaties) meer dan 1000 keer voor. Een belangrijk woord zoals zal blijken.

Dat is toch wel een merkwaardige titel voor een artikel over een Bijbels onderwerp. Maar de Heere God spreekt soms mensen in bepaalde omstandigheden persoonlijk aan met hun naam en roept dan de naam twee keer. En dat gebeurt dan precies zeven keer. Hoe zit dat?

In dit boekje gaat het, zoals de titel ook aangeeft, niet zozeer over de eindtijd zelf, maar over de weg ernaartoe. Wanneer is God op weg gegaan naar die eindtijd en wat is er onderweg zoal van belang? Wat zeggen de profeten en wat staat er in het Nieuwe Testament? Welke lijnen kunnen we ontdekken in de Bijbel die naar die tijd leiden? Wat zegt het begrip precies? Dus: waar en wanneer lezen we in de Bijbel iets over de 'eindtijd' (N.B.G.-'51-vertaling), of, zoals de Herziene Statenvertaling (HSV) zegt: de 'tijd van het einde'?

In Zijn eindtijdrede bracht de Heere Jezus de dagen van Noach in verband met Zijn wederkomst. Mensen waren bezig met de dagelijkse dingen zonder te beseffen dat er een groot gevaar dreigde: de zondvloed. Nu heeft de wederkomst van Christus nog niet plaatsgevonden, maar hoe zit het met de ‘dagelijkse bezigheden’ in onze tijd?

De meeste heilsfeiten zijn een vervulling van wat al vele eeuwen eerder was voorzegd. Zo is het lijden en sterven van de Heere Jezus de vervulling van het Pascha. Door het verlossingswerk van de Heere werd de zonde weggedaan, wat tot uitdrukking kwam in het feest van ongezuurde broden. Met Zijn opstanding zien we het feest van de eerstelingen vervuld. En het vijftig dagen later gevierde Pinksterfeest is de vervulling van het Wekenfeest. Hoe zit dit met de hemelvaart?

In de vorige AMEN (161) schreven we over de komst van de mens der wetteloosheid. De intro begon met de woorden: “Op enig moment zal de wetteloze zich openbaren. Na eeuwen van voorbereiding komt het satanisch streven tot een hoogtepunt in de eindtijd.” Nu gaan we nadenken over de werking van het geheimenis van de wetteloosheid, oftewel, de weg die leidt naar de openbaring ervan.

De Bijbel, het Woord van God, spreekt over twee boodschappen, twee evangeliën, die elk gedurende een bepaalde tijd geldig zijn. Voor beide tijden geldt: er is geen ander evangelie. In de volheid van deze tijden zal alles weer in Christus bijeengebracht worden, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is.

“De HEERE, uw God, is in uw midden, een Held, Die verlossen zal. Hij zal Zich over u verheugen met blijdschap” (Zef. 3:17).

De uitstorting van de Heilige Geest wordt dikwijls verbonden met de profetie van Joël en hetgeen op de Pinksterdag gebeurde, zoals opgeschreven in Handelingen 2. Terecht, maar anderen spraken er ook over. Ezechiël bijvoorbeeld, en Jesaja. Wat wordt ervan gezegd?

Uit de reacties van de omstanders blijkt dat de uitstorting van de Heilige Geest op de pinksterdag een indrukwekkend gebeuren is geweest. Niet dat men er alles van begreep; eigenlijk snapten ze er niets van! Maar één ding was duidelijk: "wij horen hen in onze taal over de grote werken van God spreken".

Gerrit Komrij (1944-2012), voormalig ‘Dichter des Vaderlands, schreef precies 25 jaar geleden het essay: ‘Niet te geloven’. Hij deed dat in het kader van de Boekenweek met als motto: ‘Mijn God’.

In Mattheüs 13 lezen we over de gelijkenis van de tarwe en het onkruid. Daarin schuilt een belangrijke boodschap over het (verborgen) werk van God en dat van de tegenstander, in het kader van het koninkrijk der hemelen.